Verschil tussen spontane en gestimuleerde emissie | Spontane emissie versus gestimuleerde emissie
Spontane vs gestimuleerde emissie
Emissie verwijst naar de uitstoot van energie in fotonen wanneer een elektron overgaat tussen twee verschillende energieniveaus. Kenmerkend zijn atomen, moleculen en andere kwantumsystemen samengesteld uit veel energie niveaus die de kern omringen. Elektronen verblijven op deze elektroneniveaus en verplaatsen vaak tussen niveaus door absorptie en uitstraling van energie. Wanneer absorptie plaatsvindt, verplaatsen de elektronen naar een hogere energietoestand die een 'opgewonden toestand' wordt genoemd en de energiekloof tussen de twee niveaus is gelijk aan de hoeveelheid geabsorbeerde energie. Net zo zullen elektronen in de opgewonden staten er niet voor altijd verblijven. Daarom komen ze naar een lagere opgewonden toestand of naar het grondniveau door de hoeveelheid energie uit te geven die overeenkomt met de energiekloof tussen de twee overgangsstaten. Er wordt aangenomen dat deze energieën geabsorbeerd en vrijkomen in quanta of pakketten van discrete energie.
Spontane emissie
Dit is een methode waarbij emissie plaatsvindt wanneer een elektron overgangt van een hoger energieniveau naar een lager energieniveau of naar de grondtoestand. Absorptie komt vaker voor dan emissie, omdat het grondniveau over het algemeen meer bevolkt is dan de opgewonden staten. Daarom hebben meer elektronen de neiging om energie op te nemen en zichzelf op te wekken. Maar na dit proces van excitatie, zoals hierboven vermeld, kunnen elektronen voor altijd niet in de opgewonden staten zijn, aangezien elk systeem gunstig is in een lagere energie stabiele toestand in plaats van in een hoge energie instabiele toestand te zijn. Daarom hebben de opgewekte elektronen de neiging om hun energie vrij te geven en terug te keren naar de grondniveaus. In een spontane emissie gebeurt dit emissieproces zonder de aanwezigheid van een extern stimulus / magnetisch veld; vandaar de naam spontaan. Het is uitsluitend een maat om het systeem stabieler te maken.
Wanneer een spontane emissie optreedt, wordt als een elektronenovergang tussen de twee energietoestanden een energiepakket geplaatst die overeenkomt met de energiekloof tussen de twee staten. Daarom kan een spontane emissie in twee hoofdstappen worden geprojecteerd; 1) Elektron in een opgewonden toestand komt neer op een lagere opgewonden toestand of grondtoestand 2) De gelijktijdige vrijgave van een energiegolfdragende energie die overeenkomt met de energiekloof tussen de twee overgangsstanden. Fluorescentie en thermische energie worden op deze manier vrijgegeven.Dit is de andere methode waarin emissie plaatsvindt wanneer een elektron overgangt van een hoger energieniveau naar een lager energieniveau of naar de grondtoestand. Zoals de naam al aangeeft, vindt deze tijdsemissie plaats onder invloed van externe prikkels, zoals een extern elektromagnetisch veld. Wanneer een elektrone van de ene energietoestand naar de andere beweegt, doet dit door een overgangsstatus die een dipoolveld bezit en als een kleine dipool optreedt. Daarom, wanneer onder invloed van een extern elektromagnetisch veld de waarschijnlijkheid van het elektron om de overgangstoestand binnen te gaan, wordt verhoogd.
Dit geldt zowel voor absorptie als emissie. Wanneer een elektromagnetische stimulus zoals een incidentgolf door het systeem wordt doorgegeven, kunnen elektronen in het grondniveau gemakkelijk oscilleren en komen naar de overgangsdipole toestand waardoor de overgang naar een hoger energieniveau kan plaatsvinden. Net als wanneer een incidentgolf door het systeem wordt doorgegeven, kunnen elektronen die al in opgewonden staten wachten om naar beneden te komen, gemakkelijk de overgangsdipole toestand in reactie op de externe elektromagnetische golf binnengaan en de overmatige energie vrijgeven om neer te komen op een lager opgewonden state of ground state. Wanneer dit gebeurd wordt, komt het ook niet uit het systeem met de nieuw vrijgelaten energie kwantum door de overgang van het elektron naar een lager energie niveau dat een energiepakket loslaat om de energie van de kloof tussen de respectieve staten. Daarom kan gestimuleerde emissie geprojecteerd worden in drie hoofdstappen; 1) Het invoeren van het incidentgolf 2) Het elektron in een opgewonden toestand komt neer op een lagere opgewonden toestand of grondtoestand 3) De gelijktijdige vrijgave van een energiegolfdraende energie die overeenkomt met de energiekloof tussen de twee overgangsstanden, samen met de overdracht van de incident beam. Het principe van gestimuleerde emissie wordt gebruikt in de amplificatie van licht. E. g. LASER technologie.
Wat is het verschil tussen spontane emissie en gestimuleerde emissie?
• Spontane emissie vereist geen externe elektromagnetische stimulus om energie vrij te geven, terwijl gestimuleerde emissies externe elektromagnetische stimuli vereisen om energie vrij te maken.
• Tijdens spontane emissie wordt er maar één energiegolf vrijgegeven, maar tijdens gestimuleerde emissie worden twee energiegolven vrijgegeven.
• De kans dat gestimuleerde emissie plaatsvindt is hoger dan de kans dat spontane emissies plaatsvinden aangezien externe elektromagnetische stimuli de kans op het bereiken van de dipoolovergangstoestand verhogen.
• Door de energiegaten en incidentfrequenties correct bij elkaar te brengen, kan gestimuleerde emissie gebruikt worden om de incidentiestralingstraal sterk te versterken; terwijl dit niet mogelijk is wanneer spontane emissie plaatsvindt.
