Verschil tussen inenting en vaccinatie: inenting tegen vaccinatie

Inenting tegen vaccinatie

Inenting en vaccinatie zijn twee nauw verwante termen. Soms worden ze verwisselbaar gebruikt. Inenting heeft een bredere betekenis in vergelijking met vaccinatie. Afhankelijk van de situatie kan inenting echter vaccinatie betekenen. In dergelijke gevallen worden beide als kunstmatige inductie van immuniteit beschouwd.

Inenting

Inenting heeft verschillende betekenissen. De term komt uit Midden-Engelse "inoculaten", wat betekent dat het planten van een plantdeel aan een andere plant. Een definitie voor inenting is dat het iets introducereert of plaatst dat zal groeien of reproduceren. Inenting van een vaccin of een antigeenstof is ook gebruikelijk. Dit type van inenting is gedaan om de immuniteit te verhogen naar een specifieke ziekte.

In de microbiologische definitie introduceert inoculatie micro-organismen of besmettelijk materiaal naar een kweekmedium. Als microbiologische betekenis wordt genomen, wordt het micro-organisme, dat wordt geïnoculeerd, de inoculant genoemd. Het medium, dat wordt gebruikt voor inenting, heet de inoculum . Inoculatie wordt gebruikt in microbiologie voor cultuur en subcultuur verschillende micro-organismen. Soms wordt inoculatie onder laboratoriumdieren onder gecontroleerde omstandigheden uitgevoerd. Een dergelijk incident is het induceren van virussen, omdat virussen alleen groeien in levende cellen. Als de inoculatie aan het lichaam wordt gedaan, wat de immuniteit bevordert, wordt dit beschouwd als immunisatie. Een manier om het te doen is via vaccinatie. Dit is wanneer inenting betekent vaccinatie. Zowel inenting als vaccinatie kunnen worden beschouwd als "kunstmatige methoden om immuniteit te veroorzaken".

Vaccinatie

Vaccinatie introduceert immunogenen aan het lichaam om het immuunsysteem te stimuleren om meer antilichamen te produceren om infecties te bestrijden. Het is de meest efficiënte en veel gebruikte immunisatiemethode. Deze methode heeft mensen geholpen om gevaarlijke ziekten te bestrijden. Vaccins zoals kleine pox, mazelen, tetanus en polio zijn zeer populaire en effectieve voorbeelden voor de bovengenoemde missie en worden over de hele wereld gebruikt.

Het woord vaccinatie komt uit het Latijnse woord "vacca", dat staat voor koeien. De reden achter deze interessante herkomst is dat het eerste ooit gemaakte vaccin was van een virus dat koeien beïnvloedde. Vaccinatie is essentieel omdat het het lichaam een ​​kans geeft om antilichamen te produceren en met een herinnering bereid te worden als er een natuurlijke pathogene aanval optreedt. De methode is efficiënt omdat dan minder tijd nodig heeft om antilichamen te produceren om de kiemen te bestrijden.Sommige vaccins worden ook gegeven na de ziekte aan te trekken.

De meeste vaccins worden gegeven als injecties, en sommige worden oraal toegediend. Polio- en cholera-vaccins zijn goede voorbeelden voor orale vaccins. Afhankelijk van het type kunnen 4 vaccinatietijden geïdentificeerd worden. Sommige vaccins bevatten gedood bacteriën of virus. Sommige bevatten verzwakt live virus of bacteriën. Sommige vaccins kunnen een deel van het virus of bacteriën bevatten, zoals eiwitkapsel of een bacteriële celwand. Sommige vaccins bevatten geïsoleerde verbindingen of afscheidingen zoals bacteriële toxinen.

Wat is het verschil tussen inenting en vaccinatie?

• Inenting heeft een bredere betekenis dan vaccinatie.

• Inoculatie gedaan om immunisatie te bereiken wordt vaccinatie genoemd. Dit maakt vaccinatie een sub-methode van inenting.

• Inoculatie wordt ook gebruikt in microbiologie. Dit heeft geen gelijkenis met wat voor vaccinatie.