Verschil tussen kapitalisme en laissez-faire Verschil tussen

Ontrafelen van het complexe net van economische theorieën kan nogal gecompliceerd zijn. Al tientallen jaren worden de termen 'kapitalisme', 'socialisme', 'marxisme', 'vrije markt', 'laissez-faire' enz. Gebruikt met een zekere mate van oppervlakkigheid en een gebrek aan een fundamentele historische context, noodzakelijk om de diepste betekenis te begrijpen en de geringste nuances van elk woord. Om eerlijk te zijn, praten over het woord "kapitalisme", of de term "socialisme" is reductief: zulke termen belichamen cruciale concepten die onze wereld, onze manier van zijn en onze economische en politieke systemen jarenlang hebben gevormd. Economie, politiek en sociaal gedrag worden zelden netjes van elkaar gescheiden: ze beïnvloeden elkaar en dragen wederzijds bij aan de opkomst van complexe en meerlagige sociale structuren.

Zelfs als we zelden nadenken over de impact van socialisme, kapitalisme of laissez faire op ons dagelijks leven, mogen we nooit vergeten dat wat we hebben, wie we zijn, en de wereld en samenlevingen waarin we leven zijn de resultaten van de verschuivingen en evenwichten tussen dergelijke economische modellen, die ook politieke en sociale theorieën zijn geworden.

Bovendien zijn sommige van deze concepten zo dicht met elkaar verweven, en zo dicht bij elkaar in betekenis en implicaties, dat het ingewikkeld kan zijn om duidelijk onderscheid te maken tussen de een en de ander. Wij denken bijvoorbeeld vaak aan kapitalisme als de theorie van vrije markt en laissez-faire; toch is laissez faire een eigen economische / politieke theorie.

Om de subtiele verschillen tussen de twee te identificeren, is het nodig om hun specifieke kenmerken te schetsen en hun historische connotaties af te stoffen.

Kapitalisme [1] :

• Een dergelijk economisch systeem is voornamelijk georganiseerd rond bedrijfs- of privé-eigendom van goederen en productiemiddelen.
• alle rijkdom is in particulier bezit
• Er is weinig (als geen) overheidsbetrokkenheid bij marktuitwisselingen, producties en transacties
• Productie, distributie en beheer van rijkdom worden beheerst door bedrijven (meestal grote bedrijven) of privates
• sociaal en economisch systeem is gebaseerd op de erkenning en het primaat van individuele rechten en privébezit
• De zuiverste vorm van kapitalisme is vrije markt
• Nadruk wordt gelegd op individuele prestaties in plaats van op de kwaliteit van productie
• Politiek gezien is het wordt beschouwd als het systeem van laissez-faire

Het kapitalisme is ontstaan ​​aan het einde van de 18e eeuw; gedurende de 19 e

eeuw werd het dan het dominante economische en sociale denken van de westerse wereld.Het kapitalisme heeft elk aspect van ons leven doordrongen, heeft het bekende fenomeen van de globalisering tot leven gebracht en heeft de structuur van onze samenlevingen drastisch hervormd. ^{Met de belofte van democratisering, economisch liberalisme, toegenomen welvaart en welzijn, en een sterke nadruk op het individu, heeft het kapitalisme zich aanstekelijk over de Westerse wereld verspreid en heeft het ook spoedig het oostelijke deel beïnvloed.} In sommige gevallen heeft de kleine betrokkenheid van de overheid het kapitalisme mogelijk gemaakt om politieke waarden over te nemen, en zijn economie en politiek vermengd in een unieke, complexe en gevaarlijke eenheid (niet ver van de realiteit van laissez-faire). ^{Laissez faire} [2]

:

Het individu (het 'zelf') is de basiseenheid van de samenleving en heeft voorrang boven de gemeenschap

Het 'zelf' heeft een natuurlijke en onvervreemdbaar recht op vrijheid Overheidsbetrokkenheid is volledig afwezig: Geen regeling

• Geen minimumloon
• Geen belasting
• Geen toezicht van welke aard dan ook

1. Belastingen en betrokkenheid van de staat belemmeren de productiviteit en benadelen corporaties
2. De regering moet alleen ingrijpen op de economische markt (en op het gebied van individuele vrijheden en rechten van personen) om eigendom, leven en individuele vrijheid te behouden. Laissez faire werd voor de eerste keer besproken tijdens een bijeenkomst tussen de Franse minister van financiën Colbert en de zakenman Le Gendre aan het einde van de 17e eeuw. De geschiedenis vertelt dat Colbert Le Gendre vroeg hoe de overheid de handel zou kunnen helpen en de economie zou kunnen bevorderen. De zakenman antwoordde zonder aarzelen "Laissez faire" ("Laten we doen wat we willen").
3. De doeltreffendheid van het laissez faire werd getest tijdens de Amerikaanse industriële revoluties: ondanks de grote toename van de rijkdom, toonde de aanpak zijn ernstige terugslag en provoceerde het een ongekend niveau van sociale en economische ongelijkheid.
4. De mate van vrijheid is de sleutel

• De kenmerken van het kapitalisme en laissez-faire zijn zeer vergelijkbaar.
• Ze streven allebei naar een vrije markt

Ze leggen de nadruk op het individu in plaats van op de gemeenschap ^{Ze vragen beide om privé-eigendom en verantwoordelijkheid van bedrijven} Beide hebben weinig of geen overheidsinterventie nodig > Ondanks de overeenkomsten is er één fundamenteel verschillend detail: de mate van betrokkenheid van de staat, of anders de mate van vrijheid.

