Verschil tussen inductieve en deductieve taalonderwijs en -leer Verschil tussen
Inductieve versus deductieve taal Onderwijs en leren
Inductieve en deductieve taalonderwijs en -onderwijs zijn erg belangrijk in het onderwijs. Het zijn twee verschillende en tegengestelde educatieve en leermethoden of benaderingen. Beide vereisen de aanwezigheid van een leraar / instructeur en een student / leerling. De grootste verschillen tussen de twee methoden zijn de focus en stroom van informatie, evenals de rollen van de leraar en de student.
Inductief onderwijzen en leren betekent dat de richting van de informatiestroom van specifiek naar algemeen gaat. In termen van lesgeven wordt de les gestart met activiteiten of experimenten. Het is vooral gericht op de studenten en hun capaciteiten en vaardigheden, in plaats van op de leraar.
Er zijn veel voordelen van inductief lesgeven en leren; kennis wordt op natuurlijke wijze verkregen door blootstelling, en studenten worden aangemoedigd om hun redeneervaardigheden, voorkennis, intelligentie en mentale focus te gebruiken. Deze methode meet ook hoe een student verbindingen maakt op basis van de gepresenteerde informatie.
Aangezien inductief onderwijzen en leren het perspectief van de student is, is het gemakkelijker voor de student om het concept te leren. Concepten onder deze methode kunnen worden gepersonaliseerd en gemakkelijk worden onthouden en begrepen. Dit is een ontdekkingsmethode die zowel tijdrovend als veeleisend kan zijn van de verbeeldingskracht en creativiteit van een student. Inductieve lesgeven is perfect geschikt voor een kleine groep studenten met een bekwame en ervaren docent die tijdens de les weet hoe ze aanpassingen moet maken.
De tegenhanger van inductief onderwijzen en leren is deductief onderwijzen en leren. In deze methode is de rol van de leraar prominent omdat hij / zij de persoon is die alle informatie geeft en verspreidt. De informatiestroom in deze methode is van algemeen naar specifiek. De deductieve methode is de traditionele methode van onderwijzen en leren. Kennis wordt ontleend aan een algemene referentie of bron en vervolgens gecommuniceerd aan de leerling.
De gebruikelijke informatiestroom begint met de introductie en presentatie van het concept, gevolgd door activiteiten. Informatie is gebaseerd op feiten, verklaringen en vooraf bepaalde logica. De methode is gemakkelijk toe te passen, laat weinig ruimte voor fouten en de informatie die wordt geleerd is geldig. Er is ook een duidelijke en gedefinieerde scope; de methode vereist weinig voorbereiding van de kant van de leraar.
Echter, deductieve leer heeft ook zijn nadelen, waaronder een zeer structurele en voorspelbare stroom. Deze methode laat ook weinig ruimte voor interactie, wat het meest effectief is voor grotere groepen studenten.Wat de toepassing in taal betreft, worden beide methoden toegepast in verschillende taalmodi, concepten en exemplaren. De inductieve methode wordt bijvoorbeeld toegepast bij het ontwikkelen van een verhaal of werk. Aan de andere kant kan de deductieve methode nuttig zijn bij het verklaren van literair werk.
Samenvatting:
1. Deductieve en inductieve methoden van onderwijzen en leren verschillen in veel opzichten.
2. Bij inductief leren is de informatiestroom van specifiek naar algemeen en meer gericht op de student.
3. Aan de andere kant beweegt de informatiestroom van de deductieve methode zich van algemeen naar specifiek en is deze meer gericht op de leraar.
4. De deductieve methode introduceert een concept en zijn proces voordat het in een test of activiteit wordt toegepast. Ondertussen wordt in de inductieve methode de activiteit of test eerst geïntroduceerd voordat een bespreking van het concept wordt geïnitieerd.
5. De deductieve methode wordt gebruikt in een grote klasomgeving, terwijl de inductieve methode effectief is bij gebruik op kleine groepen studenten.
6. De deductieve methode is traditioneel, gestructureerd en voorspelbaar, terwijl de inductieve methode is gepersonaliseerd en de concepten gemakkelijk kunnen worden onthouden en begrepen.
7. De deductieve methode is een verificatiemethode waarbij informatie afkomstig is van een specifieke bron en rechtstreeks aan studenten wordt bezorgd, terwijl de inductieve methode een ontdekkingsbenadering is en afhankelijk is van het perspectief van een student of begrip van een concept.
