Verschil tussen intracellulaire en extracellulaire vloeistoffen
Intracellulaire vs Extracellulaire Vloeistoffen
Zowel binnen als buiten moeten in ideale omstandigheden zijn om zijn functies te vervullen bij het optimale niveau. Dat is bijna een regel die perfect van toepassing is op de basis-eenheid van het leven, de cellen. Daarom zou het belangrijk zijn om het interieur en de buitenkant van de cellen te verkennen. Aangezien er vloeistoffen aanwezig zijn zowel binnen als buiten cellen, worden de intracellulaire en extracellulaire vloeistoffen de onderwerpen van belang in dit artikel.
Intracellulaire vloeistofIntracellulaire vloeistof is ook bekend als de Cytosol of de cytoplasmatische matrix, die een vloeistof is met veel eigenschappen om ervoor te zorgen dat de cellulaire processen goed worden uitgevoerd zonder moeite. Intracellulaire vloeistof is beperkt tot het inwendige van de cel, en het celmembraan is de grens van cytosol. De membranen van organellen scheiden cytosol uit de matrices van organellen. Veel van de metabolische wegen vinden plaats in de intracellulaire vloeistof, zowel in prokaryoten als eukaryoten. Eukaryote metabolische wegen zijn echter veel voorkomend in organellen dan in cytosol. De samenstelling van de intracellulaire vloeistof is belangrijk om te weten, omdat het meestal water bevat met enkele ionen, zoals natrium, kalium, chloride, magnesium en sommige anderen. Door de aanwezigheid van aminozuren, wateroplosbare eiwitten en andere moleculen heeft de cytosol veel eigenschappen. Ondanks het feit dat er geen membraan is om de inhoud van cytosol te lokaliseren, zijn er enkele beperkingen van de intracellulaire vloeistof die plaatsvindt via concentratiegradiënten, eiwitcomplexen, cytoskeletale zeef- en eiwitcompartimenten. Het is belangrijk om op te merken dat cytoskelet niet deel uitmaakt van de intracellulaire vloeistof, maar zijn structuren veroorzaken dat sommige van de grote moleculen op sommige plaatsen gevangen kunnen worden. De intracellulaire vloeistof verricht geen specifieke plicht, maar helpt in vele functies, waaronder signaaltransductie binnen organellen, een plaats voor cytokinesis en eiwitsynthese, transport van moleculen en vele andere. Al met al zorgt de echte essentie bij ideale concentratie in het interieur van alles dat de echte mogelijkheden worden nagestreefd, die direct van toepassing is op de intracellulaire vloeistof en de prestatie van de cel.
Zoals de term extracellulaire middelen is het de vloeistof die buiten de cellen wordt gevonden. Met andere woorden, extracellulaire vloeistof is de lichaamsvloeistof waarin de cellen en weefsels worden vergemakkelijkt. De membraan gebonden cellen zijn voorzien van de benodigde voedingsstoffen en andere supplementen via de extracellulaire vloeistoffen. Het bestaat voornamelijk uit natrium, kalium, calcium, chloriden en bicarbonaten.De aanwezigheid van eiwitten is echter zeer zeldzaam in de extracellulaire vloeistof. De pH wordt gewoonlijk gehandhaafd rond 7, 4 en de vloeistof heeft ook in aanzienlijke mate bufferkapaciteit. De aanwezigheid van glucose in de extracellulaire vloeistof is belangrijk bij het reguleren van de homeostase bij cellen, en de gebruikelijke concentratie van glucose bij mensen is 5 millimeter molar (5 mM). Voornamelijk zijn er twee belangrijke soorten extracellulaire vloeistoffen, bekend als interstitiële vloeistof en bloedplasma. Al deze factoren zijn de belangrijkste eigenschappen en bestanddelen van interstitiële vloeistoffen, die ongeveer 12 liter in een volgroeide mens zijn. Het totale volume bloedplasma is ongeveer drie liter in een mens.
