Verschil tussen wetgeving en regelgeving Verschil tussen
Wetgeving is een richtlijn die door een overheid of bestuursorgaan wordt geplaatst op een sector, een deel van de gemeenschap of op mensen van een land waaraan moet worden voldaan om binnen de wettelijke grenzen te blijven dat specifieke land, gemeenschap of industrie. In de industrie fungeert wetgeving als een externe driver waaraan alle spelers moeten voldoen om conform te zijn. Wetgeving wordt door een parlement van een land of een andere wetgevende tak van een regering als wetgeving aangenomen. Nadat de wetgeving is aangenomen, zullen er toezichthouders zijn, meestal overheidsinstanties, die de aangenomen wetten zullen onderzoeken en de details zullen uitwerken die moeten worden opgevolgd, zodat ze worden opgevolgd. Een parlement kan bijvoorbeeld een wetgeving aannemen die een uniform interconnectietarief voor telecommunicatiedienstverleners in een land afdwingt, en vervolgens zal een overheidsafdeling (regelgever) van communicatie de details van de wetgeving toelichten en afdwingen. Soms voordat een deel van de wetgeving een wet wordt, kan het een factuur worden genoemd. Sommige landen eisen dat de wetgeving wordt gevalideerd door de uitvoerende macht (meestal president) voordat deze als wet kan worden afgedwongen. Gewoonlijk zal een lid van het bestuursorgaan of de wetgevende macht wetgeving voorstellen of door de uitvoerende macht, die vervolgens door de wetgevers voor debat vatbaar wordt. Wijzigingen worden meestal aangebracht voordat het uiteindelijk is aangenomen. Wetgevingsprioriteiten van de overheid bepalen vaak of een bepaalde wet wordt voorgesteld en afgedwongen als wet.
Een verordening verwijst naar een specifieke vereiste die verschillende vormen kan aannemen, zoals branchespecifieke regelgeving of regelgeving die veel breder van opzet is. Ze zijn in feite de manier waarop de wetgeving wordt gehandhaafd door regelgevers en zij ondersteunen de vereisten van de wetgeving. In de industrie specificeren zij de specifieke formele (wettelijke) vereisten die door zowel organisaties, werknemers als werkgevers moeten worden nageleefd om een gelijk speelveld te creëren binnen de concurrerende omgeving van de organisaties en binnen een bepaalde organisatie. Dit komt omdat regelgeving betrekking heeft op productveiligheid, consumentenbescherming en andere factoren van algemeen belang. Het ding met regelgeving is dat ze zowel intern als extern kunnen worden ontwikkeld, als een middel om aan de regels te voldoen, ze kunnen worden ontwikkeld door middel van technische specificaties of door bepaalde normen in de particuliere sector.
Samenvatting:
1. Wetgeving is een richtlijn die wordt voorgesteld door een wetgevend orgaan, terwijl een verordening een specifieke vereiste is binnen de wetgeving.
2. De wetgeving is breder en algemener, terwijl de regelgeving specifiek is en gedetailleerd beschrijft hoe de wetgeving wordt gehandhaafd.
3. Wetgeving kan door een staatshoofd worden voorgesteld, terwijl verordeningen eenvoudigweg worden afgedwongen door toezichthouders en het staatshoofd zich niet mengt.
4. Wetgeving wordt bijna altijd intern gegenereerd binnen de overheid van een land, terwijl regelgeving intern of extern gegenereerd kan worden, vooral met betrekking tot bepaalde bedrijfstakken.
