Verschillen tussen oorzaken en remedie van handelscyclus- Keynesiaanse en Hayekian-weergaven Verschil tussen

Inleiding

Het debat tussen twee hedendaagse economische geleerden van de twintigste eeuw, namelijk, John Maynard Keynes van Engeland & Friedrich Hayek van Oostenrijk, de pro-laisez-faire protagonist, met betrekking tot de oorzaken en remedies van handelscycli blijft een van de fel gepleit door hun respectieve volgers voor de laatste acht decennia, en nog steeds wordt erkend als de macro-economische discussie van de eeuw. Het debat ontstond in de achtergrond van de grote depressie van de jaren dertig, die de twee economen ertoe bracht de redenen van de conjunctuur te achterhalen en hun vermeerderde maatregelen te structureren die vermoedelijk de fluctuaties in de economie zouden stoppen, de neerwaartse trend zouden stoppen, en zet de economie op de stroom.

Dit artikel is een poging tot een vergelijkende studie van de percepties die Keynes & Hayek koesterden ten aanzien van oorzaken van cyclische fluctuaties, met name waarom de economie inzakt, en hoe de down-swing die werkloosheid opbouwt, lage niveaus van investeringen en productie en inkomen kunnen worden vastgesteld en de economie kan worden op het pad van ontwikkeling door middel van fiscale maatregelen of monetaire maatregelen van de kant van de overheid.

Keynes 'Theory

Oorzaken

Nog voor zijn meesterwerk' Algemene theorie van inkomen, werkgelegenheid en geld 'in 1936, gaf Lord Keynes zijn visie op de oorzaken en remedies van conjunctuurcyclus in zijn minder bekende boek "Treatise on Money" in 1930. Niettemin, Keynes 'Algemene Theorie, behalve dat het uitlegt wat op welk moment het heersende niveau van inkomen, output en werkgelegenheid bepaalt, biedt het ook een verklaring voor de conjunctuurcyclus, aangezien bedrijfscycli niets anders zijn dan ritmische schommelingen in het totale niveau van inkomen, output en werkgelegenheid .

Het is echter de moeite waard om op te merken dat Keynes 'Algemene Theorie geen theorie van de conjunctuur is. Het is eerder meer dan en tegelijkertijd minder dan een theorie van de conjunctuur. Het is meer dan een conjunctuurtheorie omdat het een algemene verklaring geeft over het evenwichtsniveau van de werkgelegenheid, vrij onafhankelijk van de fluctuerende aard van veranderingen in de werkgelegenheid, en het is minder dan een volledige theorie van de conjunctuurcyclus, aangezien het geen gedetailleerd verslag geeft van de verschillende fases van handelscycli, en onderzoekt evenmin de empirische gegevens van bedrijfsfluctuaties, die goed te verwachten zijn van een volledige theorie van de conjunctuurcyclus.

Volgens Keynes

zijn de belangrijkste redenen voor handelscycli of schommelingen in het bedrijfsleven fluctuaties in de investeringssnelheid, die opnieuw wordt veroorzaakt door fluctuaties in marginale efficiëntie van kapitaal.Rentevoet, een andere bepalende factor voor beleggingen is niet erg gevoelig voor fluctuaties en blijft min of meer stabiel. Het speelt geen significante rol in cyclische fluctuaties in het bedrijfsleven. Maar het moet worden opgemerkt dat het soms de primaire factor i versterkt en zelfs aanvult i. e. marginale efficiëntie van kapitaal (MEC). De term is bedacht door Keynes om de verwachte winstvoet uit nieuwe investeringen te betekenen. Zo zegt Keynes dat het de verandering in verwachting is over de winstvoet van nieuwe investeringen die aanleiding geeft tot fluctuaties in economische activiteiten. Fluctuatie in MEC of verwachte winstvoet vindt plaats om twee redenen, namelijk (i) veranderingen in toekomstig rendement van kapitaalgoederen, en (ii) veranderingen in de kosten van levering van kapitaalgoederen. De fluctuatie in de kosten van levering van kapitaalgoederen fungeert als bijkomstig en aanvullend op de veranderingen in het verwachte rendement van nieuwe kapitaalgoederen (investeringen).

