Verschil tussen enterale en parenterale: enteral vs parenterale

Enteral vs Parenteral

Enterale en parenterale voedingsmethoden worden voornamelijk gebruikt om voedingsstoffen te leveren aan patiënten die normaal gesproken geen voedsel kunnen verteren of die niet-functionerende maagdarmkanalen (GI-tracten) hebben. De voedingsstoffen worden geleverd in de vorm van vloeistof en kunnen zowel drugs als voedsel inbrengen. In sommige chronische gevallen moeten de patiënten 's nachts worden gevoed, om een ​​normaal leven te krijgen tijdens de dag. Deze voedingsoperaties worden echter veel gevarieerd, afhankelijk van de situatie en de behoeften van de patiënt.

Enteral Feeding

Met deze methode wordt vloeibaar voedsel geleverd via een katheter die direct in het GI-kanaal wordt ingebracht. Afhankelijk van de behoefte van de patiënt kunnen verschillende voederbuizen worden gebruikt. Bijvoorbeeld, een neusbuis kan worden gebruikt om de mond en keel te omzeilen, terwijl een jejunostomie buis kan worden gebruikt wanneer de maag van een persoon ongeschikt is voor normale spijsvertering. Enteraalvoeding wordt niet aanbevolen voor patiënten met postoperatieve verlamming van het maagdarmkanaal, chronische diarree of braken, en ook voor hongerige patiënten die een operatie nodig hebben.

Voordelen van enterale voeding zijn onder meer een gemakkelijke inname, het nauwkeurig bewaken van de voedingswaarde, het vermogen om voedingsstoffen te verstrekken wanneer het mondeling niet mogelijk is, minder kostbare, gemakkelijk beschikbare benodigdheden, lage bacteriële translocatie, het behoud van de immunologische functie van de darm enzovoort. De belangrijkste nadelen zijn gastro-intestinale, metabolische en mechanische complicaties, lage draagbaarheid, arbeidsintensieve evaluatie, toediening en monitoring enz.

Parenterale voeding

Parenterale voeding is de methode die voedingsstoffen intraveneus of direct in de bloedstroom levert. Normaal gesproken worden de katheters ingevoegd in de jugulaire ader van de patiënt, de subclavische ader, onder de sleutelbeen of een groot bloedvat van de arm. Patiënten met postverlamming van GI-kanaal of chronische diarree hebben totale parenterale voeding nodig, die voedingsstoffen door intraveneuze voeding geven. Parenterale voedingsmethode wordt ook aanbevolen voor baby's met onderontwikkelde spijsverteringssystemen, patiënten met geboorteafwijkingen in hun GI-kanaal en met de ziekte van Crohn.

Het verstrekken van voedingsstoffen wanneer minder dan twee of drie dunne darm aanwezig zijn, waardoor voedingsondersteuning wanneer GI-intolerantie mond- of enterale ondersteuning voorkomt, zijn de twee belangrijkste voordelen van parenterale voeding.

Enteral vs Parenteral

• Voedingsvoeding omvat het leveren van vloeibaar voedsel door een katheter die direct in het maagdarmkanaal wordt ingebracht, terwijl parenterale voeding de voeding van voedingsstoffen direct in de bloedstroom toevoegt.

• In de lage risicosituaties is enterale voeding meer voorkeur dan parenterale voeding.

• Voorwaarden die enterale voeding vereisen, zijn verminderde inname, het onvermogen om voldoende voedingsstoffen mondeling in te nemen, verminderde spijsvertering, absorptie en metabolisme, ernstige verspilling of depressieve groei.

• Voorwaarden die parenterale voeding vereisen, zijn gastrointestinale incompetentie, hypermetabolische toestand met slechte enterale tolerantie of toegankelijkheid.

Patiënten met typische aandoeningen, waaronder neurologische stoornissen, HIV / AIDS, gezichtstrauma, orale trauma, aangeboren afwijkingen, cystische fibrose, comatose staten, enz. Hebben enterale voeding nodig, terwijl patiënten met typische stoornissen waaronder kort darm syndroom, ernstige acute pancreatitis, darm-ischemie, darm atresie, ernstig leverfalen, beenmergtransplantatie, acuut respiratoire falen met afhankelijkheid van de ventilator, enz. hebben parenterale voeding nodig.

• In tegenstelling tot de enterale voedingsmethode levert parenterale voeding direct voedingsstoffen in het bloed.

• Parenterale methode is duur dan de enterale methode.