Verschil tussen polykristallijne en monokristallijne

Polycrystalline versus Monokristallijne

gekristallineerd een kristal zijn, bestaande uit kristal of als een kristal lijken. Kristallijne vaste stoffen of kristallen hebben structuren en symmetrie besteld. De atomen, moleculen of ionen in kristallen zijn op een bepaalde manier geregeld, dus hebben een langeafstandsorde. In kristallijne vaste stoffen is er een regelmatig herhalend patroon; Zo kunnen we een herhalende eenheid identificeren. Per definitie is "een kristal een homogene chemische verbinding met een regelmatige en periodieke ordening van atomen. Voorbeelden zijn haliet, zout (NaCl) en kwarts (SiO ₂ ). Kristallen zijn echter niet beperkt tot mineralen: ze bevatten het meest vaste stof, zoals suiker, cellulose, metalen, botten en zelfs DNA. "Kristallen komen natuurlijk op aarde op als grote kristallijne rotsen, zoals kwarts, graniet. Kristallen worden ook gevormd door levende organismen. Bijvoorbeeld wordt calciet geproduceerd door mollussen. Er zijn op water gebaseerde kristallen in de vorm van sneeuw, ijs of gletsjers. Kristallen kunnen worden gecategoriseerd volgens hun fysische en chemische eigenschappen. Zij zijn covalente kristallen (bijvoorbeeld diamant), metaalkristallen (bijv. Pyriet), ionische kristallen (bijvoorbeeld natriumchloride) en moleculaire kristallen (bijvoorbeeld suiker). Kristallen kunnen verschillende vormen en kleuren hebben. Kristallen hebben een esthetische waarde, en het wordt geacht genezende eigenschappen te hebben; dus mensen gebruiken ze om sieraden te maken.

Polykristallijne

In de meeste gevallen blijkt dat kristallen hun lange afstandsorde hebben verstoord. Polycrystalline zijn vaste stoffen die bestaan ​​uit veel aantallen kleine kristallen. Deze zijn in verschillende oriëntaties geregeld en zijn gebonden aan zeer gebrekkige grenzen. De kristallen in een polykristallijne vaste stof zijn microscopisch, en ze staan ​​bekend als kristallieten. Deze staan ​​ook bekend als korrels. Er zijn vaste stoffen, die bestaan ​​uit een enkel kristal zoals edelstenen en silicium enkelvoudige kristallen, maar deze komen zeer zelden in de natuur voor. De meeste vaste stoffen zijn polykristallijne. In een structuur zoals dit wordt het aantal enkelvoudige kristallen bij elkaar gehouden door een laag van amorfe vaste stoffen. Amorfe vaste stof is een vaste stof, die een kristallijne structuur ontbreekt. Dat wil zeggen, het heeft geen langdurige, bestelde regeling van atomen, moleculen of ionen binnen de structuur. Daarom, in een polykristallijne structuur, is de langeafstandsorde onderbroken. Bijvoorbeeld, alle metalen en keramiek zijn polykristallijn. In deze zijn de volgorde en de oriëntatie erg willekeurig. Het kan worden bepaald door de manier waarop de polykristallijne vaste stof is gegroeid of door de verwerkingsomstandigheden.

Monokristallijne

Het woord "mono" betekent een. Dus het woord monokristallijne betekent een enkel kristal.Monokristallijne vaste stoffen zijn samengesteld uit een enkelkristal rooster en heeft daarom een ​​langeafstandsbestelling. Dus er zijn geen graangrenzen. Deze uniformiteit geeft hen unieke mechanische, optische en elektrische eigenschappen. Enkele siliciumkristallen worden gebruikt in halfgeleiders. Aangezien monokristallijne vaste stoffen een hogere elektrische geleidbaarheid hebben, worden ze gebruikt in hoogwaardige elektrische toepassingen. Bovendien is hun kracht zeer hoog, dus gebruikt voor het produceren van hoogwaardig materiaal.

Wat is het verschil tussen Monokristallijne en Polycrystalline? • Polykristallijne vaste stoffen zijn samengesteld uit vele aantallen kristallijne vaste stoffen, terwijl monokristallijne een enkele rooster heeft. • Monokristallijne vaste stoffen hebben structuren en symmetrie besteld, maar in een polykristallijne structuur is de langeafstandsorde gebroken. • Monokristallijne structuur is uniform en heeft geen grenzen, maar de polykristallijne structuur verschilt hierbij. Het heeft geen continue structuur, en het heeft grenzen tussen korrels.