Verschil tussen Razor Burn en Herpes Verschil tussen
Razor burn
I. Introductie
De huid is een van de grootste orgels van het lichaam die tot 1, 5 of 2 vierkante meter van het totale lichaamsoppervlak van een volwassene bedekt (1). Zijn primaire rol is om te functioneren als een beschermende barrière tegen omgevingsfactoren zoals zonnestralen, vochtigheid en microben, waardoor het vatbaar wordt voor externe agressies en ziekten (2). Ogenschijnlijk onschuldige praktijken zoals scheren kunnen ervoor zorgen dat de huid een immuunreactie veroorzaakt en symptomen presenteren die gemakkelijk kunnen worden aangezien voor meer ernstige microbiële infecties. In dit artikel beschrijven we de verschillen tussen een eenvoudige scheerbrand en een virale herpesinfectie.
II. Definitie
Een scheerbrand is een irritatie van de huid veroorzaakt door scheren. De scherpe bladen van een scheermes kunnen bij ondeskundig gebruik op een droge huid een ongemakkelijke uitslag veroorzaken. De uitslag kan gecompliceerd worden door pseudofolliculitis barbae: een huidaandoening die wordt gekenmerkt door de ontsteking van de haarzakjes en algemeen bekend staat als scheermuggen (3). Een scheerbrand kan optreden op het gezicht, de benen, de schaamstreek of op een behaard oppervlak van het lichaam dat is onderworpen aan scheren.
Herpes is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door twee verschillende herpes simplex-virussen (HSV) (4).
. Herpes simplex-virus type 1 (HSV-1) komt meestal voor in de mondholte.
. Herpes simplex-virus type 2 (HSV-2) voorkomend in het genitale gebied.
Herpes-infecties komen vaak voor: naar schatting is tweederde (67%) van de wereldwijde
bevolking jonger dan 50 jaar besmet met HSV-1 (5) en die 11, 7% van de populatie <
HSV's zijn zeer besmettelijk en worden overgedragen via mucosale secreties en het directe contact met een actieve herpesletsel (4).
Ze vertonen een infectiepatroon in twee fasen (4):
. Een primaire, meestal asymptomatische infectie waarbij het virus zich in een zenuwganglion vestigt.
. Een secundaire fase, waarbij de symptomatische ziekte terugkeert op de eerste plaats van infectie. De frequentie en de ernst van het recidief variëren tussen HSV-2 en HSV-2: het is, zoals met elke virale infectie verergerd met de leeftijd, en genitale recidieven zijn tot 6 keer frequenter dan orale.
Een reactivering van het virus wordt gewoonlijk veroorzaakt door een lokaal huidtrauma zoals een blootstelling aan ultraviolet licht of een afslijting, of door een systemische reden zoals hormonale veranderingen of vermoeidheid.
Hoewel herpes voornamelijk op de eerste infectielocaties voorkomt, zijn gevallen van huidherpes waarbij laesies op een huidoppervlak voorkomen, beschreven (7).
III. Klinische manifestaties en prognose
Het belangrijkste symptoom van een branderigheid van het scheermes is een rode, zachte huid met stekend gevoel, een branderig gevoel en jeuk.
Kort na het scheren voelt de huid pijnlijk, gevoelig en ontwikkelt roodheid. Deze symptomen zijn meestal goedaardig en verdwijnen zonder enige interventie.
Echter, in ernstige gevallen, een niet-infectieuze ontstekingsaandoening: pseudofolliculitis barbae volgt (8). Het is een chronische aandoening die wordt veroorzaakt door een afweerreactie van vreemd lichaam op ingegroeid haar. Het wordt gekenmerkt door de vorming van papels die zacht of stevig, huidkleurig, erythemateus of hypergepigmenteerd kunnen zijn.
In het geval van een bacteriële secundaire infectie kunnen puisten ontstaan. Papules en puisten blijven op de huid zitten tot het haar is verwijderd (4, 8).
Een primaire herpesinfectie kan asymptomatisch zijn. Symptomatisch, vergelijkbaar met een scheermesbrand, wordt het geassocieerd met een tederheid van de huid en een branderig gevoel. Dit wordt gevolgd door de aanwezigheid van pijnlijke geagglomereerde blaasjes (4). <<<< Deze symptomen zijn vaak geassocieerd met de primaire fase van HSV; hun optreden met de secundaire fase van de virale activiteit is meestal het teken van een nieuwe infectie (4). Tenzij er een secundaire infectie is, duurt het tussen twee en vier weken voordat herpeslesies genezen, meestal zonder littekens. Herpes IV. Behandeling en preventieve maatregelen De behandeling van scheermesbrandwonden en pseudofolliculitis barbae hangt grotendeels af van de ernst van de symptomen (8). In milde gevallen zou een regelmatig huidverzorgingsprogramma moeten volstaan om toekomstige uitbraken te behandelen en te voorkomen. Dit omvat eenvoudige stappen: . Gebruik een scheerschuim of crème om de mechanische belasting van het scheerapparaat te verminderen. . Hydratatie van de huid na het scheren met een voldoende vochtinbrengende crème. . Regelmatig scheren, bij voorkeur dagelijks. In het geval van ernstige pseudofolliculitis worden lokale corticosteroïdencrèmes gebruikt om ontsteking te verminderen. In de tweede plaats vereisen geïnfecteerde papules de toediening van topische en / of orale antibiotica. Herpes, aan de andere kant, kan niet worden genezen. Antivirale middelen worden lokaal of oraal toegediend. Ze dienen om de ernst en de frequentie van de symptomen te verminderen (4). Hydraterende crèmes worden bovendien voorgeschreven om de droge huid rond de laesies te hydrateren. De zeer besmettelijke herpes-virussen kunnen worden ingeperkt door preventie. Personen met actieve orolabiale, cutane of genitale laesies moeten direct oraal contact en seksuele activiteiten met gezonde personen vermijden. HSV's worden een wereldwijd gezondheidsprobleem en onderzoek is aan de gang voor de productie van effectieve preventieve maatregelen zoals vaccins (9). Samenvatting Razor burn
. De huid wassen met een milde zeep en warm water, met het doel om de langere haren te verzachten en de ingegroeide haren los te laten.
Herpes
