Verschil tussen Patriots en Loyalists Verschil tussen

De Verenigde Staten van Amerika zoals we ze kennen zijn ze het resultaat van een onafhankelijkheidsoorlog die tussen 1765 en 1783 werd gestreden, toen de dertien koloniën onafhankelijk werden van Groot-Brittannië. Voordat de militaire confrontaties begonnen, bouwden vijandige gevoelens zich jarenlang op. Amerikanen waren niet blij met de manier waarop Groot-Brittannië zijn koloniën beheerde en voelden dat ze oneerlijk werden behandeld. Binnen de dertien koloniën begonnen verschillende manieren van denken zich te verspreiden, en al snel ontstonden twee tegengestelde partijen: patriotten en loyalisten. De eersten waren in de voorhoede van de strijd voor onafhankelijkheid van Groot-Brittannië, terwijl de laatste geloofde dat de Britse regel eerlijk, rechtvaardig en noodzakelijk was. De oppositie tussen de twee facties werd jarenlang opgebouwd, maar patriotten waren veel talrijker dan loyalisten en slaagden er uiteindelijk met de steun van Frankrijk en andere partijen in om onafhankelijk te worden.

Wie is een patriot?

In het algemeen is een patriot iemand die zijn land sterk ondersteunt en gelooft in de superioriteit van zijn land over alle andere naties. Tegenwoordig kan de term 'patriot' zelfs negatieve connotaties aannemen als het racistische of gewelddadige nationalistische gevoelens impliceert. In de context van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog waren patriotten echter diegenen die geloofden dat de dertien koloniën nodig waren om hun onafhankelijkheid van Groot-Brittannië te verkrijgen. De idealen en doelstellingen van de patriotten waren gebaseerd op enkele basisprincipes:

• Groot-Brittannië behandelde zijn koloniën niet op een eerlijke en rechtvaardige manier;
• "Geen belasting zonder representatie:" patriotten twistten over het feit dat ze belastingen aan Groot-Brittannië moesten betalen zonder in het Britse parlement vertegenwoordigd te zijn;
• Anti-monarchische idealen; en
• Nadruk op burgerdeugden en rechten.

Onder degenen die huilen om vrijheid en onafhankelijkheid zijn er verschillende beroemde namen - in het bijzonder die behoren tot de "Founding Fathers. "Beroemde patriot, waaronder Thomas Jefferson, die de Onafhankelijkheidsverklaring schreef en later president werd - John Adams, George Washington (de eerste president van de Verenigde Staten), Benjamin Franklin, Paul Revere, Ethan Allen en Samuel Adams.

Wie is een loyalist?

Niet iedereen was niet gelukkig met de Britse overheersing en wilde onafhankelijkheid bereiken. De loyalistische steun aan de Britse monarchie was echter niet zo sterk als het moederland geloofde. Zelfs toen de roep om onafhankelijkheid en vrijheid zich verspreidde over de dertien koloniën, bleven loyalisten hun steun betuigen aan het Britse rijk - hoewel ze voorzichtiger moesten zijn zodra koninklijke vertegenwoordigers uit het land werden verdreven. Loyalisten wilden om verschillende redenen de band met het oude continent behouden:

• Zij geloofden dat de koloniën baat hadden bij economische samenwerking met Groot-Brittannië;
• Ze dachten dat belasting billijk was omdat Groot-Brittannië de Indiase en Franse oorlogen had bestreden om de kolonies te beschermen;
• Volgens hen was een verenigd Brits imperium sterk en goed;
• Zij geloofden dat parlementaire vertegenwoordiging van de kolonies fysiek onmogelijk was gezien de enorme afstand die Groot-Brittannië scheidde van Amerika; en
• Zij drongen erop aan dat alle Amerikanen Britse burgers waren en onderworpen zouden zijn aan de Britse wet, zonder uitzonderingen.

Loyalists - ook bekend als royalisten (aanhangers van de monarchie) en Tories (conservatieven) - hadden kleine bolwerken in alle dertien koloniën, maar vluchtten naar Canada en andere Britse koloniën zodra hun zaak was verslagen. Beroemde loyalisten zijn onder meer Benedict Arnold, Thomas Hutchinson - gouverneur van de kolonie Massachusetts -, John Butler - die loyalistische troepen leidde Butler's rangers -, Joseph Galloway en David Mathews - burgemeester van New York City.

Overeenkomsten tussen Patriotten en Loyalist

Patriotten en loyalisten vertegenwoordigen de twee belangrijkste tegengestelde facties die elkaar bestreden tijdens de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Hoewel hun ideeën en opvattingen over de relatie tussen Groot-Brittannië en de dertien koloniën totaal verschillend waren, kunnen we nog steeds enkele overeenkomsten tussen beide identificeren:

• Ze leefden beiden onder de heerschappij van het Britse rijk;
• In de meeste gevallen waren zowel patriotten als loyalisten erfgenamen van Engelse kolonisten;
• Ze waren beiden lid van de dertien koloniën en waren onderworpen aan Engelse wetgeving en regels; en
• Ze waren allebei bereid om te vechten om hun idealen te promoten en naar voren te brengen.

Met andere woorden, patriotten en loyalisten waren dezelfde mensen met verschillende meningen - net zoals in het hedendaagse Amerika zijn er Democraten en Republikeinen. Het verschil tussen de verschillende partijen in de 18 ^e eeuw en de huidige dichotomie in de Verenigde Staten ligt in de mate waarin patriotten en loyalisten bereid waren om hun ideeën te promoten. Inderdaad, een dergelijke vergelijking is niet helemaal juist gezien de zeer verschillende omstandigheden (inclusief politieke, economische en sociale balans), maar laat zien hoe patriotten en loyalisten inderdaad deel uitmaakten van dezelfde mensen.

