Verschil tussen eerste, tweede en derde graads brandwonden Verschil tussen

gemaakt. Ten eerste, ten tweede versus brandwonden in de derde graad

Brandwonden worden vaak beschouwd als ernstige verwondingen die worden veroorzaakt door een groot aantal factoren. Deskundigen hebben echter verschillende categorieën brandwonden gemaakt om de omvang of de ernst van de verwonding te helpen kwalificeren. Er zijn drie hoofdcategorieën, namelijk: brandwonden eerste, tweede en derde graad. Dit is vaak het eerste dat moet worden bepaald om de zorgaanbieder in staat te stellen door te gaan met de behandeling of het management, aangezien het soort of de hoeveelheid interventie die nodig is, verschilt van de ene graad naar de andere.

Eerstegraads brandwonden worden als zodanig beschouwd omdat ze de meest onbeduidende zijn van alle soorten branden. De meeste behandelingen voor dit type verbranding kunnen gemakkelijk thuis worden toegediend. Deze brandwonden worden gekenmerkt door oppervlakkige brandwonden, waarbij genezing naar verwachting snel en gemakkelijk is (4-6 dagen). Roodheid van de huid, lichte zwelling gepaard met pijn en gevoeligheid voor aanraking zijn enkele van de bekende symptomen van eerstegraads brandwonden. Een bekend voorbeeld van dit type verbranding is zonnebrand. Algemene behandeling hiervoor is het aanbrengen van een ijspak op het oppervlak van de verbrande huid. Het gebruik van koud water en andere commerciële anti-brandwondenzalven kan de snelheid van genezing verhogen.

Tweedegraads brandwonden zijn ernstiger in tegenstelling tot de eerste. Afgezien van het beïnvloeden van de buitenste laag van de huid (epidermis), dringt dit type al dieper door in de volgende laag (dermis). Langdurige blootstelling aan extreme hitte of blootstelling aan een chemische stof, die in de natuur brandt, kan dit soort brandwonden veroorzaken. Bij tweedegraads brandwonden zijn blaarvorming en ernstige pijn vaak aanwezig. Omdat het binnenste deel van de huid hoogstwaarschijnlijk wordt geërodeerd, is het slachtoffer van branden al vatbaar voor infecties. De meeste van deze brandwonden hebben professionele medische aandacht nodig in plaats van traditionele thuiszorg. Pijnstillers en antibiotica worden meestal voorgeschreven. Genezing, in tegenstelling tot eerste graads brandwonden, duurt ongeveer een maand.

De meest ernstige van alle soorten brandwonden is de brandwonden in de derde graad. Naast het verbranden van de eerste twee huidlagen, dringt dit type verbranding reeds door in de andere diepere huidlagen, zoals de onderhuidse laag en de omliggende weefsels. Vanwege de omvang van de beschadiging worden de zenuwen meestal ook aangetast, wat leidt tot een verminderd gevoel in het getroffen gebied en waarschijnlijke gevoelloosheid. Blaarvorming en de vorming van pus zijn waarschijnlijk te verwachten. Voor derdegraads brandwonden is geavanceerde medische zorg verplicht, omdat deze de meeste tijd nodig heeft om te genezen.

In sommige andere bronnen is er ook sprake van een verbranding in de vierde graad, waarvan wordt gezegd dat deze veel erger is dan het derde niveau. Dit wordt gekenmerkt door wijdverspreide en diepe brandwonden aan vele delen van het lichaam.

Samenvatting:

1. Eerstegraads brandwonden zijn het mildste, meest oppervlakkige type brandwond dat het snelst geneest.

2. Tweedegraads brandwonden hebben invloed op de epidermis en de dermislagen van de huid die worden gekenmerkt door blaarvorming. 3. Ze hebben meestal minimaal één maand nodig om volledig te genezen.

4. Derde graads brandwonden zijn de ernstigste, diepste vorm van branden die in de langste tijd genezen.