Verschil tussen doven en slechthorenden Verschil tussen

Doof versus slechthorenden

Het is niet eenvoudig om onderscheid te maken tussen "doof" en "slechthorend". "De gemeenschap van doven en slechthorenden is heel divers. De definitie van "doof" en "slechthorend" is medisch gezien afhankelijk van de decibel van gehoorverlies waaraan een persoon lijdt. Er zijn verschillende gradaties van gehoorverlies en er wordt van uitgegaan dat het verlies dat minder ernstig is, wordt aangeduid als "hardhorend". "Wanneer we" mate van gehoorverlies "zeggen, verwijst dit naar de mate van ernst van het gehoorverlies. Het bereik van het gehoorverlies wordt aangegeven in decibel, dB HL. Laten we het volgende doorlezen voor een beter begrip van de verschillende termen die horen bij gehoorverlies en doofheid:

Mate van gehoorverlies wordt als normaal beschouwd wanneer het bereik voor gehoorverlies 10 tot 15 dB HL is.

Mate van gehoorverlies wordt als gering beschouwd wanneer het bereik voor gehoorverlies 16 tot 25 is.

Mate van gehoorverlies wordt als mild beschouwd als het bereik voor gehoorverlies 26 tot 40 is.

Mate van gehoorverlies wordt als matig beschouwd wanneer het bereik voor gehoorverlies 41 tot 55 is.

Mate van gehoorverlies wordt als matig ernstig beschouwd als het bereik voor gehoorverlies 56 tot 70 is.

Mate van gehoorverlies wordt als ernstig beschouwd als het bereik voor gehoorverlies 71 tot 90 is.

De mate van gehoorverlies wordt als ernstig beschouwd wanneer het bereik voor gehoorverlies 91+ is.

Volgens deze informatie kan men zeggen dat medisch gezien men als slechthorend wordt beschouwd als het bereik van het gehoorverlies minder dan diep of minder is dan 91 dB HL. Mensen in algemene taal en in algemene termen verwijzen naar alle mensen met een gehoorstoornis als doof die niet correct zijn. Volgens het CDC (Centers for Disease Control and Prevention) zijn mensen die "doof" zijn, niet in staat taal en spraak te verwerken door te vertrouwen op hun gehoor, omdat ze hun eigen stem of andere stem niet kunnen horen. Terwijl mensen met matig of mild gehoorverlies taal en spraak kunnen verwerken en ook met andere personen kunnen communiceren met behulp van hun hoormogelijkheden, omdat ze geluiden kunnen horen, maar het spraakpatroon mogelijk niet kunnen onderscheiden om hen te helpen in een gesprek.

Wanneer gehoorverlies optreedt in beide oren, wordt dit "bilateraal" genoemd, terwijl gehoorverlies aan één oor "unilateraal" wordt genoemd. "

Afgezien van de medische definitie, zijn er andere definities die worden gebruikt om onderscheid te maken tussen doof en slechthorend, zoals" functioneel. "Deze definitie verwijst naar het feit dat dove mensen het zelfs met hoorapparaten niet kunnen horen, en sommige mensen die zichzelf als doof beschouwen, kunnen goed functioneren met hoorapparaten. In "Deaf Culture" worden de woorden altijd met een hoofdletter geschreven.

Samenvatting:

1. Medisch gezien hangt de definitie van "doof" en "slechthorend" af van de decibel van gehoorverlies waaraan een persoon lijdt. Er zijn verschillende gradaties van gehoorverlies en er wordt van uitgegaan dat verlies dat minder ernstig is dan "hardhorend" is. “

2. Volgens de CDC kunnen "dove" mensen taal en spraak niet verwerken door te vertrouwen op hun gehoor, omdat ze hun eigen stem of andere stem niet kunnen horen. Terwijl mensen die "hardhorend" zijn, taal en spraak kunnen verwerken en ook met andere personen kunnen communiceren met behulp van hun hoormogelijkheden omdat ze geluiden kunnen horen.