Verschil tussen huwelijk en binnenlands partnerschap Verschil tussen

Huwelijk versus binnenlands partnerschap

Binnenlands partnerschap en huwelijk vallen onder het familierecht en beide zijn een status die aan paren wordt gegeven. Hoewel er meer verschillen zijn dan overeenkomsten tussen de twee concepten, zijn beide termen vaak het meest verbonden met de wet en persoonlijke relatie van paren.

Het eerste en belangrijkste verschil tussen een binnenlands partnerschap en een huwelijk is de gecreëerde perceptie van beide concepten. Een binnenlands partnerschap wordt gezien als een rechtsmiddel voor stellen die samen willen leven en een huiselijk leven willen leiden zonder de status van huwelijk. Het huwelijk daarentegen is niet alleen een juridisch contract, maar ook een sociale positie waarin het paar belooft met elkaar te gaan samenwonen en gezinnen te creëren met de zegen van de kerk en de staat.

In die zin is het huwelijk het uiteindelijke doel van een binnenlands partnerschap, maar zonder de verplichtingen en toewijding die uniek is tussen getrouwde mensen.

Qua definitie biedt een binnenlands partnerschap een wankele en gevarieerde definitie omdat elke staat of regio een ander perspectief van zijn aard heeft. Het huwelijk heeft daarentegen een concretere, meer gedefinieerde en universele beschrijving van zijn toestand, erkend door elke staat, regio, samenleving of land.

Als het gaat om de deelnemers van beide aandoeningen, zijn de meeste mensen die het huwelijk ingaan heteroseksuele paren van wettelijke leeftijd en burgers van het land. Dezelfde paren kunnen ook een binnenlands partnerschap aangaan. Er zijn een paar eigenaardigheden in deze afdeling - de meeste heteroseksuele paren die deze relatie aangaan zouden een partner moeten hebben die 60-62 jaar en ouder is. Binnenlandse partnerschappen zijn ook een legale manier voor koppels van hetzelfde geslacht om als koppel te worden erkend.

Mensen in een binnenlands partnerschap genieten slechts enkele van de rechten, privileges en voordelen die een echtpaar geniet. Sommige binnenlandse partners komen niet in aanmerking voor de voordelen van hun partner, zoals werkgelegenheid, erfenis, medische uitbreiding, financiële status, immigratie, adoptie, bezoekrechten, belastingen, educatief, wettelijk, eigendom, sociale zekerheid, veteranen en pensioenen, onder anderen. Partners mogen ook geen beslissingen nemen over het welzijn van hun partner in gevallen van medische noodsituaties of wettelijke vertegenwoordiging. Aan de andere kant heeft een echtgenoot automatisch recht op deze voordelen, rechten en privileges.

Een huwelijk wordt ook vaak sociaal en juridisch erkend door alle staten en andere landen, terwijl een binnenlands partnerschap alleen wordt erkend door de staat die het record draagt ​​en andere staten die dezelfde nationale partnerschapswetgeving handhaven. Binnenlandse partnerschappen hebben ook geen federale bescherming en erkenning.

Andere grote discrepanties tussen huwelijk en binnenlandse partnerschappen liggen op de intrinsieke kenmerken van het concept. Het huwelijk staat voor stabiliteit, veiligheid, continuïteit, betrokkenheid en de unie tussen het paar. In binnenlandse partnerschappen zijn er geen garanties voor de drie bovengenoemde aspecten. Een partner in een binnenlandse relatie kan de samenwerking gemakkelijk stoppen door een document in te dienen waarin staat dat het paar is gescheiden. Dit kan altijd en onder alle omstandigheden worden gedaan. In het huwelijk is scheiding niet gemakkelijk. Het paar zou een wettelijke en soms religieuze verklaring eisen dat het huwelijk voorbij was. Dit kan worden voorafgegaan door een echtscheidings- of nietigheidsprocedure waarbij rechters, advocaten en een groot aantal andere professionals worden betrokken om de unie nietig te verklaren.

Hetzelfde geldt voor het aanvragen van een binnenlands partnerschap. Een in aanmerking komend paar kan een formulier invullen en deze status aanvragen. Een certificaat wordt afgegeven als bewijs van deze procedure. Een paar dat wil trouwen, moet een aantal taken uitvoeren, zoals counseling, seminars, het afsluiten van huwelijkslicenties en andere vereisten. Het echtpaar zal eindelijk officieel worden getrouwd op grond van een ceremonie die hen formeel instelt als echtgenoot en echtgenote.

Ten slotte is het belangrijkste verschil tussen huwelijk en een binnenlands partnerschap geschiedenis. Het huwelijk is al eeuwen een instituut en zo oud als de geschiedenis zelf. Alleen in deze eeuw is er een binnenlands partnerschap ontstaan ​​als gevolg van veranderende percepties van mensen in de samenleving. Sinds het huwelijk al heel lang bestaat, is het meer sociaal aanvaardbaar en erkend in vergelijking met binnenlandse partnerschappen.

Samenvatting:

1. Binnenlandse partnerschappen en huwelijk verschillen in veel opzichten: perceptie, definitie, deelnemers, reikwijdte van rechten, voordelen en privileges, intrinsieke kenmerken en geschiedenis.

2. Het huwelijk houdt het gunstiger licht in termen van publieke en sociale perceptie. Het wordt gezien als een stabiele en veilige toestand voor een paar, terwijl een binnenlands partnerschap en de deelnemers vaak met de minste erkenning en gunst worden gegeven.

3. Ook heeft een echtgenoot (in een huwelijk) meer rechten, voordelen en voorrechten ten opzichte van een partner in een binnenlands partnerschap.

4. Een binnenlands partnerschap kan net zo gemakkelijk worden verkregen als het kan worden gestopt. In het huwelijk zal het enige tijd duren en andere instellingen verklaren het nietig en ongeldig.

5. Het huwelijk heeft een langer record en een stabielere stand in vergelijking met een binnenlands partnerschap.