Verschil tussen TDMA en CDMA Verschil tussen

TDMA versus CDMA

Sinds de uitvinding en de commercialisering van cellulaire systemen, industrieleiders en ingenieurs hadden al de onvermijdelijke overbevolking van gelijktijdige bellers voorzien omdat het aantal toegankelijke kanalen zeer beperkt is.

RF-ingenieurs van de industrie gebruiken nu methoden om deze problemen te verhelpen. Twee voorbeelden van dergelijke werkwijzen zijn TDMA en CDMA. In essentie zijn beide verschillende methoden, maar bereiken ze dezelfde doelen. Hun primaire doel is om de hoeveelheid gelijktijdige gebruikers binnen een bepaald deel van het radiospectrum aanzienlijk te verhogen '' iets dat de traditionele systemen niet kunnen bereiken.

TDMA en CDMA worden gebruikt voor cellulaire systemen met hoge capaciteit en deze twee standaarden van digitale technologie concurreren en zijn ook incompatibel met elkaar. Kortom, ze hebben verschillende specificaties over hoe de bandbreedte van het spectrum wordt verdeeld tijdens mobiele oproepen van gebruikers. Het belangrijkste verschil tussen de twee technologieën ligt dus in de manier waarop de gebruikers hetzelfde fysieke kanaal delen.

TDMA

TDMA is een afkorting van "Time-Division Multiple Access". TDMA hakt of verdeelt het kanaal in sequentiële tijdsdelen. Gebruikers van het kanaal zullen hun respectieve round-robin-bochten draaien bij het ontvangen en verzenden van gegevens. Als het wordt onderbroken, gebruikt slechts één gebruiker het kanaal op een bepaald moment. Elke gebruiker gebruikt het kanaal slechts in korte bursts tegelijk en die toewijzing om bronnen te gebruiken wordt een tijdje opgegeven om ook anderen het kanaal te laten gebruiken.

Eigenlijk is TDMA al heel lang opgenomen in GSM omdat het al als een oude technologie wordt beschouwd en het verouderd wordt.

CDMA

CDMA is een afkorting voor "Code-Division Multiple Access" en het is ook een soort van multiplexing waarmee verschillende signalen een enkel transmissiekanaal kunnen gebruiken.

CDMA, in tegenstelling tot TDMA, staat virtueel meerdere gebruikers toe om het kanaal tegelijkertijd te gebruiken. Het verzenden en ontvangen worden dus allemaal gelijktijdig door verschillende gebruikers gedaan. Dit wordt alleen mogelijk gemaakt door een proces genaamd Spread Spectrum, een type modulatie dat de stroom digitale bits van elke gebruiker registreert en deze allemaal rond het kanaal verspreidt op een pseudo-willekeurige manier. Het ontvangende einde interpreteert alleen de verspreide bits of met andere woorden, un-randomiseren de bits om ze coherent te maken.

Van de twee technologieën is CDMA de laatste. In wezen is het ontstaan ​​om de tekortkomingen en de tegenslagen in verband met TDMA op te lossen.

Samenvatting:

1. Hun afkorting betekenissen geven eigenlijk licht aan de manier waarop ze kanalen optimaliseren. TDMA is een afkorting voor Time-Division Multiple Access terwijl CDMA voor Code-Division Multiple Access is.

2. TDMA is naar voren gekomen en werd als eerste gebruikt. CDMA is de meer recente technologie die geleidelijk TDMA vervangt.

3. TDMA hakt of verdeelt het kanaal in sequentiële tijdsdelen, aangezien elke gebruiker zijn respectieve rechterdraai voor kanaalgebruik heeft.

4. CDMA gebruikt een proces met de naam Spread Spectrum '' verstrooiing van digitale bits op pseudo-willekeurige wijze en verzamelt ze voor interpretatie.

5. CDMA maakt het voor veel gebruikers mogelijk om het kanaal tegelijkertijd te gebruiken, terwijl TDMA dat niet doet.