Verschil tussen Antacida en H2-blokkers Verschil tussen
De meeste mensen weten wat antacida zijn. Ja, het zijn de medicijnen of stoffen die de zure omgeving van de maag kunnen neutraliseren. Echter, het publiek in het algemeen is begonnen deze term te accepteren als de naam voor alle anti-zuur geneesmiddelen, terwijl dit in feite niet zo is. Mensen die minder bekend zijn met zuurverlagende medicatie hebben de neiging om de term antacidum te gebruiken omdat het veel eenvoudiger is in vergelijking met H2-blokkers en protonpompinhibitoren. Nou, de laatste medicijnen zijn de andere anti-zuurgraad medicijnen die bijna dezelfde functie hebben als antacida, maar verschillen in hun werkingsmechanismen.
Antacida zijn stoffen die de maagzuuroplossend werken. Vandaar dat ze min of meer basen (het tegenovergestelde van zuren) of basische stoffen zijn. Wanneer de totale zure pH van de magen gevaarlijk laag gaat, kan de persoon een beetje pijn voelen in het epigastrische gebied vanwege teveel zuurheid. Hier komen maagzuurremmers binnen. Ze verhogen de pH van de maag om het ideale pH-niveau te herstellen dat net zuur genoeg is. Beroemde maagzuurremmers zijn Maalox-suspensies en calciumtums.
Aan de andere kant verschilt het werkingsmechanisme van een H2-blokker heel erg van dat van maagzuurremmers. Het blokkeert eigenlijk de werking van histamine op de maagwand. Deze histamine werkt vermoedelijk op de pariëtale cellen van de muur waardoor het meer zuur produceert. Door het te blokkeren, hebben H2-blokkers de neiging zure secreties uit de genoemde cellen te verminderen. Dat is de reden waarom deze geneesmiddelen technisch bekend zijn als H2-receptorantagonisten. De meest bekende H2-blokkers zijn Cimetidine en Rantidine.
Omdat beide klassen geneesmiddelen verwant zijn, zijn ze bedoeld voor gebruik bij dezelfde gevallen van dyspepsie en maagzweren, hoewel hun effectiviteit al lang is overtroffen door een andere groep zure strijders genaamd protonpompremmers (PPI).
Wat betreft interacties tussen geneesmiddelen zijn er antacida waargenomen die de biologische beschikbaarheid (de fractionele geneesmiddeldosis die naar de lichaamscellen gaat) van sommige geneesmiddelen zoals tetracyclines verlagen wanneer ze in combinatie met onstabiele pH-waarden in de maag worden gebruikt.
Aan de andere kant heeft Cimetidine veel kritiek gekregen vanwege het inherente vermogen om de normale snelheid van het lichaam (metabolisme) en de uitscheiding van sommige geneesmiddelen te beïnvloeden door een aantal belangrijke enzymen van het lichaam zoals P450 te remmen. In dit opzicht worden geneesmiddelen zoals warfarine, lidocaïne, calciumkanaalblokkers en vele andere zorgvuldig toegediend, omdat cimitidine de neiging kan hebben om de serumwaarden van deze geneesmiddelen te verhogen als ze gelijktijdig (in totaal) worden gegeven.
Samenvatting:
1. Antacida verhogen de pH-waarde van de maag door een zuur neutraliserend effect om de zuurgraad tegen te gaan, terwijl H2-blokkers de werking van histamine remmen om te voorkomen dat sommige maagcellen te veel zuur produceren.
2. Antacida hebben een ernstig probleem wanneer ze samen met tetracyclines worden gegeven, terwijl patiënten die H2-blokkers gebruiken zorgvuldig de bloedspiegels moeten controleren van sommige geneesmiddelen die ermee worden toegediend, zoals lidocaïne en warfarine, omdat H2-blokkers de serumspiegel van andere geneesmiddelen verhogen.
