FDM versus FDMA kunnen delen < Frequency Division Multiplexing, of FDM, is een multiplextechniek voor de fysieke laag die ervoor zorgt dat meerdere signalen met lage bandbreedte hetzelfde hoge bandbreedtefrequentiebereik delen. Dit wordt bereikt door een kleiner frequentiebereik toe te wijzen aan elk signaal dat hetzelfde kanaal gebruikt. FDMA staat voor Frequency Division Multiple Access, een technologie die veel wordt gebruikt in mobiele communicatie. Het is een toegangsmethode voor de datalinklaag, die de concepten van FDM gebruikt om in wezen hetzelfde doel te bereiken. Het is algemeen bekend dat FDMA het gebruik van FDM is om meerdere gebruikers in staat te stellen hetzelfde fysieke kanaal te delen voor gelijktijdige communicatie.
Voor meer informatie, FDM is een techniek die in veel andere technologieën wordt gebruikt. Een multiplexer moduleert alle signalen die het kanaal gaan gebruiken in een enkel signaal. FDMA gaat af van het gebruik van een multiplexer, omdat deze werkt op de datalinklaag. Alle informatie wordt gecombineerd voorafgaand aan het genereren van een signaal, waardoor het gebruik van een fysieke-laagmultiplexer onnodig is.
De behoefte aan multiplexen is zeer prominent in mobiele telefoonnetwerken, waar u een beperkt aantal kanalen heeft met een enorme hoeveelheid bandbreedte. Elke gebruiker van een mobiele telefoon heeft slechts een zeer minimale bandbreedte nodig en ze worden op hetzelfde kanaal gestapeld met behulp van multiplexing-technologieën zoals FDMA. Afgezien van FDMA, dat het frequentiebereik in kleinere kanalen verdeelt, zijn er ook andere technologieën aan het werk in mobiele telefoonnetwerken. TDMA is zo'n technologie en het verdeelt elk kanaal in timeslots die door verschillende gebruikers kunnen worden gebruikt.
Het gebruik van FDM, of alleen FDMA, is behoorlijk inefficiënt, omdat het nog steeds het hele kanaal toegewezen aan het signaal besteedt. Zelfs wanneer er geen informatie is die via het medium wordt verzonden, kan niemand het kanaal gebruiken dat wordt gebruikt. Mobiele netwerken gebruiken zowel FDMA als TDMA om het aantal gebruikers dat het netwerk kan gebruiken te maximaliseren. Het hoofdkanaal is onderverdeeld in kleinere subkanalen met behulp van FDMA. Elk subkanaal wordt vervolgens verdeeld met behulp van TDMA om meerdere gebruikers het kanaal op een afwisselende manier te laten gebruiken. Dit gebeurt zo snel dat eindgebruikers niet weten dat dit gebeurt.
Samenvatting:
1. FDM is een fysieke laagmultiplextechniek, terwijl FDMA een datalinkmethode is.
2. Het gebruik van FDM om meerdere gebruikers dezelfde bandbreedte te laten gebruiken, wordt FDMA genoemd.
3. FDM gebruikt een fysieke multiplexer, terwijl FDMA dat niet doet.
