Verschil tussen geelzucht en hepatitis B Verschil tussen
Geelzucht versus hepatitis B
Geelzucht en hepatitis B kunnen erg van elkaar verschillen. Voor een, geelzucht is geen ziekte in tegenstelling tot hepatitis B. Geelzucht is een teken dat kan worden gepresenteerd door verschillende medische aandoeningen. Geelzucht wordt beschreven als de vergeling van de huid en sclera (het witte deel van het oog) en wordt veroorzaakt door grote hoeveelheden bilirubine in het bloed. Hoe geel de huid en sclera kunnen keren, is afhankelijk van hoe hoog het bilirubine niveau is. Als de bilirubinespiegel in het bloed licht toeneemt, worden de huid en de sclera geelachtig en bruin als de bilirubinewaarden aanzienlijk hoger zijn.
Bilirubine is een afvalproduct en natuurlijk worden afvalstoffen die in het lichaam worden aangetroffen via de nieren of de lever verwijderd. De lever werkt bij het elimineren van bilirubine uit het bloed. Wanneer bilirubine de hepatische cellen binnenkomt, conjugeren de cellen met bilirubine samen met andere chemicaliën. Het geconjugeerde bilirubine wordt van nature geëlimineerd via de ontlasting. Bilirubine dat niet uit het bloed wordt verwijderd, wordt niet-geconjugeerd bilirubine genoemd.
Geelzucht komt vooral voor als er teveel in de lever geproduceerd bilirubine wordt geproduceerd dat de snelheid waarmee het wordt geproduceerd de snelheid van eliminatie overschrijdt. Het kan ook optreden als gevolg van leverfunctiestoornissen waarbij de eliminatie van bilirubine wordt voorkomen en het kan een gevolg zijn van de blokkering van de galkanalen die de gal en bilirubine-stroom van de lever naar de darmen voor uitscheiding verstoren. Het behandelen van dit symptoom zal zich richten op het richten van de onderliggende oorzaak.
Aan de andere kant is hepatitis B een ziekte, met name een ontsteking van de lever. De ontsteking kan het gevolg zijn van een infectie, overmatige blootstelling van alcohol, stoornis van het immuunsysteem of toxiciteit door medicijnen. Hepatitis B wordt veroorzaakt door een virus en de aandoening kan een acute of chronische vorm aannemen.
Mensen die drager zijn van het hepatitis-B-virus mogen niet ziek worden of aan het virus sterven, maar zij kunnen dit virus aan andere mensen verspreiden via geïnfecteerde lichaamsvloeistoffen, zoals bloed, sperma, vaginale afscheiding, etc.
De lever is het orgel betrokken bij geelzucht en hepatitis B. De lever is een belangrijk orgaan dat helpt het lichaam te ontdoen van giftige stoffen, helpt bij de juiste opname van voedingsstoffen uit het voedsel dat we eten, het produceren van bepaalde stoffen die van nature infecties bestrijden en het produceren van stoffen die zijn essentieel voor de bloedstolling. Als de lever beschadigd blijft, kan hij stijf worden en littekens krijgen. Wanneer dit de lever overkomt, is het mogelijk dat het zijn normale functies niet meer kan uitvoeren en kan het leiden tot leverfalen. Hepatitis B is een ernstige medische aandoening die veel mensen heeft getroffen.De symptomen voor acute hepatitis kunnen zijn: koorts, verlies van eetlust, lichaamspijnen, misselijkheid en braken, donkere urine en uiteindelijk geelzucht.
Hepatitis B heeft geen specifieke remedie. Acute infecties kunnen na verloop van tijd verdwijnen. Hoewel antivirale geneesmiddelen kunnen voorkomen dat het virus meer schade aanricht, wordt het niet als een remedie beschouwd. Hepatitis B is echter een te voorkomen voorwaarde. Er zijn vaccins die mensen helpen beschermen tegen het krijgen van deze virale ziekte.
Samenvatting:
- Geelzucht is een term die wordt gegeven aan de gele verkleuring van de huid en sclera. <77> Geelzucht is een symptoom en geen ziekte in tegenstelling tot hepatitis B, een ontstekingsziekte van de lever.
- Geelzucht is een veelvoorkomend symptoom van hepatitis B.
Geelzucht en hepatitis B hebben iets gemeen: het betreft het belangrijkste orgaanorgaan dat de lever is. - De behandeling van geelzucht is gericht op het aanpakken van de onderliggende oorzaken, terwijl de behandeling van hepatitis B zich richt op de uitroeiing van het virus of het stoppen van de snelle progressie van de ziekte.
