Verschil tussen DTap en TDap Vaccins

DTap vs TDap Vaccines

Het beheer van overdraagbare ziekten werd voortgebracht door het gebruik van antibiotica. Maar nu worden de preventieve aspecten van overdraagbare ziekten herzien, en er komen nieuwe technieken op om de verspreiding van infecties te voorkomen. Infecties die op weg zijn geweest van de belangrijkste oorzaken voor de menselijke morbiditeit en sterfte zijn difterie, pertusis en tetanus. De strijd tegen deze infecties en hun verspreiding nemen de vorm van vaccinaties in. Maar ze zijn niet zonder controverse. Echter, als u risico versus voordeel trekt, blijkt dat er op basis van bewijsmateriaal gebaseerd is op vaccins, dat ze beter presteren dan schade. Hier zullen we de twee typen DPT-vaccinaties bespreken en hoe ze van elkaar verschillen.

DTap Vaccine

DTap is een gecombineerd vaccin tegen difterie, tetanus en pertusis. Deze bevatten acellulaire pertusis; dus gericht op meer specifieke antigenen met minder immuunrespons, in tegenstelling tot de hele cel variant van het vaccin. De verminderde bijwerkingen zijn onder andere koorts, pijn en roodheid. Onlangs werd aangetoond dat deze acellulaire component minder efficiënt is bij het overdragen van immuniteit, omdat ze de huidige stammen niet volledig kunnen bedekken. Deze vaccinatie wordt gebruikt in de immuniseringsprogramma's voor kinderen over de hele wereld.

TDap Vaccine

TDap is ook een gecombineerd vaccin tegen bovengenoemde microbes. Maar dit vaccin is gespecificeerd voor adolescenten en volwassenen. Dit gecombineerde vaccin heeft een hogere concentratie tetanustoxoid; dus een hoger niveau van immuniteit overdragen tegen de tetanusbacterie. Daarnaast worden ook de bijwerkingen geassocieerd met het vaccin door de acellulariteit van pertusis en lagere niveaus van difterie vermeden. Dit vaccin kan worden gegeven als een booster vaccin voor tetanus, en als profylaxe voor hoogrisico wonden.

Wat is het verschil tussen DTap en TDap Vaccins?

In vergelijking bevatten zowel DTap als Tdap gedood of verzwakte deeltjes van difterie, tetanus en pertusis. Beiden dragen bij aan de drastische daling van sterfte en morbiditeit die verband houdt met deze infecties. Beide pertusis deeltjes zijn acellulair; dus, met verminderde incidentie van bijwerkingen. Maar beide acellulaire deeltjes zijn verondersteld van verminderde werkzaamheid. Waar DTap wordt gegeven voor personen jonger dan 10 jaar, wordt Tdap gegeven voor personen tussen 11 en 64 jaar. In DTap is er bijna synchrone activiteit om antilichamen tegen alle drie organismen te produceren; Tdap heeft de activiteit verminderd naar zowel difterie als pertusis, en meer activiteit voor tetanus. Zo kan volwassen vaccin equivalent zijn aan de tetanus toxoid, en kan gebruikt worden bij het beheer van boosters voor tetanus en profylaxe bij wondbeheersing.Bijwerkingsprofiel is hetzelfde in beide, maar minder in Tdap.

Beide deze vaccins zijn belangrijk, en DTap is voor de jonge, terwijl TDap voor de oude. TDap is tetanus toxoid met wat extra voordeel, maar DTap toont een equivalente activiteit voor alle organismen. Er is echter meer bewijs dat het gebruik van de vaccins voordelig is, dan dat ze helemaal niet worden gebruikt.