Verschil tussen Amylose en Cellulose

Amylose vs Cellulose

zetmeel is een koolhydraat die geclassificeerd is als een polysaccharide. Wanneer tien of hoger aantal monosacchariden door glycosidische bindingen worden verbonden, staan ​​ze bekend als polysacchariden. Polysacchariden zijn polymeren en hebben daarom een ​​groter molecuulgewicht, meestal meer dan 10000. Monosaccharide is het monomeer van dit polymeer. Er kunnen polysacchariden gemaakt worden uit een enkel monosaccharide en deze staan ​​bekend als homopolysacchariden. Deze kunnen ook worden ingedeeld op basis van het type monosaccharide. Als het monosaccharide bijvoorbeeld glucose is, wordt de monomeer eenheid een glucan genoemd. Stivel en cellulose zijn glucanen.

Amylose

Dit is een onderdeel van zetmeel, en het is een polysaccharide. D-glucose moleculen zijn aan elkaar gekoppeld om een ​​lineaire structuur genaamd amylose te vormen. Grote hoeveelheden glucosemoleculen kunnen deelnemen aan het vormen van een amylosemolecuul. Dit nummer kan variëren van 300 tot enkele duizend. Wanneer de D-glucosemoleculen in cyclische vorm zijn, kan het koolstofatoom van het nummer 1 een glycosidische binding vormen met het 4 ^th koolstofatoom van een ander glucosemolecuul. Dit heet een a-1, 4-glycosidische binding. Door deze koppeling heeft amylose een lineaire structuur verkregen.

Er kunnen drie vormen van amylose zijn. Eén is een wanordelijke, amorfe vorm, en er zijn twee andere helische vormen. Een amyloseketting kan binden met een andere amyloseketting of met een ander hydrofoob molecuul zoals amylopectine, vetzuur, aromatische verbinding enz. Wanneer alleen amylose in een structuur is, is het stevig verpakt omdat ze geen takken hebben. Dus de stijfheid van de structuur is hoog. Amylose maakt 20-30% van de structuur van zetmeel.

Amylose is onoplosbaar in water. Amylose is ook de reden voor de onoplosbaarheid van zetmeel. Het vermindert ook de kristalliniteit van amylopectine. In planten functioneert amylose als energieopslag. Wanneer amylose wordt afgebroken in kleinere koolhydraten als maltose, kunnen ze als bron van energie worden gebruikt. Bij het uitvoeren van de jodiumtest voor zetmeel passen de jodiummoleculen in de helische structuur van amylose in, dus geven de donkerpaars / blauwe kleur.

Cellulose

Cellulose is een polysaccharide dat uit glucose is gemaakt. 3000 glucose moleculen of meer dan dat kunnen bij elkaar worden samengevoegd bij het vormen van cellulose. Niet zoals andere polysacchariden, in cellulose, worden glucose-eenheden verbonden door β (1 → 4) glycosidische bindingen. Cellulose vertakt niet, en het is een rechte ketenpolymeer. Door de waterstofverbindingen tussen moleculen kan het echter zeer stijve vezels vormen.

Zoals veel andere polysacchariden is cellulose onoplosbaar in water. Cellulose is overvloedig in de celwanden van groene planten en in algen.Het geeft kracht en stijfheid om cellen te planten. Deze celwand is doorlatend voor elke stof; Daarom, laten passerende materialen in en uit de cel. Dit is de meest voorkomende koolhydraten op aarde. Cellulose wordt gebruikt om papier en andere bruikbare derivaten te maken. Het wordt verder gebruikt om biobrandstoffen te produceren.

Wat is het verschil tussen Amylose en Cellulose ? • Amylose heeft α-1, 4-glycosidische bindingen, terwijl cellulose β (1 → 4) glycosidische bindingen heeft. • Mensen kunnen amylose verteren, maar niet cellulose. • Glucosemoleculen in cellulose worden gevonden in een alternatief patroon waar een naar beneden is en er een is, maar in amylose zijn glucosemoleculen in dezelfde oriëntatie. • Amylose is in zetmeel, en dienen als de energieopslagverbinding in planten. Cellulose is voornamelijk een structurele verbinding, die deelneemt aan de vorming van celmuren, in planten.