Verschil tussen CIA en DIA Verschil tussen

We zijn allemaal gewend gewaagde agenten te zien die misdaad en terrorisme bestrijden en de Verenigde Staten beschermen tegen kwaadaardige bedreigingen die zowel binnen als buiten het land komen. Of, tenminste, dit is wat we meestal in de film zien. In feite heeft Hollywood een miljardenbedrijf opgezet rond het heroïsche imago van beveiligingsagenten die de wereld redden en de nieuwste hightech innovatieve gadgets en gereedschappen gebruiken om hun missies te voltooien.

De realiteit wijkt echter nogal af van wat in de films constant wordt verbeeld. De vier belangrijkste Amerikaanse veiligheidsagentschappen - het Federal Bureau of Investigation (FBI), de Central Intelligence Agency (CIA), de Defense Intelligence Agency (DIA) en de National Security Agency (NSA) - zijn inderdaad zeer geheim en goed georganiseerd instellingen, maar hun werk is veel bureaucratischer en vol onzekerheid dan we misschien denken.

Bovendien, terwijl alle zojuist genoemde organisaties zich bezighouden met de bescherming van de Verenigde Staten en de Amerikaanse burgers, heeft elk van hen een specifieke taak en een andere focus. Soms komen ze allemaal samen en bundelen ze hun krachten voor een gemeenschappelijke zaak, maar de verschillen tussen hun missies, geschiedenis en cultuur blijven duidelijk.

The Central Intelligence Agency - CIA

De CIA wordt vaak beschouwd als het belangrijkste en belangrijkste Britse civiele defensie-agentschap. Toch is het ook de meest gedemoniseerde en omstreden beveiligingsorganisatie vanwege verschillende betreffende afleveringen in het recente verleden.

The Central Intelligence Agency:

verricht buitenlandse geheime operaties;
Verzamelt en analyseert informatie die relevant is voor de nationale veiligheid; en
Verzamelt, verwerkt en verstrekt informatie aan de Amerikaanse regering om de president en de beleidsmakers bij te staan in het besluitvormingsproces (met name wat de nationale veiligheid betreft).

De rol van dit inlichtingenbureau is echter aanzienlijk veranderd sinds de oprichting ervan. Sterker nog, de verschillende schandalen en grote mislukkingen die de laatste decennia zijn opgekomen, hebben de reputatie van de Central Intelligence Agency aanzienlijk geschaad. Daarom is het geen verrassing dat het National Intelligence Office de CIA heeft vervangen in de rol van directe verstrekker van vertrouwelijke informatie aan de hoogste gerangschikte overheidsfunctionarissen.

Agentschap voor defensie-informatie - DIA

Op de eerste pagina van de DIA-website staat "Defence Intelligence Agency: Committed to Excellence in Defense of the Nation" [1]. De DIA:

verzamelt en verstrekt informatie met betrekking tot buitenlandse militaire inlichtingen, waaronder:

productie en distributie van wapens;
Troepenbewegingen;
Militaire vermogens;
Militaire strategieën;
Battlefield-intelligentie;
Administratieve en diplomatieke verschuivingen; en
Relevante politieke en economische veranderingen.

Heeft betrekking op en assisteert:

militaire functionarissen;
Defensieambtenaren;
Combat commanders; en
De best gerangschikte beleidsmaker.

Analyseert technische / IT-inlichtingeninformatie;
geeft advies aan de Joint Chiefs of Staff; en
biedt cruciale militaire informatie voor commando's van strijders.

Tot op heden is de Defense Intelligence Agency het belangrijkste orgaan dat zich bezighoudt met militaire informatie en informatie over defensie-informatie.

Autonomie

Een ander belangrijk verschil tussen beide organisaties is de mate van autonomie die ze hebben. Het niveau van onafhankelijkheid bepaalt hun vrijheid om te handelen zonder te rapporteren aan een moederorganisatie en hun vermogen om "verder te gaan dan" hun mandaat en capaciteiten wanneer / indien noodzakelijk geacht.

De DIA is minder onafhankelijk: in feite werkt dit bureau onder het paraplu- en het algemene mandaat van het ministerie van Defensie (DOD). Daarom kunnen haar operaties niet buiten het mandaat en de interessegebieden van de DOD vallen;
De CIA heeft geen moederorganisatie om aan te rapporteren, en het kreeg formeel extra autonomie, inclusief de macht om geheime operaties uit te voeren, met de National Security Act van 1947. Inderdaad is het niveau van autonomie van de Central Intelligence Agency gedaald met de tijd en na de recente schandalen, maar de CIA blijft een van de belangrijkste onafhankelijke bronnen van intelligentie in de VS.

Wanneer we het hebben over de onafhankelijkheid van civiele en militaire inlichtingendiensten, moeten we in gedachten houden dat, hoewel een zekere mate van autonomie noodzakelijk is, het ook belangrijk is om ervoor te zorgen dat de macht van dergelijke organisaties niet exponentieel groeit - aldus waardoor ze boven de wet kunnen opereren. Naar een grotere autonomie moet een hogere mate van verantwoording corresponderen.

Geschiedenis

De verschillen tussen de CIA en de DIA kunnen worden teruggevoerd op de oprichting en het mandaat van de twee agentschappen.

Inderdaad, de Amerikaanse regering heeft altijd de steun van nationale inlichtingenactiviteiten nodig gehad, maar pas na de Tweede Wereldoorlog benoemde president Roosevelt oorlogsheld William Donovan als eerste coördinator van informatie en later als hoofd van het bureau van de Strategic Services (OSS). Toen de OSS werd ontmanteld, ondertekende president Truman de National Security Act van 1947 en richtte hij de CIA op - een hoognodig gecentraliseerd inlichtingenbureau.

