Verschil tussen utopie en dystopie
Utopia vs Dystopia
Utopie en dystopie zijn genres in de literatuur, vaak fictie, die creaties zijn van de gedachten van de schrijvers. Terwijl iemand zich ontevreden maakt over de positie van vrouwen in de maatschappij en op de manier waarop zij door de samenleving worden gediscrimineerd, kan men een genderloze maatschappij voorstellen waarin zowel mannen als vrouwen gelijke rechten en bevoegdheden hebben zonder discriminatie van vrouwen. Dit is in wezen een utopische maatschappij, die in de werkelijkheid niet bestaat. Dit is echter een auteur's standpunt en niets te maken met wat de realiteit mag zijn. Dystopie is het exacte tegenovergestelde van utopie in de zin dat de auteur een maatschappij voorstelt die het ver weg is van utopie. In dit artikel wordt geprobeerd om de verschillen tussen deze twee beeldverhoudingen van auteurs in fictie te benadrukken.
Utopia
Als men de hulp van een woordenboek gebruikt, zou hij het vinden als een plaats die niet bestaat. Kunt u zich voorstellen waar alles ideaal is zonder ziekte, sterfgevallen, geen discriminatie, geen rijke en arme kloof, geen dominantie van vrouwen door mannen, een eerlijk en juridisch rechtssysteem met een mooie politieke klas met geen corruptie op enig niveau? Het is gewoon niet mogelijk, maar schrijvers durven zo'n plek te denken en de omgeving als een geïsoleerde, denkbeeldige plaats te houden. Utopische fictie is vaak een poging om politieke en sociale structuren te onderzoeken die het standpunt van de auteur beklemtonen. De oorsprong van het woord ligt in de Griekse outopos, wat geen plaats betekent. Het woord werd voor het eerst gebruikt door Sir Thomas More in 1516 in zijn boek genaamd Utopia.
Dystopia
Het woord komt uit de Griekse taal waar de betekenis slecht of ziek is. Het werd voor het eerst gebruikt door Britse denkers in de late 19de eeuw als een tegenstelling tot utopie die door auteurs werd voorgesteld. Het schildert een pessimistisch of negatief beeld van een denkbeeldige wereld. Deze denkbeeldige plaatsen zijn verdeeld in klassen en werpen met een onderwijssysteem in plek om de verschillen in de maatschappij te behouden. Er is de negatie van individualiteit en constant bewaking van mensen door de overheid met bijna draconische regulering van de samenleving door de autoriteiten.
