Verschil tussen systolische en diastolische Verschil tussen
Het hart werkt als een pomp om met elke hartslag bloed naar het hele lichaam te verdelen. De samentrekking en ontspanning van het hart vormt een hartcyclus. De ontspanningsfase van de hartcyclus staat bekend als Diastole en de fase van de contractie wordt de Systole genoemd. We moeten de structuur van het hart en de hartcyclus begrijpen voordat we de termen diastole en systole begrijpen.
Hartstructuur en hartcyclus:
Het menselijke hart is een samentrekkend orgaan dat is samengesteld uit vier kamers. De twee bovenste kamers worden atria genoemd (atrium = enkelvoud) en de twee onderste kamers staan bekend als ventrikels (ventrikel = enkelvoud). Tijdens de hartcyclus wordt elektrische impuls opgewekt in de wanden van de bovenste kamers van het hart en verspreidt zich door de spiervezels over de kamers. De bovenste kamers samentrekken een paar seconden eerder en duwen het bloed naar de lagere kamers die zich in de ontspannen fase bevinden om het bloed te ontvangen. Zodra het bloed de ventrikels binnenkomt, ontspannen de boezems en beginnen de ventrikelwanden samen te trekken om het bloed in de belangrijkste slagaders te pompen waardoor het bloed alle organen van het lichaam bereikt. Dit wordt gevolgd door de ontspanningsfase van het hele hart, waarbij het bloed in de bovenste kamers wordt gevuld.
Systolisch en diastolisch:
Systole is de fase in de hartcyclus wanneer de ventrikels samentrekken om het bloed in de bloedvaten te pompen. De maximale druk uitgeoefend door het bloed op de slagaderwand tijdens deze fase wordt de systolische druk genoemd. De woorden 'systolic' zijn afgeleid van het Griekse woord 'systole', wat betekent dat we samen moeten tekenen. Dit wordt meestal weergegeven door het bovenste cijfer in de bloeddrukmeting. De ventrikels bevinden zich in deze fase in een samengetrokken toestand. De normale systolische druk is ongeveer 120 mmHg en het normale bereik ligt tussen 95 en 120 mm Hg. De systolische druk neemt met de leeftijd toe naarmate de arteriële wanden verharden door arteriosclerose. Wanneer de systolische druk hoger wordt dan 140 mm Hg, wordt dit beschouwd als hypertensie of hoge bloeddruk die medische aandacht vereist. De systolische bloeddruk varieert afhankelijk van de leeftijd, het geslacht, het circadiane ritme, stress, fysieke training of het ziekteproces. Kinderen en atleten hebben een lagere bloeddruk, terwijl ouderen een hogere bloeddruk hebben.
Diastole is de ontspannen fase van de hartcyclus wanneer het hele hart ontspannen is en het bloed in de bovenste kamers van het hart stroomt. Gedurende deze tijd is er ook bloed in de bloedvaten. De minimale druk uitgeoefend door het bloed op de wanden van de slagaders staat bekend als diastolische druk.Dit wordt aangegeven door het aantal maaiers van de bloeddrukmeting. Het woord 'diastolisch' is afgeleid van het Griekse woord 'diastole' wat uit elkaar trekken betekent. De boezems en de ventrikels bevinden zich in een ontspannen fase. De normale diastolische druk is 80 mm Hg. 60-80 mm Hg is het normale bereik van de diastolische bloeddruk. Wanneer de diastolische bloeddruk hoger wordt dan 90 mm Hg, wordt deze beschouwd als hoge bloeddruk en moet deze medisch worden behandeld.
Klinische implicaties
De systolische en diastolische fasen van de hartcyclus worden gemeten in de vorm van bloeddruk met behulp van een bloeddrukmeter (handmatig of elektronisch). De bloeddruk meet normaal bij de elleboog ter hoogte van de brachiale arterie. Onder bepaalde omstandigheden kan het worden gemeten aan de pols (radiale slagader), achterkant van de knie (popliteale slagader) of voor de enkel (dorsalis pedis slagader). De bloeddruk is een van de vitale functies die wordt waargenomen bij lichamelijk onderzoek van een patiënt en weerspiegelt de status van het hart en de bloedsomloop in het algemeen. Een verhoogde bloeddruk verhoogt het risico op een hartaanval en beroerte.