Wat is het verschil tussen Patriotten en Loyalisten?

Het belangrijkste verschil tussen patriotten en loyalisten is het feit dat de eersten streven naar vrijheid en onafhankelijkheid van de Britse overheersing terwijl de laatsten blij waren met de Britse overheersing en geloofden dat een verenigd rijk een sterk rijk was. Er zijn echter verschillende onderliggende redenen en standpunten die de tegengestelde perspectieven van patriotten en loyalisten verduidelijken.

• Alle Britse koloniën moesten belasting betalen aan Londen om bij te dragen aan militaire (en andere) uitgaven. Patriotten geloofden dat belasting onrechtvaardig en oneerlijk was omdat kolonies geen vertegenwoordiging hadden in het Britse parlement - vandaar het verzoek "geen belasting zonder vertegenwoordiging. "Omgekeerd geloofde loyalist dat het betalen van belasting een eerlijke (en noodzakelijke) manier was om de centrale overheid te ondersteunen, die had geïnvesteerd in de Indiase en Franse oorlogen - gestreden om de koloniën te beschermen;
• Burgerrechten: patriotten waren sterke voorstanders van burgerrechten en van het idee van burgerlijke vertegenwoordiging. Volgens hen heeft de Britse overheersing over koloniën op lange afstand hen hun fundamentele en onvervreemdbare recht op vrijheid ontnomen. Omgekeerd geloofden loyalisten dat alle koloniën respect en naleving van Britse regels en wetten verschuldigd waren. Bovendien, in hun perspectief, konden kolonies niet realistisch vertegenwoordigd zijn in het Britse parlement vanwege de fysieke afstand tussen Londen en Amerika; en : de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog werd gewonnen door de patriotten, en de koloniën verkregen hun onafhankelijkheid.Als zodanig waren de meeste loyalisten gedwongen om Amerika te verlaten zodra hun zaak was verslagen - op zoek naar een toevluchtsoord in naburige koloniën (dat wil zeggen Canada) of naar Groot-Brittannië verhuisd. In sommige gevallen betaalde de Britse overheid hen voor hun loyaliteit, maar het compensatiegeld was nooit groter dan wat loyalisten tijdens de oorlog hadden verloren.
• Patriotten vs Loyalists

Patriotten en Loyalists waren de belangrijkste spelers van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog en de echte figuren die het lot van het Britse Rijk vormden. De Amerikaanse onafhankelijkheid veranderde de wereld die eerder bekend was en was een grote hit voor de hegemoniale ambities van Groot-Brittannië. Voortbouwend op de verschillen die in de vorige sectie zijn geanalyseerd, kunnen we enkele andere factoren identificeren die patriotten onderscheiden van loyalisten.

Patriotten	Loyalists	Numbers
Tegen de tijd dat de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog begon, identificeerde bijna 50 percent van de bevolking zich als patriotten of steunde de redenen van de patriotten. De aantallen groeiden tegen de tijd dat de oorlog eindigde.	Vóór het begin van de onafhankelijkheidsoorlog identificeerde slechts 15/20 procent van de bevolking zich met loyalisten en / of ondersteunde de loyalistische zaak. Toch geloofde Groot-Brittannië dat die aantallen veel hoger waren.	Locatie
Patriotten waren verspreid over alle dertien koloniën - wat niet verwonderlijk is aangezien ze goed waren voor 45-50% van de gehele bevolking.	Loyalisten hadden hun bolwerk in New York City. In feite ondersteunde de stad Groot-Brittannië met 15.000 soldaten tijdens de oorlog.	Sociale achtergrond
Patriotten hadden verschillende sociale en economische achtergronden. Sommigen van hen waren voormalige leden van de Sons of Liberty (een organisatie die was opgericht om de rechten van kolonisten tegen de Britten te beschermen), terwijl anderen gewone burgers waren die geloofden in onafhankelijkheid, lagere belastingen en burgerrechten.	In de meeste gevallen profiteerden loyalisten van de banden met Groot-Brittannië. Ze hadden een bevoorrechte status of waren bezig met handelsactiviteiten met het oude continent. Toch waren niet alle loyalisten onderdeel van de elite, maar ze omvatten ook immigranten, boeren en arbeiders, Afro-Amerikaanse slaven en inheemse volken.	Conclusie

De termen "patriotten" en "loyalisten" identificeren twee facties die elkaar tijdens de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog verzetten (en vochten). Patriotten streefden naar onafhankelijkheid en vrijheid, en hun beweringen waren gebaseerd op het idee van burgerrechten en vertegenwoordiging. Patriotten waren tegen het belastingstelsel dat Groot-Brittannië aan alle koloniën oplegde en eisten hun vertegenwoordiging in het Britse parlement. Omgekeerd geloofden loyalisten in de kracht van een verenigd rijk en benadrukten dat onafhankelijkheid van Groot-Brittannië zou hebben geleid tot grote economische verliezen en militaire onveiligheid.

Vóór en tijdens de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog vertegenwoordigden patriotten ongeveer de helft van de bevolking van de koloniën, terwijl loyalisten - die slechts 15/20% van het totaal waren - zich voornamelijk in New York City bevonden. In de nasleep van de oorlog vluchtten de verslagen loyalisten naar andere landen (voornamelijk Canada, Nova Scotia of Engeland).Weinigen bleven in Amerika, maar werden zeer voorzichtig en zwijgen over hun ideeën en opvattingen over de betrekkingen tussen de koloniën en Groot-Brittannië.