Door de Intelligence Reform and Terrorism Prevention Act in 2014 te ondertekenen, heeft president George W. Bush de structuur van de Central Intelligence Agency opnieuw vormgegeven. Bovendien hebben president Bush en minister van defensie Rumsfeld in de nasleep van de terroristische aanslagen van 9/11 de CIA toegestaan gebruik te maken van de zogenaamde 'Enhanced Interrogation Techniques' om informatie te verkrijgen van vermeende terroristen. Dergelijke acties zijn in het afgelopen decennium op grote schaal veroordeeld en bestreden [2].

Omgekeerd werd het Defense Intelligence Agency opgericht in 1961, maar het systeem bleek kostbaar en ineffectief. Na aanzienlijke re-arrangementen, werd de DIA van kracht in 1986, toen het begon "om uitvoerige, contextuele en tijdige inlichtingensteun te leveren aan defensieplanners en besluitvormers om de nationale veiligheid effectief te verbeteren."[3] Sindsdien is de DIA de belangrijkste militaire inlichtingendienst van de Verenigde Staten.

Het werk

Het analyseren van het werk van de CIA en de DIA is een van de gemakkelijkste manieren om de verschillen tussen de twee bureaus te begrijpen.

CIA [4]:

Bijna alle CIA-operaties zijn gecodeerd en uitgevoerd in volledige geheimhouding - vaak verborgen ze onethische en interventionistische agenda's. Enkele van de beroemdste mislukkingen en het succes van het bureau staan hieronder vermeld.

Operatie Mongoose: uit angst voor de verspreiding van de communistische idealen beval de voormalige Amerikaanse president Kennedy de CIA en de DOD opdracht al het nodige te doen om Fidel Castro af te zetten. Alle inspanningen van het bureau resulteerden echter in een enorme verspilling van tijd en geld;
DNA-verzamelaandrijving in Pakistan: Osama Bin Laden werd gevonden door de CIA-agenten na een nep-vaccinatieprogramma in Pakistan. In plaats van de Pakistaanse bevolking te vaccineren, verzamelden de doktoren - CIA-bondgenoten - het DNA van duizenden mensen en vonden de kinderen van Bin Laden in het gebied;
Operatie Mockingbird: onderzoeken hebben uitgewezen dat de CIA in de jaren 60 en 70 de redactie en journalisten heeft omgekocht om de publieke opinie vorm te geven en een negatief en angstaanjagend beeld van de rode dreiging, het communisme; and
PBSUCCESS: in 1954 steunde de CIA een coup tegen de president van Guatemala, Jacobo Arbenz, en toonde aan dat de Amerikaanse inlichtingendienst zich met succes in buitenlandse regeringen kon mengen.

DIA [5]:

Het Defense Intelligence Agency is betrokken geweest bij verschillende operaties en contra-operaties, waaronder:

Operation Urgent Fury: in 1983 leverde de DIA cruciale informatie aan de 6000 Amerikaanse troepen die binnenvielen Grenada;
Operation Earnest Will: de DIA verhoogde haar steun in de operaties in het Midden-Oosten, met name tijdens de oorlog tussen Iran en Irak en de Golfoorlog;
Operatie Just Cause: de samenwerking tussen de DIA en andere operationele eenheden is toegenomen tijdens de betrokkenheid van de VS in Panama; en
Operatie Desert Storm: de DIA coördineerde de inspanningen van de internationale coalities gericht op het verdrijven van Irak uit Koeweit in 1990.

Bovendien verschafte de DIA inlichtingen over een aantal delicate gevallen, waaronder:

Noord-Korea kernproeven;
Amerikaanse gijzelaars in Iran;
Het tegenoffensief in Vietnam; en
Verschillende terroristische en gewelddadige aanvallen over de hele wereld.

Samenvatting

Terwijl alle Amerikaanse inlichtingendiensten - het Federal Bureau of Investigation (FBI), de Central Intelligence Agency (CIA), de Defense Intelligence Agency (DIA) en de National Security Agency (NSA) - het gemeenschappelijke doel delen van het beschermen van de VS en alle Amerikaanse burgers tegen buitenlandse en binnenlandse bedreigingen, zijn de verschillen tussen de organisaties aanzienlijk.

Met name de CIA en de DIA [6]:

hebben een andere focus: de CIA is een civiele organisatie die zich bezighoudt met brede / algemene onderwerpen met betrekking tot de nationale veiligheid, terwijl de DIA een militaire organisatie is die zich richt op militaire en defensieoperaties;
Een andere mate van autonomie hebben: de DIA maakt deel uit van het nationale ministerie van defensie, terwijl de CIA een hogere mate van onafhankelijkheid geniet, geheime operaties kan uitvoeren en geen moederorganisatie heeft om aan te rapporteren;
Verzamel en verstrek andere informatie: de door de CIA verzamelde informatie wordt gebruikt om aanvallen op de U. te voorkomen.S. terwijl de inlichtingen verstrekt door de DIA dienen voor de voorbereiding en organisatie van toekomstige militaire operaties; en
Omgaan met verschillende belanghebbenden: terwijl beide organisaties rapporteren aan de best gerangschikte beleidsmakers in de regering, heeft de DIA sterkere banden met militaire functionarissen en commandanten.

Zelfs als de twee agentschappen vaak samenwerken, hebben ze officieel verschillende taken en mandaten en zijn ze ingesteld om verschillende doelen te bereiken.