Verschil tussen MPEG1 en MPEG2 Verschil tussen
MPEG1 en MPEG2 zijn beide standaarden voor de generieke codering van bewegende beelden en bijbehorende audio-informatie. Deze standaarden beschrijven de gecombineerde lossy-compressie van audio- en videoprocedures die de opslag en verzending van bewegende beelden met geluid mogelijk maken.
De compressiestandaard voor digitale video van VHS-kwaliteit met een CD-audio van maximaal 1,5 megabits per seconde is MPEG-1. In MPEG-1 is de compressieverhouding van video zonder al te veel kwaliteit te verliezen 26: 1 en de verhouding of audio is 6: 1. Dit type compressie maakt het geschikt voor digitale audio- en tv-uitzendingen en het maken van video-cd's. Als gevolg hiervan is dit verlieslijdende audio- en videoformaat enorm populair geworden vanwege de brede compatibiliteit. Verschillende producten en applicaties maken gebruik van de MPEG-1-standaard, met name het audioformaat dat werd geïntroduceerd, de extreem populaire MP3.
En weer, de oudere MPEG1 heeft enkele zwakke punten die werden aangepakt door zijn opvolger, de MPEG2. Deze zwaktes zijn:
-De audiocompressie is beperkt tot twee kanalen.
- Er is geen gestandaardiseerde ondersteuning voor interlaced video met slechte compressie bij gebruik voor geïnterlinieerde video
- Het heeft een beperkt gestandaardiseerd profiel - Constrained Parameters Bitstream - wat incompatibel was voor video met hogere resoluties. MPEG1 ondersteunt mogelijk 4k-video, maar er was geen praktische manier om video te coderen voor hogere resoluties. Identificatie van hardware die in staat is tot ondersteuning is ook beperkt.
- Het ondersteunt slechts één kleurruimte - 4: 2: 0.
MPEG2 kan worden beschouwd als een verbeterde MPEG1 in termen van kwaliteit zoals het wordt gebruikt voor dvd-producties. MPEG2 kan audio / video vastleggen in hogere resoluties en hogere bitrates gebruiken, maar men zal niet veel verschil zien als de bron van een VHS-type filmkwaliteit is. Als men zich bezighoudt met output van hoge kwaliteit, dan is de MPEG2-standaard waarschijnlijk de keuze.
Officieel voegt de MPEG2-standaard een aantal functies toe aan de oudere MPEG1, inclusief variabele quantisatie en VBR. Het is vrij duidelijk dat MPEG2 een complexer algoritme in zijn codering heeft. MPEG2 kan niet worden afgespeeld met MPEG1-spelers, omdat MPEG2-streams niet compatibel zijn met die van MPEG1.
Kort gezegd kan men MPEG2 beschouwen als een MPEG1 die hogere resoluties ondersteunt en in staat is om hogere en variabele bitrates te gebruiken. Men kan echter stellen dat MPEG1 beter presteert in lagere bitrates dan MPEG2.
Samenvatting:
1. MPEG2 is de MPEG1 geslaagd om enkele zwakke punten van de oudere standaard aan te pakken.
2. MPEG2 heeft een betere kwaliteit dan MPEG1.
3. MPEG1 wordt gebruikt voor VCD, terwijl MPEG2 wordt gebruikt voor DVD.
4. Men kan MPEG2 beschouwen als MPEG1 dat hogere resoluties ondersteunt en in staat is om hogere en variabele bitrates te gebruiken.
5. MPEG1 is ouder dan MPEG2, maar de eerste is betwistbaar beter in lagere bitrates.
6. MPEG2 heeft een complexer coderingsalgoritme.
