Verschil tussen Meningitis en Meningococcus

Meningitis vs Meningococcal | Meningococcus vs Meningitis C linguïstische kenmerken, onderzoeken, management, complicaties en prognose

Meningitis is de ontsteking van de leptomening en sub archnoid ruimte. De ziekte wordt veroorzaakt door een grote verscheidenheid aan organismen, virale infecties zijn de meest voorkomende oorzaak. De rest van de oorzaken betroffen bacteriële, schimmel-, protazoale-, prion- en helminthische infecties. Onder hen is meningococcus een van de oorzaken van pyogene meningitis die vaak voorkomt in de leeftijdsgroep van 5-30 jaar, die ernstige complicaties veroorzaakt die leiden tot hoge sterftecijfers. Dit artikel wijst op de verschillen tussen meningitis en meningokokkenziekte met betrekking tot klinische beeld, onderzoeken, management, complicaties en prognose.

Meningitis

Patiënt met meningitis presenteert met de klassieke symptomen van pyrexie, hoofdpijn en meningisme. Zij kunnen fotofobie en nekstijfheid hebben. De ernst van deze eigenschappen varieert echter volgens de virulentie van het veroorzakende organisme. Bij onderzoek blijkt dat het teken van Kernig en Brudzinski positief is, en in het algemeen is de patiënt onwel.

Cerebrospinale vloeistof analyse helpt bij het maken van de diagnose en bij het identificeren van het veroorzakende organisme. Bij virale infecties zijn de eiwitgehaltes hoog terwijl het suikerniveau normaal blijft en neutrofielen zijn overheersend. Daarentegen worden hoge eiwitgehalten, lage suikergehalten en verhoogde celtellingen in bacteriële meningitis gezien.

Virale meningitis is een zelfbeperkende aandoening en heeft geen specifieke behandeling nodig, zodat het management alleen ondersteunend is. Cure alleen is de regel. Pyogene meningitis heeft speciale aandacht en onmiddellijke interventie nodig om een ​​betere prognose te kunnen bieden.

Meningococcus

Meningococcus is een obiquitous bacterie, die verantwoordelijk is voor levensbedreigende aandoeningen, indien niet meteen gediagnosticeerd en behandeld.

De transmissie ervan is door druppeltjes, menselijk het enige bekende reservoir en koloniseert meestal de nasopharynx. Zodra de bacteriën in de bloedstroom komen en snel vermenigvuldigen, produceren ze toxinen resultaten in septicemie. Zodra deze bacteriën de meninges bereiken, resulteert het in meningococale meningitis.

Afgezien van de bovengenoemde klassieke symptomen, kan patiënt met meningococale meningitis zich voordoen met morbilliforme, petechiale of purpurische uitslag, die kenmerkend is. Door de gelijktijdige septicemie is de patiënt buitengewoon onaangenaam en kan hij hypotensie, shock, verwarring, coma en dood hebben. In extreme gevallen kunnen ze verspreide intra-vasculaire coagulatie en bloeding in de adrenalen ontstaan ​​of niet aanwezig zijn.

Als deze aandoening niet agressief wordt behandeld, kan de sterftecijfer tot 100% oplopen.

De bacteriën in bloed, cerebrospinale vloeistof, petechiale en gezamenlijke aspiratie bevestigen de diagnose.

Het management omvat benzylpenicilline intraveneus, onmiddellijk begonnen bij vermoeden van de ziekte en bij het identificeren en behandelen van de complicaties. Complicaties zijn ernstiger, waaronder schokken, intraveneuze stolling, nierfalen, perifere gangreen, artritis en pericarditis.

Bij ontslag moet rifampicine worden toegediend aan alle nauwe contacten als profylaxe.

Wat is het verschil tussen meningitis en meningokokken? • Meningitis is de ontsteking van de meninges, terwijl meningokokken een organisme is die septicemie en meningitis veroorzaakt. • Behalve de klassieke symptomen van meningitis, kan patiënt met meningococcus septicemie bij een karakteristieke purpurische uitslag optreden. • Meningococcale meningitis, indien niet agressief behandeld, sterftecijfer kan oplopen tot 100%. • Meningococale meningitis kan ernstige complicaties veroorzaken, zoals schokken, intraveneuze stolling, nierfalen, perifere gangreen, artritis en pericarditis. • Prophylaxis wordt gegeven om contacten te sluiten bij meningococale meningitis.