Verschil tussen acuut en chronisch nierfalen

Anonim

Acute vs Chronische nierfalen | Acuut nierfalen tegen chronische nierfalen | ARF vs CRF

Acute nierfalen zijn abrupte verslechtering van de nierfunctie, die meestal maar niet altijd omkeerbaar is over een periode van dagen of weken en meestal vergezeld gaat van een vermindering van het urine volume. In tegenstelling tot; chronisch nierfalen is het klinische syndroom van de metabolische en systemische gevolgen van een geleidelijke, substantiële en onomkeerbare vermindering van de excretaire en homeostatische functies van de nieren.

Beide van deze aandoeningen, indien onbehandeld, resulteren uiteindelijk in nierfalen in het eindstadium waar de dood waarschijnlijk is zonder niervervangende therapie, en dit artikel wijst op de verschillen tussen acuut en chronisch nierfalen met betrekking tot hun definitie, tijdelijke relatie, oorzaken, klinische kenmerken, onderzoeksresultaten, management en prognose.

Acute nierfalen (ARF)

Het definieert als een reductie in glomerulaire filtratietempo (GFR) die over dagen of weken voorkomt. De diagnose van ARF wordt gemaakt als er een toename van serumcreatinine is van> 50 micro mol / L of toename van serum creatinine van> 50% van de basiswaarde of vermindering van de berekende creatinineklaring van> 50% of behoefte aan dialyse.

Oorzaken van ARF worden in grote lijnen gecategoriseerd als pre-renale, intrinsieke nier-, nier- en nierziekten. Pre nieroorzaken zijn ernstige hypovolemie, verminderde hartpomp efficiëntie en vasculaire ziekte beperkende nierbloedstroom. Acute tubulaire necrose, renale parenchymale ziekte, hepato-renale syndroom zijn enkele van de oorzaken van intrinsiek nierfalen en obstructie van blaasuitstroming door maligniteiten van de bekken, stralings fibrose, bilaterale steenziekte zijn enkele oorzaken van nierfalen.

In ARF presenteert de patiënt meestal met weinig waarschuwingssignalen in de vroege stadia, maar kan er een vermindering van het volume van het urine en de eigenschappen van de intraveneuze volume-uitputting in de latere stadia zien.

De oorzaak kan duidelijk zijn zoals maag- en darmbloeding, brandwonden, huidziekte en sepsis, maar kan verborgen zijn zoals verborgen bloedverlies, die kan optreden bij trauma aan de buik. Kenmerken van metabolische acidose en hyperkaliëmie zijn vaak aanwezig.

Zodra de klinische diagnose is gemaakt, wordt de patiënt onderzocht met urine volledig rapport, elektrolyten, serum creatinine, beeldvorming. Ultra-geluidsscan toont gezwollen nieren en verminderde cortico-medullaire afbakening. Nierbiopsie dient bij alle patiënten te worden uitgevoerd, met normale, ongebonden nieren, in wie de diagnose van acute tubulaire necrose die acuut nierfalen veroorzaakt, niet wordt vermoed.

Principes van het beheer van ARF omvatten de herkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals hyperkaliëmie en pulmonale oedeem, herkenning en behandeling van de intraveneuze volume-uitputting en diagnose van de oorzaak en behandeling waar mogelijk.

Prognose van acuut nier-ARF wordt gewoonlijk bepaald door de ernst van de onderliggende aandoening en andere complicaties.

Chronisch nierfalen (CRF)

Chronisch nierfalen worden gedefinieerd als nierbeschadiging of een verminderde glomerulaire filtratietempo van <60ml / min / 1. 73m2 gedurende 3 of meer maanden, vergelijkend met ARF, die plotseling of in korte tijd optreedt.

De meest voorkomende oorzaak kan chronische glomerulonefritis zijn met steeds groter aantal diabetische nefropathie, waardoor CRF vaak voorkomt. Andere oorzaken zijn chronische pyelonefritis, polycystische nierziekte, bindweefselstoornissen en amyloïdose.

Klinisch presenteert de patiënten met malaise, anorexia, jeuk, braken, convulsies, enz. Zij kunnen een korte gestalte hebben, bleek, hyperpigmenteren, kneuzingen, tekenen van vloeistof over de belasting en proximale myopathie zien.

De patiënt wordt onderzocht om de diagnose te maken, de ziekte te verhogen en de complicaties te beoordelen.

Ultra sound scan van de nier toont kleine nieren, verminderde corticale dikte, samen met verhoogde echogeneciteit; hoewel de niergrootte normaal kan blijven bij chronisch nierfalen, diabetische nefropathie, myeloma, volwassen polycytische nierziekte en bij amyloïdose.

Beheersingsprincipes omvatten erkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals metabolische acidose, hyperkaliëmie, pulmonale oedeem, ernstige bloedarmoede, de oorzaak identificeren en waar mogelijk behandelen en algemene maatregelen treffen om de progressie van de ziekte te verminderen.

De prognose van patiënten met chronisch nierfalen blijkt dat alle oorzaak sterfte toeneemt aangezien de nierfunctie afneemt, maar niervervangende therapie heeft een verhoogde overleving aangetoond, hoewel de kwaliteit van het leven ernstig is beïnvloed.

Wat is het verschil tussen acuut nierfalen en chronisch nierfalen?

• Bij acuut nierfalen, zoals de naam aanduidt dat de nierfunctie wordt aangetast, plotseling of binnen korte tijd (dagen tot weken) optreedt in tegenstelling tot chronisch nierfalen, dat meer dan 3 maanden wordt gediagnosticeerd.

• ARF is meestal omkeerbaar, maar CRF is onomkeerbaar.

• De meest voorkomende oorzaak van ARF is hypovolemie, maar bij CRF zijn veel voorkomende oorzaken chronische glomerulopathie en diabetische nefropathie.

• In ARF presenteert de patiënt meestal een verminderde urineuitgang, maar CFR kan presenteren met constitutionele symptomen of langdurige complicaties.

• ARF is een medische noodgeval.

• ARF-prognose is beter dan CFR.