Verschil tussen CDMA en WCDMA
CDMA versus WCDMA
Code Multiple Access (CDMA) en Wideband Code Division Multiple Access (WCDMA) zijn meerdere toegangstechnologieën die worden gebruikt in telecommunicatienetwerken voor gebruikers om toegang te krijgen tot de netwerkbronnen en -diensten. Aangezien het spectrum een schaarse bron is, die direct verband houdt met capaciteit, is het efficiënt gebruik van het spectrum een belangrijk probleem in de meeste theoretische voorstellen voor de luchtinterface. Anders dan CDMA worden verschillende toegangsmethoden over de hele wereld in het radionetwerk gebruikt. Hoewel deze toegangsmethoden in verschillende tijdsperioden worden ontwikkeld, worden combinaties van deze technologieën gebruikt voor een efficiënt spectrumgebruik. Als het gaat om CDMA, wordt de Noord-Amerikaanse versie van de derde generatie technologie genaamd cdma2000, dat is een uitbreiding van de TMA / EIA-95B-gebaseerde CDMA, terwijl de Europese versie van de derde generatie CDMA WCDMA wordt genoemd.
CDMA
In het algemeen is CDMA een meervoudige toegangstechnologie die na de TDMA en FDMA werd geïntroduceerd. CDMA serveert de verschillende gebruikers met aparte code sequenties, terwijl er andere toegangs technologieën zijn die tijd, frequentie, ruimte en polarisatie gebruiken voor gebruikers toegangs scheiding. Wanneer we het CDMA-systeemontwerp overwegen, zijn meerdere toegangs- en interferentiebehandeling totaal verschillend van de narrowband-systemen. In CDMA verspreidde elke gebruiker zijn signaal over de gehele bandbreedte door gebruik te maken van het directe sequentiespreidingsspectrum, terwijl het voor andere gebruikers wordt weergegeven als pseudo-wit geluid.
WCDMA
WCDMA werd geselecteerd als het Universal Mobile Telecommunication Systems (UMTS) terrestrialair-interface-schema voor de Frequency Division Duplex (FDD) frequentiebanden van het European Telecommunications Standards Institute (ETSI) in 1998. WCDMA gebruikt 5MHz, 10MHz of 20MHz kanaalbandbreedte om de datasignalen over de luchtinterface te sturen. WCDMA mengt het originele signaal met een pseudo-willekeurige geluidscode, die ook bekend staat als Direct Sequence WCDMA. Daarom eindigt elke gebruiker met een unieke code, waarbij alleen gebruikers met de juiste code het bericht kunnen decoderen. Met behulp van het pseudosignaal wordt het originele signaal gemoduleerd in een hogere bandbreedte, waarbij de spectrale componenten van het originele signaal zinken in het geluid. Daarom, zonder de code, kunnen jammers het signaal alleen als geluid zien.
WCDMA gebruikt de Quadrature Phase Shift Keying (QPSK) als de modulatie schema volgens de oorspronkelijke standaard die door de International Telecommunication Union (ITU) is gespecificeerd voor 3G-netwerken, die 384 kbps in de mobiele telefoon kan ondersteunen omgeving en 2 Mbps in de stationaire omgeving.
Wat is het verschil tussen CDMA en WCDMA?
WCDMA is een 3G UTRAN voorgestelde oplossing, terwijl CDMA een toegangstechnologie is. WCDMA gebruikt directverspreid (DS) als Forward link RF kanaalstructuur, terwijl CDMA DS of multicarrier gebruikt.Verschillende versies van CDMA-technologieën zijn ontwikkeld uit verschillende continenten, terwijl WCDMA de Europese ontwikkelde versie van CDMA-technologie was. Beide technologieën gebruiken verspreidingsmodulatie als gebalanceerde QPSK in de voorwaartse link en tweekanaals QPSK in de omgekeerde link. Uniekheid van de CDMA gebaseerde toegangsmethode is het universele frequentie hergebruik, waarbij alle gebruikers in dezelfde cel en over verschillende cellen kunnen zenden en ontvangen op dezelfde frequentie. CDMA-technologie introduceert kernvoordelen, zoals selectieve adresseringsmogelijkheden voor elke gebruiker afzonderlijk, bericht beveiliging en interferentie afwijzing. Een goede selectie van de codes met een lage kruiscorrelatie leidt tot minimale interferentie tussen gebruikers, waar we hogere spectrale effectiviteit in CDMA-gebaseerde technologieën kunnen bereiken.
Wanneer de CDMA-evolutie in verschillende Europese, Amerikaanse en Japanse systemen wordt vergeleken, hebben de meeste van hen een gelijksoortig principe, maar verschillen in de chipfrequentie en in de kanaalstructuur. WCDMA wordt beschouwd als een Europese evolutie van CDMA-technologie voor de 3e generatie ITU-specificatie.
