Verschil tussen naïef en naïviteit Verschil tussen
De woorden 'naïef' en 'naïviteit' verwijzen beide naar hetzelfde concept. Het zijn echter verschillende vormen van hetzelfde woord.
'Naïef' en 'naïviteit' komen beide uit het Frans. 'Naïef' en 'naïef' waren afzonderlijke woorden, met 'naïviteit' afkomstig van 'naïef'. De -te aan het einde werd gebruikt om vrouwelijke bijvoeglijke naamwoorden in zelfstandige naamwoorden te veranderen, vooral als het een abstract begrip is. 'Naïef' kwam op zijn beurt van het adjectief 'naif', waarbij 'naïef' het vrouwelijke enkelvoud was. 'Naif' kwam uit het Oud-Frans en werd vanaf het begin doorgevoerd als een wijziging van het Latijnse adjectief 'nativus'. Dat woord betekende iets dat werd gecreëerd, iets dat sinds de geboorte aangeboren of aanwezig was, of iets natuurlijks of inheems. 'Nativus' kwam op zijn beurt uit 'nascor', wat 'geboren worden' betekende.
De etymologie heeft altijd een sterke band gehad met de geboorte, maar ook met natuurlijke of nieuwe dingen. Dit geldt nog steeds voor het woord 'naïef', wat een bijvoeglijk naamwoord is. Het wordt gebruikt om iemand te beschrijven die op een of andere manier op een kind lijkt. Dit wordt meestal gebruikt om de negatieve delen van het zijn als een kind te betekenen. Iemand die naïef is, mist meestal wereldse ervaring, wijsheid of oordeel. Dit staat in contrast met het woord 'onschuldig', wat ook kan betekenen dat er delen van de volwassenheid ontbreken. Hoewel onschuld als iets positiefs of goeds wordt beschouwd, is naïef zijn meestal een slechte zaak.
"Ze waren zo naïef dat ze probeerden een gans open te snijden om tegelijkertijd veel eieren te krijgen. In sommige gevallen kan het ook iemand zijn die niet geavanceerd is, zoals het ontbreken van tafelmanieren.
"Zou iemand zo naïef zijn om zijn neus aan de eettafel te pakken? "
In de kunst kan het ook verwijzen naar iets dat bewust niet voor een gecompliceerde of verfijnde stijl kiest. Het is niet altijd negatief in deze zin, omdat het kiezen van iets dat meer op de blote details is gericht, soms krachtig kan zijn.
"Zijn naïviteit leidde hem naar het louche deel van de stad. "
Sommige soortgelijke woorden bestaan, zoals 'goedgelovigheid' of 'goedgelovigheid'. Maar die beide verwijzen naar de bereidheid om alles te geloven zonder substantieel bewijs, hoe belachelijk het ook mag zijn. Hoewel dat een deel van naïviteit kan zijn, zijn dat meer consequenties van naïviteit dan synoniemen. Iemand is bereid om alles te geloven zonder bewijs, omdat ze de wijsheid missen om de waarheid weg te filteren van iets dat onmogelijk waar kan zijn.
Een verwant woord dat niet vaak wordt gebruikt, is 'naif'. Dit woord is vrij ouderwets en is te vinden in oudere teksten, maar zeer zelden in het moderne Engels. Hoewel naïviteit het concept van naïef zijn is, is een naïef iemand die naïef is.
"De kleine naif dacht dat ik er niet achter zou komen dat hij mijn koekjes nam. "
Het kan ook worden gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord dat hetzelfde betekent als" naïef ", en zou meer geassocieerd worden met mannen dan met vrouwen. Omdat het Engels voor het grootste deel vrij is van grammaticaal geslacht - met verschillende uitzonderingen met betrekking tot natuurlijk geslacht of een paar woorden die zijn geleend van het Frans, zoals 'blond' en 'blond' - en omdat het woord maar zelden wordt gebruikt, maakt het niet uit veel.
Om samen te vatten: 'naïef' en 'naïviteit' zijn beide van het Frans en oorspronkelijk van een Latijns woord dat kinderachtigheid benadrukt. 'Naïef' is een bijvoeglijk naamwoord dat betekent dat iemand de wijsheid of ervaring van een volwassene mist. 'Naïviteit' is een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar het concept van gebrek aan wijsheid of ervaring. Een naif zou iemand zijn die naïef is, hoewel dit woord niet vaak wordt gebruikt.
