Verschil tussen ATP en ADP | ATP vs ADP

Belangrijkste verschillen - ATP vs ADP

ATP en ADP zijn energiemoleculen die in alle levende organismen voorkomen, inclusief de eenvoudigste vormen tot het hoogste. Ze worden voortdurend gerecycled in de cellen voor energieopslag en vrijlating. ATP en ADP zijn samengesteld uit drie componenten bekend als adenine base, ribose suiker en fosfaat groepen. ATP is een hoog energie molecuul dat drie fosfaatgroepen heeft die aan een ribosuiker zijn bevestigd. ADP is een ietwat gelijkaardig molecuul dat bestaat uit dezelfde adenine- en ribosuiker met slechts twee fosfaatmoleculen. Het belangrijkste verschil tussen ATP en ADP is het aantal fosfaatgroepen die ze bevatten.

INHOUD

1. Overzicht en sleutelverschil

2. Wat is ATP

3. Wat is ADP

4. Vergelijking naast elkaar - ATP vs ADP

5. Samenvatting

Wat is ATP?

Adenosintrifosfaat (ATP) is een belangrijk nucleotide dat in cellen wordt gevonden. Het staat bekend als de energievaluta van het leven (in alle organismen inclusief bacteriën voor de mens) en de waarde ervan is slechts een seconde van het DNA van de cel. Het is een hoog energie molecuul met de chemische formule van C ₁₀ H ₁₆ N ₅ O ₁₃ P _{3 <. ATP bestaat voornamelijk uit ADP en een fosfaatgroep. Er zijn drie hoofdcomponenten gevonden in een ATP-molecuul, namelijk een ribosuiker, een adenine-base en een trifosfaatgroep, zoals getoond in Figuur 01. Drie fosfaatgroepen staan bekend als alpha (a), beta (β) en gamma (y) fosfaten.}

De activiteit van ATP hangt voornamelijk af van de trifosfaatgroep, aangezien de energie van ATP afkomstig is van de twee fosfaatgroepen met hoge energie fosfaat (fosfoanhydridebindingen) die gevormd worden tussen fosfaatgroepen. De eerste fosfaatgroep die op een energiebehoefte hydrolyseert is de Gamma-fosfaatgroep die een hoge energiebinding heeft en ligt meestal ten verste van de ribosuiker.

Figuur 1: ATP Structuur

ATP moleculen leveren energie voor alle biochemische reacties in het lichaam door

ATP hydrolyse (omzetten in ADP). ATP hydrolyse is de reactie waarbij chemische energie die is opgeslagen in de high-energy fosfoanhydride bindingen in ATP wordt vrijgegeven voor cellulaire behoeften. Het is een exergonische reactie. Deze conversie bevrijdt 30 6 k / mol energie die nodig is voor de verscheidenheid van vitale processen in cellen. De terminale fosfaatgroep van ATP verwijdert en produceert ADP. ADP converteert onmiddellijk terug naar ATP in de mitochondria. ATP-productie van ADP of AMP wordt aangedreven door het enzym genaamd ATP-synthase, dat zich in het inwendige mitochondriale membraan bevindt. ATP-productie vindt plaats in de processen zoals fosforylatie op substraatniveau, oxidatieve fosforylering en fotofosforylering. ATP + H

2 _{O → ADP + Pi + 30. 6 kj / mol} ATP heeft veel andere toepassingen. Het fungeert als een co-enzym in glycolyse. ATP wordt ook gevonden in nucleïnezuren tijdens de processen van DNA replicatie en transcriptie. ATP heeft de mogelijkheid om metalen te cheleren. ATP is ook nuttig bij veel celprocessen, zoals fotosynthese, anaërobe ademhaling en actief transport over celmembranen, enz.

Figuur 2: ATP-ADT Cyclus

Wat is ADP?

Adenosine difosfaat (ADP) is een nucleotide gevonden in levende cellen die betrokken is bij de overdracht van energie tijdens de catabolisme van glucose door ademhaling en fotosynthese. De chemische formule van ADP is C

10 _H 15 _N 5 _O 10 _P 2 . _{Het bestaat uit drie componenten die vergelijkbaar zijn met ATP: adenine base, ribose suiker en twee fosfaatgroepen. ADP-molecuul, bindend met een andere fosfaatgroep, vormt de ATP die het meest voorkomende hoog energie molecuul in de cellen is. ADP is minder prominent dan ATP, omdat het voortdurend wordt hergebruikt in ATP in de mitochondria.} ADP is essentieel bij fotosynthese en glycolyse. Het is het eindproduct wanneer ATP een van zijn fosfaatgroepen verliest. ADP is ook belangrijk tijdens de activering van bloedplaatjes.

Figuur 3: ADP-structuur

Wat is het verschil tussen ATP en ADP?

- diff Artikel Midden voor Tabel ->

ATP vs ADP

ATP is een nucleotide dat hoge energie bevat in twee fosfaanhydride, bekend als de energievaluta van het leven.
ADP is een nucleotide dat betrokken is bij het overbrengen van energie in cellen. Het bemiddelt de energiestroom binnen cellen.	Samenstelling
ATP heeft drie componenten: een adenine molecuul, een ribose suiker molecule en drie fosfaat groepen.
ADP heeft drie componenten: een adenine base, een ribose suiker molecule en twee fosfaat groepen.	Chemieformule
C
10 _H 16 _N 5 _O 13 _P 3 _{C < 10}	H ₅ O ₁₀ P ₂ Conversie _{ATP is een instabiel molecuul aangezien het bevat hoge energie. Het omzetten in ADP via exogene reactie.} ADP is een relatief stabiel molecuul. Het omzetten in ATP via endogene reactie _{Samenvatting - ATP vs ADP}
ATP is een van de belangrijkste verbindingen die organismen gebruiken om energie te bewaren en vrij te maken. Het wordt beschouwd als de energievaluta van het leven. ADP is een organische verbinding die de energiestroom in de cellen bemiddelt. Deze twee moleculen zijn bijna gelijk. Beide zijn samengesteld uit een adenine base, een ribose suiker en fosfaat groepen. ATP heeft drie fosfaatgroepen, terwijl ADP slechts twee fosfaatgroepen heeft.
Referentie:	1. "De rol van ADP-receptoren bij de bloedplaatjesfunctie". Grenzen in de biowetenschappen: een tijdschrift en virtuele bibliotheek. U. S. National Library of Medicine, n. d. Web. 22 februari 2017.

2. "Adenosine Triposfaat | C10H16N5O13P3 - PubChem. "Nationaal Centrum voor Biotechnologie Informatie. U. S. National Library of Medicine, n. d. Web. 22 februari 2017

Image Courtesy:

1."Adenosintriphosphat protoniert" Door NEUROtiker - Eigen werk, Openbaar domein) via Commons Wikimedia

2. "Adenosindiphosphat protoniert" Door NEUROtiker - Eigen werk (Openbaar domein) via Commons Wikimedia

3. "ADP ATP cycle" Door Muessig - Eigen werk (CC BY-SA 3. 0) via Commons Wikimedia