Verschil tussen langetermijn- en kortlopende rentetarieven

Lange termijn tegen kortlopende rentetarieven

Rente is de kosten die door een lener moeten worden gemaakt bij het lenen van geld. De rentevoet die wordt toegepast zal afhangen van de tijdsduur waarvoor de fondsen worden geleend. Langlopende rentetarieven zijn van toepassing op langlopende leningen, terwijl kortlopende rentetarieven gelden voor kortlopende leningen. Er zijn een aantal verschillen naast de periode die kort- en langetermijnrente vertegenwoordigt. Het artikel biedt een duidelijke toelichting op de lange- en kortlopende rentetarieven en vergelijkt de overeenkomsten en verschillen tussen de twee.

Lange rentetarieven

Zoals de naam suggereert, is een langlopende rentevoet een rentevoet die langere tijd wordt toegepast, meestal boven de 10 jaar. Dergelijke langetermijnrente worden meestal geassocieerd met schuldinstrumenten, financiële effecten en beleggingen die een langetermijnverplichting vereisen. De langetermijnrente is meestal stabieler, aangezien alle grote schommelingen die op korte termijn optreden, gelijk worden met de tijd. Effecten die langetermijnrente dragen, omvatten schatkist- en bedrijfsobligaties, deposito's en langetermijnrente worden ook geassocieerd met langlopende bankleningen die meestal over een aantal jaren overschrijden.

Kortlopende rentetarieven

Kortlopende rentetarieven zijn normaal gesproken van toepassing op kortere periodes en zijn meestal geassocieerd met effecten en financiële activa met een looptijd van minder dan een jaar. In de Verenigde Staten controleert de gevoerde het monetaire beleid door de federale fondsen te bepalen. De federale fondsenkoers is de rentevoet waarmee banken fondsen (federale fondsen) aan andere banken lenen. Kortlopende rentetarieven veranderen direct met de federale fondsenkoers; als het gevoerde fondstarief toeneemt, zullen de korte rente ook stijgen en vice versa.

Wijzigingen in de korte termijn rentetarieven kunnen grotendeels de betalingen beïnvloeden die op kredietkaartschulden moeten worden gemaakt. Kredietkaarten die een variabele rentevoet hebben, zullen rendementsfluctuaties ervaren die direct verband houden met kortlopende rentevoetwijzigingen. Hypotheken worden meestal op lange termijn gegeven en ervaren geen grote kortlopende schommelingen. Het nemen van een verstelbare rente hypotheek (ARM) zal echter leiden tot renteschommelingen, aangezien rentetarieven voor een ARM op korte termijn worden bepaald.

Lange termijn tegen kortlopende rentetarieven

Langetermijnrente en kortlopende rentetarieven hebben een aantal verschillen naast de tijdsperioden die zij vertegenwoordigen. Kortlopende rentetarieven zijn geassocieerd met financiële activa met een looptijd van minder dan een jaar en langetermijnrente worden geassocieerd met activa met een looptijd van meer dan een jaar.

De langetermijnrente is vaak hoger dan de korte rente, aangezien er een hoger risico bestaat bij langetermijnrente, omdat de leningen voor langere perioden vastgelegd zijn, met hogere kans op wanbetaling. Kortlopende rentetarieven zijn onderhevig aan hogere fluctuaties op korte termijn, aangezien economische activiteiten direct en directe gevolgen kunnen hebben voor deze tarieven. Dit geldt niet voor langetermijnrente, aangezien schommelingen met de tijd gemakkelijk kunnen worden uitgelijnd.

Kortlopende rentetarieven en langetermijnrente beïnvloeden de economie op soortgelijke manieren. Rentetarieven, zowel op korte als lange termijn, kunnen de economische groei van het land beïnvloeden; lage tarieven bevorderen groei door leningen en investeringen te bevorderen, en hoge tarieven verhinderen de groei door leningen en uitgaven te voorkomen.

Samenvatting:

Verschil tussen langetermijn- en kortlopende rentetarieven

• Zoals de naam suggereert, is een langetermijnrente een rentevoet die langere tijd wordt toegepast, meestal boven de 10 jaar.

• Kortlopende rentetarieven zijn normaal gesproken van toepassing op kortere periodes en zijn meestal geassocieerd met effecten en financiële activa met een looptijd van minder dan een jaar.

• Lange rentetarieven zijn hoger dan kortlopende rentevoeten, aangezien er een hoger risico bestaat bij langetermijnrente, omdat de leningen voor langere perioden vastgelegd zijn, met hogere kans op wanbetaling.