Verschil tussen micropropagatie en weefselcultuur | Micropropagatie vs Weefselcultuur

Micropropagatie vs Weefselcultuur

Het fundamentele verschil tussen micropropagatie en weefselkweek is dat de micropropagatie een weefselkweekmethode is. Weefselcultuur is een techniek die gebruikt wordt om planten in grote hoeveelheden te verspreiden in relatief korte periode. Micropropagatie is een methode die onder weefselkweek komt en het wordt gebruikt om klonen van moederplanten te produceren.

Wat is weefselcultuur?

Plantweefselkweek kan worden beschreven als teelt of groei van plantencellen, weefsels, organen en plantjes op kunstmatig medium onder steriele / aseptische en gecontroleerde milieuomstandigheden in vitro. Weefselcultuur is gebaseerd op het principe bekend als totipotency . Dat wil zeggen dat elke cel de genetische mogelijkheid heeft om in een volledig organisme te groeien als er optimale milieuomstandigheden zijn voor de groei. Er zijn verschillende methoden om planten te cultiveren in aseptische omstandigheden. Sommige van deze omvatten,

Zaad- en zaailingscultuur - Zaaien van zaden in vitro kunstmatig medium onder aseptische omstandigheden. Deze methode verhoogt de efficiëntie van zaadkiemingen die moeilijk in kiem zijn in vivo. E. g. Orchideeën.

Embryo cultuur - Groei van embryo's die uit de zaden worden genomen in een kunstmatig medium. Deze methode helpt bij het overwinnen van zaaddormigheid, latente zaadperiode en het bestuderen van embryo ontwikkeling.

Orgelkweek - Elk deel van de plant, zoals schietpunten, wortels, bladdeel, anther of ovarium kan gebruikt worden om nieuwe planten te regenereren. Deze methode produceert klonen van de moederplant.

Orchidee weefselkultuur

Wat is Micropropagatie (Clonale Voortplanting)?

Micropropagatie is een methode van plantweefselkweek. Dit houdt in, vermenigvuldiging van genetisch identieke individuen (klonen) door ongeslachtige middelen zoals somatische weefsels of organen. Dit kan worden bereikt door middel van de organische cultuurmethoden die onder weefselkweek komen. De gebruikelijke methoden van micropropagatie omvatten planten van stekken, lagen, splitsen, transplantaten, enz. Zowel de conventionele als nieuwe methoden van micropropagatie produceren klonen van de moederplant.

Algemene stappen die betrokken zijn bij micropropagatie zijn; vestiging, vermenigvuldiging, transplantatie en acclimatisering.

• Oprichting : selectie van goed of ziekeloos plantaardig materiaal en introduceren ervan in een kunstmatig groeimedium.Dit groeimedium bevat sucrose als de energiebron, plantaardige hormonen en micro-nutriënten als groeivervullingen en agar als het groeisubstraat.

• Vermenigvuldiging : van enkelvoudige explants honderden tot duizend plantjes kunnen worden geproduceerd door vermenigvuldiging.

• Transplantatie en acclimatisatie (verharding) : planten met ontwikkelde wortels en scheuten worden eerst in broeikasvoorwaarden getransplanteerd en dan worden ze onder normale omgevingsomstandigheden geplant.

Rose plant gegroeid door micropropagation

Wat is het verschil tussen Micropropagatie en Weefselcultuur?

Bij het overwegen van de methoden van plantweefselkweek en micropropagatie tonen zij beide meer overeenkomsten dan verschillen.

• Productie van klonen door micropropagatie en productie van ofwel klonen of genetisch verschillende planten door andere weefselkweekmethoden kan worden beschouwd als het belangrijkste verschil tussen de twee methoden.

Vergelijkingen tussen Micropropagatie en Weefselcultuur

• Groot aantal planten kunnen in een klein gebied worden gereproduceerd.

• Minder tijdrovend.

• Zeer klein stukje plant is nodig om de groei te starten. E. g. bladdeel, anther.

• Omdat planten optimale hoeveelheden voedingsstoffen en gecontroleerde omgevingstoestanden kunnen ontvangen in vitro is propagatie sneller dan in vivo voortplantingsmethoden.

• Toepasselijk voor veel soorten die moeilijk kunnen vermenigvuldigen in vivo. E. g. Orchideeën.

• Omdat planten vrij zijn van ziektes, zijn de nageslacht ook gezond.

• Beide methoden zijn van onschatbare waarde om zeldzame en bedreigde plantensoorten te behouden.

Nadelen van micropropagatie- en weefselcultuur

• Door de vochtige omgeving kunnen morfologische, anatomische en fysiologische en metabolische activiteiten veranderd worden. E. g. slechte differentiatie van mesofylweefsel leidt tot chlorofyldeficiëntie.

• Hoewel de omgevingsomstandigheden gecontroleerd zijn, is er kans op besmettingen door bacteriën, schimmels, virussen en mijten.

• Fenolische exudaten kunnen browning van explantanten veroorzaken.

• Hoge kosten voor het leveren van voedingsstoffen, milieuomstandigheden, uitrusting en chemicaliën.

• Noodzaak van getraind personeel.

Images Courtesy:

1. Orchid tissue culture door ProjectManhattan (CC BY-SA 3. 0)
2. Rose plant gegroeid door micropropagatie via Wikicommons (Publiek domein)