Kapitalisme: de overheid stelt geen prijs, vraag of aanbod in Laissez faire: geen overheidssubsidies, geen gedwongen monopolies, geen belastingen, geen minimumloon, geen enkele regelgeving

We kunnen nu zien, hoe laissez faire economie nog minder overheidsbetrokkenheid vereist dan degene die door het kapitalistische paradigma is voorgesteld. Volgens deze theorie past een onzichtbare hand de prijzen, lonen en voorschriften aan die volgen op de shits van de markt. Staatsinventie zou alleen het vermogen van bedrijven en privépersonen belemmeren om rijkdom te creëren, voorraden te produceren en in te spelen op de publieke eisen. De enige taak die overheden zouden moeten hebben, zou de bescherming van leven, eigendom en individuele vrijheden zijn - wat betekent dat elke vorm van economische betrokkenheid van de tafel zou moeten komen.

Wat is het huidige model?

1. Het openen van een debat over het huidige economische model zou betekenen dat een doos van Pandora wordt geopend. We kunnen zeker bevestigen dat het kapitalisme het dominerende paradigma is geweest in westerse (maar laten we eerlijk zijn, ook in het Oosten) economieën. Het kapitalisme kan echter in verschillende mate bestaan.
2. Over het algemeen hebben de meeste landen nationale en internationale economische regelgeving die de activiteiten van particuliere ondernemers en van nationale en multinationale ondernemingen zou moeten beperken, controleren en controleren. In veel gevallen hebben overheden:
3. Minimale loonnormen vastgesteld
4. Reguleren belastingen voor privébedrijven en bedrijven

Bedrijven houden zich schuldig aan schendingen in nationale en internationale wetgeving

• Zorg voor een geïnstitutionaliseerd kader waarbinnen bedrijven kunnen werken
• Interventie om de rechten van individuen te beschermen tegen bedrijfsmisbruik

In de meeste landen komen overheden tussenbeide om personen / werknemers te beschermen tegen de verpletterende druk van economische eisen en eisen.

Echter …

Als het gaat om internationale regelgeving, is de hand van de overheid minder zichtbaar en krachtig. Outsourcing is een van de favoriete strategieën van multinationale ondernemingen, die nationale regelgeving omzeilen door vestigingen in het buitenland te openen of door buitenlandse bedrijven een deel van het werk toe te vertrouwen.

Uitbesteding is ook een van de belangrijkste kenmerken van globalisering en is een van de belangrijkste factoren die leiden tot sociale en economische ongelijkheid.

• Internationale bedrijven dwingen zich te houden aan nationale of internationale wetgevingen, normen of voorschriften is vrij complex:
• Er is geen internationaal juridisch bindend instrument dat bedrijven dwingt te voldoen
• Nationale wetgeving kan worden omzeild door outsourcing
• Nationale overheden van het moederbedrijf hebben geen jurisdictie in het land van bestemming

Bedrijven zijn vaak zo groot, rijk en krachtig dat nationale regeringen (in het bijzonder die van de landen van bestemming) voorwaarden accepteren in om banen in te brengen en de nationale economie te bevorderen

Het internationale recht is niet zo bindend als de nationale wetgevingen: op internationaal niveau beslissen staten of ze al dan niet moeten voldoen, en of ze een deel van hun soevereiniteit moeten opgeven om zich aan de internationale normen te houden

De bescherming van de rechten van werknemers is veel complexer op internationaal niveau:

* voor een werknemer (of een bedrijf) is bijzonder gecompliceerd om schadeloosstelling te zoeken tegen de acties van multinationale bedrijven vanwege een gebrek aan duidelijke wettelijke normen en omdat de krachtige invloed van bedrijven op het rechtssysteem < Regulering van de internationale handel is bijzonder complex, en ondanks het bestaan ​​van internationale voorschriften en pogingen tot overheidsinterferenties, is laissez faire het dominerende beginsel geweest dat in dergelijke gevallen werd gevolgd.

• Zelfs op nationaal niveau kan het soms moeilijk zijn om de economie duidelijk van de politiek te scheiden.In feite gevallen waarin regeringen de kant van bedrijven kiezen in plaats van hun mandaat voor de bescherming van burgerrechten te vervullen.
• Samengevat
• De twee theorieën lijken veel op elkaar, en in plaats van twee tegenstrijdige paradigma's voor te stellen, zijn het twee elementen die deel uitmaken van hetzelfde continuüm. Ze delen de meeste kernprincipes en stellen een zeer vergelijkbare benadering voor van productie- en vermogensbeheer.
• Het belangrijkste verschil tussen kapitalisme en laissez-faire ligt in:
• De mate van overheidsbetrokkenheid
• De mate van vrijheid van individuen en bedrijven

Laissez faire is een van de drijvende principes van het kapitalistische denken, maar kan ook worden toegepast en geïmplementeerd als onafhankelijke theorie.

Op nationaal niveau beschermt het overheidsapparaat in de meeste landen de belangen en de rechten van werknemers tegen de grootmacht van grote bedrijven (niet in alle gevallen, en veel minder vaak in ontwikkelingslanden of onderontwikkelde landen).

Op internationaal niveau niveau is het veel ingewikkelder voor nationale overheden om tussenbeide te komen en tussenbeide te komen in de acties van multinationale ondernemingen (er zijn geen internationaal erkende juridisch bindende overeenkomsten die bedrijven dwingen zich aan dezelfde regels te houden)