Het is een potentiële opbrengst aan kapitaalgoederen die de MEC onstabiel maakt en zelfs onderhevig is aan hevige schommelingen . Naarmate de boom afloopt en de economische achteruitgang van start gaat, vallen het verwachte rendement en het MEC terug door de toenemende overvloed aan kapitaalgoederen. Dit is een objectief feit dat aanleiding geeft tot een golf van pessimistische verwachtingen, een psychologisch feit . Dit pessimisme zet de toekomstige opbrengst verder omlaag en in ruil daarvoor MEC. Dus de neerwaartse beweging van de economische activiteitscurve wordt verklaard door de daling van MEC. Als gevolg van de daling van de investeringen in MEC daalt ook de omzet, waardoor het inkomensniveau afneemt. Het multiplicatoreffect treedt in werking. Een bepaalde daling van de investeringen komt tot uiting in een meer dan evenredige daling van het inkomensniveau . Omdat het inkomen snel daalt, trekt het ook het niveau van de werkgelegenheid terug. De up-swing-fase i. e. een recessie tot herstel van de handelscyclus zou door dezelfde logica met omgekeerde toepassing goed begrepen kunnen worden. De kentering van de cyclus wordt veroorzaakt door de heropleving van MEC. Het deel van de cyclus tussen het bovenste keerpunt en het onderste keerpunt wordt bepaald door twee factoren, namelijk;

a) Tijd die nodig is om de overtollige kapitaalvoorraad volledig te verslijten.

b) Tijd die nodig is voor het absorberen van de overtollige voorraad afgewerkte goederen die overblijft na de periode van giek.

Om de bovengenoemde twee redenen zou

schaarste aan kapitaalgoederen worden gevoeld. Dit zou het MEC en het verwachte rendement verhogen. Er zou een alomvattende sfeer van optimisme ontstaan, die ondernemers ertoe zou aanzetten verder te investeren. Vermenigvuldigingseffect zou werken in de positieve richting, i. e. gegeven toename van de investeringen zou een meer dan evenredige toename van de inkomsten opleveren. Dit zal de economische motor in een opwaartse beweging brengen, en de hausse zou uiteindelijk beginnen. Keynes is van mening dat de neerwaartse spiraal van de handelscyclus optreedt omdat de werkelijke investering onder de besparing daalt. Tijdens de tijd van slinkse particuliere investeringen moet de overheid de kapitaaluitgaven van de staat en de openbare instanties aanpassen om de dalende particuliere investeringen te evenaren.Zo zou onevenwicht in sparen en beleggen worden weggevaagd en zou de economie stabiel blijven. Tijdens depressie moet het tekort aan investeringen worden gecompenseerd door een toename van de overheids- en overheidsinvesteringen. Naarmate het herstel toeslaat en de particuliere investeringen stijgen, zou de overheid de uitgaven verstandig moeten verminderen. Aan de inkomstenzijde, tijdens een depressie, moet de overheid de tarieven en belastingen verlagen, en het omgekeerde gebeurt tijdens het herstel. Anders gezegd, de overheid moet tijdens begroting een tekortbudget opstellen tijdens depressie en overschotbegroting.

Volgens Keynes kan het begrotingsbeleid dat ook wel het contracyclisch beheer van de overheidsfinanciën wordt genoemd, zowel via de uitgavenmethode als via de inkomstenmethode worden uitgevoerd. Van de twee is de uitgavemethode effectiever, omdat de inkomstenmethode het hele terrein voor particuliere beleggers achterlaat, die mogelijk niet in staat zijn om investeringen in de meest gewenste kanalen te doen. Een combinatie van deze twee zou echter het beste resultaat kunnen geven.

