Verschil tussen reacties op Exergonic en Endergonic Verschil tussen

Vele chemische en biologische reacties vinden continu plaats binnen en buiten het menselijk lichaam. Sommigen van hen zijn spontaan en sommige zijn niet-spontaan. Spontane reacties worden als exergonische reacties genoemd, terwijl niet-spontane reacties als endergonische reacties worden genoemd.

Endergonische reacties

Er zijn veel reacties in de natuur die alleen kunnen optreden als voldoende energie uit de omgeving wordt aangevoerd. Op zichzelf kunnen deze reacties niet optreden omdat ze een grote hoeveelheid energie vereisen om de chemische bindingen te verbreken. Externe energie helpt om deze obligaties te verbreken. De energie die vrijkomt bij het verbreken van bindingen, houdt de reactie op gang. Soms is de energie die vrijkomt bij het verbreken van chemische bindingen te kort om de reactie te ondersteunen. In dergelijke gevallen is externe energie nodig om de reactie gaande te houden. Dergelijke reacties worden als endergonische reacties genoemd.

In de chemische thermodynamica worden deze reacties ook wel als ongunstige of niet-spontane reacties genoemd. De Gibbs vrije energie is positief onder constante temperatuur en druk, wat betekent dat meer energie wordt geabsorbeerd dan vrijgegeven.

Voorbeelden van endergonische reacties zijn eiwitsynthese, natrium-kaliumpomp op het celmembraan, zenuwgeleiding en spiercontractie. Eiwitsynthese is een anabole reactie die vereist dat kleine aminozuurmoleculen bij elkaar komen om een ​​eiwitmolecuul te vormen. Het gaat om veel energie om de peptidebindingen te vormen. Natriumkaliumpomp op het celmembraan houdt zich bezig met het wegpompen van natriumionen en beweging van kaliumionen tegen de concentratiegradiënt om celdecolarisatie en zenuwgeleiding mogelijk te maken. Deze beweging tegen concentratiegradiënt vereist veel energie die afkomstig is van de afbraak van Adenosine-tri-fosfaatmolecuul (ATP). Evenzo kan spiercontractie alleen optreden wanneer bestaande bindingen tussen actine en myosinevezels (spiereiwitten) breken om nieuwe bindingen te vormen. Dit vereist ook een enorme hoeveelheid energie die afkomstig is van de ATP-afbraak. Het is om deze reden dat ATP bekend staat als universeel energiemolecuul. Fotosynthese in planten is een ander voorbeeld van endergonische reactie. Het blad heeft water en glucose, maar het kan zijn eigen voedsel niet produceren tenzij het zonlicht krijgt. Zonlicht is in dit geval de externe energiebron.

Om een ​​langdurige endotherme reactie te laten plaatsvinden, moeten de producten door een daaropvolgende exergonische reactie worden geëlimineerd, zodat de concentratie van het product altijd laag blijft. Een ander voorbeeld is het smelten van ijs dat latente warmte vereist om het smeltpunt te bereiken. Het proces van het bereiken van het niveau van de activeringsenergiebarrière van de overgangstoestand is energiek.Zodra de overgangsfase is bereikt, kan de reactie voortgaan om stabielere producten te produceren.

Exergonische reacties

Deze reacties zijn onomkeerbare reacties die spontaan in de natuur voorkomen. Door spontane betekent het klaar of enthousiast om te gebeuren met zeer weinig externe stimuli. Voorbeeld is verbranding van natrium bij blootstelling aan zuurstof in de atmosfeer. Het verbranden van een log is een ander voorbeeld van exergonische reacties. Dergelijke reacties maken meer warmte vrij en worden als gunstige reacties op het gebied van chemische thermodynamica genoemd. De vrije energie van Gibbs is negatief bij constante temperatuur en druk, wat betekent dat er meer energie vrijkomt in plaats van geabsorbeerd. Dit zijn onomkeerbare reacties.

Cellulaire ademhaling is een klassiek voorbeeld van een exergonische reactie. Ongeveer 3012 kJ aan energie komt vrij wanneer één molecuul glucose wordt omgezet in koolstofdioxide. Deze eneegy wordt door de organismen gebruikt voor andere cellulaire activiteiten. Alle katabole reacties i. e. afbraak van grote moleculen in kleinere moleculen is een exergonische reactie. Bijvoorbeeld - koolhydraat-, vet- en eiwitafbraak bracht energie vrij voor de levende organismen om werk te doen.

Sommige exergonische reacties komen niet spontaan voor en vereisen een kleine hoeveelheid energie om de reactie te starten. Deze energie-input wordt activeringsenergie genoemd. Zodra de activeringsenergiebehoefte is vervuld door een externe bron, gaat de reactie door met het verbreken van bindingen en het vormen van nieuwe bindingen en wordt energie afgegeven naarmate de reactie plaatsvindt. Dit resulteert in een netto winst in energie in het omringende systeem en een netto verlies aan energie uit het reactiesysteem.

// teamtwow10. Wikispaces. nl / Module + 5 + Beoordeling

// bioserv. fiu. edu / ~ walterm / FallSpring / cell_transport / energie. htm