Verschil tussen FDM en TDM Verschil tussen
TDM (Time Division Multiplexing) en FDM (Frequency Division Multiplexing) zijn twee methoden voor het multiplexen van meerdere signalen in een enkele drager. Multiplexing is het proces waarbij meerdere signalen in één worden gecombineerd, zodanig dat elk afzonderlijk signaal op de bestemming kan worden opgehaald. Omdat meerdere kanalen het kanaal bezetten, moeten ze de bron op de een of andere manier delen. Het belangrijkste verschil tussen FDM en TDM is hoe ze het kanaal verdelen. FDM verdeelt het kanaal in twee of meer frequentiebereiken die elkaar niet overlappen, terwijl TDM bepaalde perioden op een afwisselende manier verdeelt en toewijst aan elk kanaal. Vanwege dit feit kunnen we zeggen dat voor TDM elk signaal de bandbreedte een deel van de tijd gebruikt, terwijl voor FDM elk signaal altijd een klein deel van de bandbreedte gebruikt.
TDM biedt meer flexibiliteit en efficiëntie, door dynamisch meer tijdperioden toe te wijzen aan de signalen die meer van de bandbreedte nodig hebben, terwijl de tijdsperioden worden verminderd voor signalen die dit niet nodig hebben. FDM mist dit type flexibiliteit omdat het de breedte van de toegewezen frequentie niet dynamisch kan wijzigen.
Het voordeel van FDM ten opzichte van TDM is latentie. Latency is de tijd die het duurt voordat de gegevens hun bestemming bereiken. Aangezien TDM tijdsperioden toewijst, kan slechts één kanaal op een bepaald tijdstip verzenden en sommige gegevens worden vaak vertraagd, maar vaak pas in milliseconden. Aangezien kanalen in FDM op elk moment kunnen verzenden, is hun latentietijd veel lager in vergelijking met TDM. FDM wordt vaak gebruikt in toepassingen waarbij latentie van het grootste belang is, zoals die waarbij realtime informatie vereist is.
FDM en TDM worden vaak samen gebruikt om nog meer kanalen binnen een bepaald frequentiebereik te creëren. De gangbare praktijk is om het kanaal te verdelen met FDM, zodat je een speciaal kanaal hebt met een kleiner frequentiebereik. Elk van de FDM-kanalen wordt dan bezet door meerdere kanalen die gemultiplext zijn met behulp van TDM. Dit is wat telecombedrijven doen om een groot aantal gebruikers een bepaalde frequentieband te laten gebruiken.
Samenvatting:
1. FDM verdeelt het kanaal in meerdere, maar kleinere frequentiebereiken om meer gebruikers te ontvangen, terwijl TDM een kanaal verdeelt door voor elk kanaal een tijdsperiode toe te wijzen.
2. TDM biedt veel betere flexibiliteit in vergelijking met FDM.
3. FDM bewijst veel betere latentie in vergelijking met TDM.
4. TDM en FDM kunnen achter elkaar worden gebruikt.