Hayek's Theorie

Oorzaken

Novelaureaat en KLSE-lid Friedrich A. Hayek gelooft dat de groei het gevolg is van overmatige investeringen en beschouwt depressie als de noodzakelijke correctie voor de onevenwichtigheden in de boom. Investeringen tijdens hausse worden buitensporig en dat wordt weerspiegeld door een snellere uitbreiding van kapitaalgoederen in vergelijking met consumptiegoederen tijdens de opwaartse schommeling van de handelscyclus. Tijdens depressie, wanneer de investeringen krimpen, lijden kapitaalgoederenindustrieën meer dan consumptiegoederen. Hoewel Hayek de handelscyclus niet als een zuiver monetair fenomeen beschouwt, schrijft hij toch een ongelijkheid toe tussen de groeisnelheid van de kapitaalgoederenindustrieën en die van consumptiegoederenindustrieën aan de elasticiteit van het banksysteem. Hayeks monetaire theorie van overinvestering is gebaseerd op Wicksell gericht onderscheid tussen natuurlijke rentevoet en marktrente. Natuurlijke rentevoet is dat tarief waarbij de vraag naar eenbaar fonds gelijk is aan het aanbod van vrijwillige besparing, aan de andere kant marktrente is de koers die heerst in de markt en bepaald door de gelijkheid van de vraag naar en het aanbod van geld. Hayek zegt dat zolang de natuurlijke rentevoet gelijk is aan de marktrente, de economie in evenwicht blijft. Wanneer de marktrente onder het natuurlijke tarief daalt, is de economie welvarend.

Een toename van de investeringsmogelijkheden wordt gevoed door een lagere rente, en er is een aanmoediging onder producenten om steeds meer nieuwe productiemethoden aan te nemen, en bijgevolg, aangezien volledige werkgelegenheid bestaat, worden middelen steeds meer verplaatst van consumptiegoederenindustrieën naar kapitaalgodenindustrieën door middel van gedwongen besparing

. Geforceerd sparen komt voort uit een vermindering van het verbruik van consumptiegoederen als gevolg van een daling van de productie en de daaruit voortvloeiende prijsstijging. Deze gedwongen besparing wordt gekanaliseerd naar de productie van kapitaalgoederen. Concurrentie tussen productiefactoren verhoogt hun prijs. Er vindt dus monetaire overinvestering in productiefactoren plaats, en de economie ervaart welvaart en bloei .Maar boem bestaat niet voor lang. Stijging van factorkosten vermindert de winst van kapitaalgoederenindustrieën, en de producenten raken ontmoedigd om meer te investeren. Als gevolg hiervan daalt de natuurlijke rentevoet, en banken passen de uitbetaling van leningen toe. Verhoging van de kosten van productiefactoren verlaagt de winst, en de vraag naar lonable fondsen door de producenten daalt, en bijgevolg stijgt de marktrente. Dit bepaalt de down-swing van de cyclus, waarbij productie en werkgelegenheid zowel dalen als uiteindelijk doorsijpelen. <19> Oplossing Hayek, die een sterk pro laissez-faire is, is van mening dat depressies bij banken een nieuwe aanvoer van geld met zich meebrengen, omdat ongebruikt geld zich opstapelt bij banken. De marktrente daalt en de producenten vullen aangemoedigd om te investeren. Een sfeer van optimisme zet opnieuw de economie in gang en de economie begint het herstel te ervaren en de opwaartse beweging van de cyclus begint, die culmineert in hoogconjunctuur.

Samenvatting

(i)

Keynes bepleitte fiscale maatregel om conjunctuurcyclus te bestrijden, terwijl Hayek voor monetaire maatregel was.

(ii)

Tot de jaren zeventig was de aanbeveling van Keynes om de rol van de overheid als economische actor, met name tijdens de economische crisis, positief te beïnvloeden in de broederschap van de mondiale economie. Sinds 1970 werd de sterke laissez-faire ideologie van Hayek erkend. Hoewel Keynes niet actief voorstander was van enige regeringsplanning, geloofde hij dat de overheid een positieve rol zou kunnen spelen bij het reguleren van de economie. Hayek geloofde in de vrijemarkteconomie en dat marktvraag en aanboddynamiek van geld als een remedie voor de conjunctuurcyclus kunnen dienen.