Verschil tussen enkelverstuiking en spanning Verschil tussen
Enkelverstuiking versus vervorming
Het is normaal om het ene ding te verwarren met het andere, zoals bijvoorbeeld het verschil tussen een enkelverstuiking en een verrekking. Het verschil herkennen is als proberen te achterhalen wat het eerst kwam, de kip of het ei. Maar eindelijk is het begrijpen van het verschil erg bevrijdend.
Â
Enkelverstuikingen en verrekkingen zijn twee verschillende lichamelijke letsels waarbij de weefsels, spieren en botten van het lichaam betrokken zijn. Â Echt weten dat de overeenkomsten en verschillen tussen de twee onbelangrijk zijn voor sommige mensen, maar kennis van de feiten kan een groot verschil maken en kan u op een dag helpen.
Een enkelverstuiking is een blessure die het ligament van de enkel beïnvloedt. Ligamenten zijn het bindweefsel dat het ene bot met het andere verbindt. Ze zijn belangrijk omdat ze de enkelgewrichten stabiliteit geven door beweging van links naar rechts te vermijden. Verstuikte enkels kunnen worden veroorzaakt door een plotselinge draaiing van de enkel, een zware val, de verkeerde maat schoenen en lopen op oneffen oppervlakken. De ernst van de verwonding hangt af van het feit of het ligament was uitgerekt, gedraaid of gedraaid, enigszins gescheurd of volledig gescheurd. Behandeling voor een enkelverstuiking is ook afhankelijk van de ernst ervan. Het is uitermate belangrijk dat een verstuikte enkel onmiddellijk medische aandacht krijgt, omdat een gebrek aan behandeling kan leiden tot een chronische enkelverstuiking waardoor de kans kleiner wordt dat de persoon ooit weer normaal zal lopen. Men moet ook opmerken dat enkelverstuikingen, ernstig of niet, onopgemerkt blijven omdat ze kunnen worden gemaskeerd door andere ernstige beenverwondingen, dus het is echt belangrijk dat een persoon die een beentrauma heeft gehad, een behandeling voor zijn / haar beenletsel moet krijgen weg.
Â
Je kunt een enkelverstuiking identificeren aan de hand van de pijn die je ervaart. Symptomen van enkelverstuiking zijn onder meer zwelling, blauwe plekken, stijfheid in het gewrichtsgebied, pijn en pijn en natuurlijk moeite met lopen. Verstuikingen kunnen worden behandeld door zelfzorg thuis of door medische behandeling, zoals de toepassing van een cast met behulp van krukken en ontstekingsremmende geneesmiddelen.
Stammen, aan de andere kant, zijn pijn in de spieren of pezen. Ze zijn algemeen bekend als getrokken spieren en worden meestal aangetroffen bij atleten die hun spieren te veel gebruiken door extreme activiteiten uit te voeren. Sporters kunnen dit probleem ook ervaren vanwege een gebrek aan stretching, spiervermoeidheid, spieronbalans en slechte spierconditie. Spanningen kunnen ook optreden als gevolg van een fysieke klap, zoals bij een auto-ongeluk, een val en ander acuut trauma veroorzaakt door externe factoren. Teveel strekken van de spieren kan ook de bloedvaten beschadigen. De meest voorkomende delen van het menselijk lichaam waar deze verwondingen voorkomen zijn de armen en benen.Symptomen van spanning zijn blauwe plekken, stijfheid van het aangedane gebied, extreme pijn en bewegingsproblemen. Dit kan gemakkelijk worden behandeld en ze kunnen zelfs thuis worden behandeld. Als de pijn echter langer dan 24 uur aan zelfzorgbehandeling blijft bestaan, moet de patiënt medische hulp inroepen.
Â
SAMENVATTING:
1. Enkelverrekkingen zijn beperkt tot de pijn die optreedt in het enkelgebied van een menselijk lichaam, terwijl stammen kunnen worden getroffen zowel in het gebied van de arm als in het gebied van de benen.
2. Als het niet wordt behandeld, kan een enkelverstuiking leiden tot afwijkingen in het lopen, maar spanningen kunnen alleen tot meer pijn leiden.
3. Stammen komen het meest voor bij atleten die de capaciteiten van hun spieren buiten hun limiet gebruiken. Enkelverstuikingen kunnen bij iedereen voorkomen.
4. Symptomen van spanningen zijn meer voor de hand liggend en zullen niet onopgemerkt blijven, terwijl symptomen van spierverstuiking kunnen worden gemaskeerd door andere beenverwondingen, waardoor een verstuiking gevaarlijker wordt voor de persoon die eraan lijdt
