Verschil tussen hydrolyse en hydratie | Hydrering vs hydrolyse
hydrering ten opzichte van hydrolyse Hydrateren en hydrolyse zijn twee algemene termen die in de klinische geneeskunde en biochemie voorkomen. Hoewel ze hetzelfde lijken en beide verwant zijn aan water zoals de term "hydro" suggereert, zijn de processen heel anders.
Hydrering
Hydratering is de medische term voor waterinlaat. Dit kan drinken of intraveneuze vloeistofinvoer zijn. Hydratering is uiterst belangrijk omdat alle biologische reacties voorkomen in een watermedium. Wanneer de hoeveelheid water in het lichaam laag is, om welke reden dan heet het
dehydratie . Lichaamswaterverlies kan optreden als gevolg van waterverlies als damp-, urine- en diarreevloeistof. Droge mond, gebrek aan tranen, gebrek aan speeksel, gezonken ogen, verminderde huidelasticiteit, lage urineuitgang, lage bloeddruk en een compenserende stijging van de hartfrequentie zijn algemene kenmerken van dehydratie. Uit de hiervoor genoemde symptomen en tekens, zijn de eerste paar de eerste die verschijnen; Deze suggereren milde uitdroging . Lage huidturgor en lage urineuitvoer suggereren matig vloeistofverlies . Lage bloeddruk en hoge hartslag suggereren ernstige uitdroging . Kenmerken van uitdroging bij baby's kunnen subtieler zijn. Lusteloosheid, slaperigheid, overmatig huilen, gezonken ogen, verzonken fontanelle kunnen voorkomen, naast andere eigenschappen.
Volgens de mate van ernst van dehydratie kan orale vloeistofvervanging of intraveneuze vloeistoftherapie gebruikt worden om het waterdekort te corrigeren. Drinkwater is voldoende om het verloren water in milde tot matige uitdroging aan te vullen. Ernstige uitdroging in verband met complicaties moet worden behandeld met intraveneuze vloeistoffen zoals 0. 9% natriumchloride, Hartmann-oplossing en Ringer's lactaatoplossing. Orale rehydratatiezouten zijn bijzonder nuttig bij het behandelen van elektrolytverlies bij waterige diarree. Er is ook eenhyperhydratie , die aan het andere uiteinde van het spectrum ligt. Overmatige vloeistofinlaat, in het bijzonder intraveneuze inname, kan leiden tot het verzamelen van vloeistof in de longen, het peritoneum en de afhankelijke gebieden. Inzameling van vloeistof in de longen heet long oedeem . Verzameling van vloeistof in het peritoneum heet ascites . Deze situatie heeft waterverlies nodig om het waterbalans normaal terug te brengen. Diuretica kan gebruikt worden om het water uit het lichaam door de nieren te spoelen, zoals urine. Elektrolytniveaus moeten worden gecontroleerd tijdens diuretische therapie.
Hydrolyse is een chemische reactie waarbij een watermolecule wordt gemorst en de resulterende ionen worden gebruikt om een covalente binding te splitsen.Dit is een reactie die zich voordoet, het lichaam heel vaak. Hydrolyse is een reactie die bijdraagt tot het mobiliseren van de energiewinkels van het lichaam, om eiwitten, lipiden en koolhydraten te verdelen. Hydrolyse is een van de redenen voor de biologische reactie die voorkomt in een watermedium. Water bestaat uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. De bindingen tussen deze zijn zeer sterk en veel energie is nodig om het watermolecuul in waterstofkation en een hydroxideanion te splitsen. Deze hoge energiebehoefte wordt omzeild door de aanwezigheid van enzymen in het lichaam. Glycogeenafbraak is een goed voorbeeld voor een hydrolytische reactie die wordt geholpen door een enzym. Hydrolyse van bindingen tussen hexose suikers in glycogeen laat suiker in de bloedstroom.
• Hydrering is waterinlaat, terwijl hydrolyse de afbraak van complexe bindingen is door een watermolecuul te splitsen.
