Verschil tussen Tibet en China Verschil tussen

Tibet versus China

Tibet en China worden vaak voor een goede reden voor elkaar aangezien - ze maken allemaal deel uit van de ander. Bovendien zijn beide gevestigd in Oost-Azië. Ondanks deze verwarring, zijn er nog steeds veel verschillen tussen de twee plaatsen.

Tibet is een voormalige onafhankelijke natie met de hoofdstad van Lhasa. Van 1965 tot vandaag was Tibet een deel van China, formeel als een van de autonome regio's van China. China, aan de andere kant, is een onafhankelijke natie, met Beijing als hoofdstad.

Tibet en China hebben een lange relatie en een lange geschiedenis met elkaar. Op een bepaald moment in hun geschiedenis werd Tibet een deel van China. Later zou Tibet weer onafhankelijk worden. In 1950 viel de Chinese regering Tibet aan en versloeg ze om een ​​strategische grens in Azië te bereiken. Tibet's politieke en spirituele leider, de Dalai Lama, werd gedwongen in ballingschap te gaan. Als onderdeel van de nieuwe gebieden van China, was Tibet onder de heerschappij van China en zijn regering.

De officiële Chinese naam is de Volksrepubliek China en Tibet staat bekend als de Tibetaanse autonome regio van de Volksrepubliek China. Tibet heeft een officiële regering die het deelt met het Chinese vasteland - de Chinese regering. Tibet heeft echter ook een regering in ballingschap, geleid door zijn verbannen leider, de Dalai Lama. Deze regering wordt de centrale Tibetaanse autoriteit genoemd en is gevestigd in India.

China heeft 23 provincies, drie gemeenten en vijf autonome regio's. Tibet is een van de autonome regio's. Het heeft een grote hoeveelheid land dat verschillende landvormen omvat, waaronder drie hoogten. Het hoogste punt van Tibet is het hoogste plateau en het hoogste punt ter wereld, de Mount Everest.

China is ook een multiraciale staat, met verschillende etnische groepen die op hun grens leven. De Tibetanen zijn slechts een van deze etnische groepen. De meest prominente etnische groep is de Han-China, die de meerderheid van de bevolking omvat. In Tibet zijn de meeste mensen Tibetanen met een verstrooiing van het Chinees.

De Chinezen worden beschouwd als de grootste populatie ter wereld. Politiek gezien worden Tibetanen als Chinees en als deel van de Chinese bevolking beschouwd. Maar in termen van etniciteit, overtreft het Chinese volk het Tibetaanse volk.

Vanwege de multiraciale status worden er in China veel talen gesproken. Er zijn vier grote taalfamilies, zes Chinese dialecten en 41 minderheidstalen. Tibetaans is opgenomen in de minderheidstalen en wordt voornamelijk gesproken in Tibet.

Vervoer is ook een groot verschil tussen beide. China heeft talloze vormen van vervoer met veel wegen, 16 havens, drie vliegvelden en verschillende spoorlijnen. Tibet daarentegen gebruikt alleen wegen en spoorwegen om te reizen.

Samenvatting:

1. Tibet en China delen dezelfde locatie (Oost-Azië) en dezelfde officiële regering: de Chinese communistische regering.

2. Tibet maakt deel uit van China en is een van de autonome regio's. Het was vroeger een onafhankelijke natie tot de jaren 1950. China is een onafhankelijk land met een eigen regering die zich uitstrekt over het vasteland en de andere gebieden, waaronder Tibet, Hong Kong en anderen.

3. Officieel maakt Tibet deel uit van de regering van China. Het heeft echter een regering, in ballingschap, de Central Tibetan Authority genoemd. Deze regering staat onder leiding van de Dalai Lama, de verbannen leider van Tibet in India.

4. De Chinese bevolking overschrijdt Tibet en de landoppervlakte is groter. China herbergt meerdere etnische groepen, terwijl Tibet alleen een bepaalde etnische groep herbergt - de Tibetanen. Tibetanen maken deel uit van de Chinese bevolking. De meerderheid van de Chinese bevolking is Han-Chinees.

5. Vanwege meerdere etnische groepen heeft de Chinese natie meerdere talen, waaronder vier taalfamilies, zes Chinese dialecten en 41 minderheidstalen. De officiële taal van China is Mandarijn Chinees. Tibet onderhoudt de Tibetaanse taal terwijl het de Chinese taal voor communicatiedoeleinden adopteert.

6. China maakt gebruik van veel transportmiddelen, waaronder spoorwegen, wegen, havens, luchthavens en vliegvelden. Ondertussen gebruikt Tibet wegen en spoorwegen als hun belangrijkste vorm van transport.

7. Tibet omvat het hoogste punt van China. De hoogste hoogte omvat Tibet als het hoogste plateau en de Mount Everest als het hoogste punt. Er zijn twee extra verhogingen in de topografie van China.