Verschil Tussen HDLC en PPP
HDLC vs PPP
Zowel HDLC als PPP zijn data link layer protocollen. HDLC (High Level Data Link Control) is een communicatieprotocol dat wordt gebruikt bij de datalinklaag van computernetwerken, ontwikkeld door ISO (International Organization for Standardization), en is gemaakt van IBM's SDLC (Synchronous Data Link Control). PPP is een data link layer protocol gebaseerd op HDLC en is zeer vergelijkbaar met HDLC. Beide zijn WAN (Wide Area Network) protocollen en werken goed om point-to-point huurlijnen te verbinden.
Wat is HDLC?
HDLC kwam pas in het bestaan toen IBM SDLC voorgelegd aan verschillende standaardencomités en een van hen (ISO) gewijzigde SDLC en HDLC-protocol gemaakt. HDLC wordt beschouwd als een compatibele superset van SDLC. Het is een bit-oriented synchrone protocol. HDLC ondersteunt synchrone, full-duplex-werking. HDLC heeft een optie voor 32-bits checksum en HDLC ondersteunt de Point-to-Point en Multipoint configuraties. HDLC identificeert het "primaire" knooppuntype, dat andere stations beheert die "secundaire" knooppunten worden genoemd. Alleen een primaire knooppunt zal de secundaire knooppunten controleren. HDLC ondersteunt drie overdrachtsmodi en ze zijn als volgt. De eerste is de Normal Response Mode (NRM) waarin secundaire knooppunten niet kunnen communiceren met een primaire tot de primaire toestemming heeft gegeven. Ten tweede kan de asynchrone reactiemodus (ARM) secundaire knooppunten praten zonder de toestemming van de primaire. Tenslotte heeft het Asynchronous Balanced Mode (ABM), die een gecombineerd knooppunt introduceert, en alle ABM-communicatie gebeurt alleen tussen deze soorten nodes.
Wat is PPP?
Zoals hierboven vermeld, is PPP een data link layer protocol gebaseerd op HDLC, en is zeer vergelijkbaar met HDLC. Het wordt gebruikt voor de directe communicatie tussen twee knooppunten. De privacy, authenticatie en compressie van de encryptie worden door PPP verstrekt. Authenticatie wordt verstrekt door PAP (Password Authentication Protocol) en meer in het algemeen door CHAP (Challenge Handshake Protocol) protocollen. Het wordt gebruikt voor verschillende soorten netwerken die bestaan uit verschillende fysieke media zoals trunk line, glasvezel, seriële kabel, mobiele telefoon en telefoonlijn. Het is zeer populair onder ISP's (Internet Service Providers) als medium om de klanten toegang tot internet te bieden. Om DSL (Digital Subscriber Line) diensten aan hun klanten te leveren, gebruiken service providers Point-to-Point Protocol over Ethernet (POPoE) en Point-to-Point Protocol over ATM (POPoA), die twee ingekapselde vormen van PPP zijn. PPP wordt gebruikt voor zowel synchrone als asynchrone circuits. Het werkt met verschillende netwerkprotocollen zoals IP (Internet Protocol), IPX (Internetwork Packet Exchange), NBF en AppleTalk. Breedbandverbindingen gebruiken ook PPP.Hoewel PPP een beetje is ontworpen na de originele HDLC-specificaties, bevat PPP veel aanvullende functies die alleen beschikbaar waren in proprietary data link protocollen op dat moment van de tijd.
Hoewel HDLC en PPP zeer vergelijkbare WAN-data-link-protocollen zijn die gebruikt worden voor punt-tot-punt communicatie, hebben ze hun verschillen. In tegenstelling tot HDLC is PPP niet eigendom wanneer deze wordt gebruikt in een Cisco router. Verscheidene subprotocollen vormen de functionaliteit van PPP. PPP is eigendomsrijk met inbelnetwerkfuncties en wordt zwaar gebruikt door internetproviders om internet aan hun klanten te bieden. In tegenstelling tot HDLC kan PPP worden gebruikt met zowel synchrone als asynchrone verbindingen.
