Verschil tussen centralisatie en decentralisatie Verschil tussen

. In een gecentraliseerde staat zijn de macht en het gezag geconcentreerd in de handen van de centrale overheid, die beslissingen neemt en de meeste functies vervult. Omgekeerd zijn in een gedecentraliseerde staat macht en verantwoordelijkheden verspreid en verdeeld over regio's en gebieden. Hoewel alle gecentraliseerde regeringen gemeenschappelijke kenmerken en vergelijkbare kenmerken hebben, zijn niet alle gedecentraliseerde landen hetzelfde. In feite kan het decentralisatieproces van land tot land verschillen en op verschillende manieren worden geïmplementeerd. De mate van autonomie van regio's en lokale overheden varieert bijvoorbeeld sterk. Zowel de Verenigde Staten als China gebruiken een gedecentraliseerde aanpak, maar het resultaat is heel anders. De afzonderlijke staten in de VS hebben een grote mate van autonomie, terwijl de Chinese regio's onder strikte controle van de centrale overheid blijven.

Wat is centralisatie?

In een gecentraliseerd land zijn macht en autoriteit geconcentreerd in handen van de centrale overheid, terwijl regio's en lokale autoriteiten weinig tot geen macht hebben. In veel gevallen is een gecentraliseerde overheid gekoppeld aan het idee van een autoritair regime dat publieke en democratische participatie niet toestaat. Dit is echter niet altijd het geval. Terwijl militaire en dictatoriale regimes de macht in de handen van weinigen proberen te concentreren, zijn er verschillende democratische en goed functionerende landen, zoals Denemarken en Noorwegen, die een gecentraliseerd model gebruiken. Centralisatie heeft veel voordelen:

• Het is een zeer efficiënt systeem;
• Het besluitvormingsproces is snel en effectief;
• Er zijn geen duplicaties - en daarom werkt het bureaucratische apparaat beter;
• Het bevordert gelijkheid in het hele land, omdat op centraal niveau genomen beslissingen meestal gelden voor alle regio's; en
• Het bevordert de opkomst van een verenigd, nationaal economisch systeem.

Wat is decentralisatie?

In een gedecentraliseerd systeem worden macht, functies en bevoegdheden verdeeld onder lokale autoriteiten en entiteiten en zijn niet geconcentreerd in handen van de centrale overheid. De kracht kan worden verdeeld over regio's, provincies of zelfs steden - elk land en elk gedecentraliseerd systeem heeft verschillende kenmerken en de mate van autonomie van de verschillende gebieden kan variëren. Decentralisatie wordt vaak gezien als het antwoord op de problemen in verband met een gecentraliseerde overheid (dat wil zeggen een gebrek aan publieke inspraak, buitensporige controle, economische achteruitgang, enz.). In feite heeft dit systeem verschillende voordelen:

• Het beperkt (of vermijdt) de risico's van overmatige concentratie van vermogen;
• Het kan de economische ontwikkeling bevorderen;
• Het zorgt voor een bredere politieke participatie;
• Het veroorzaakt politieke innovatie;
• Het bevordert het creëren van beleid dat is toegesneden op de behoeften van individuele regio's; en
• Het respecteert etnische en culturele diversiteit.

Overeenkomsten tussen centralisatie en decentralisatie

Centralisatie en decentralisatie zijn tegengestelde concepten. In één geval is de macht in de handen van weinigen, terwijl in de andere autoriteit en functies verdeeld zijn over een groter aantal spelers. Ondanks de verschillen tussen de twee, kunnen we een aantal vergelijkbare aspecten identificeren:

1. In beide gevallen behoudt de centrale overheid een zekere mate van controle. In de gedecentraliseerde landen, zoals China, zijn lokale autoriteiten zelfs onder strikt toezicht van de centrale overheid en zijn hun bevoegdheden beperkt;
2. Zowel centralisatie als decentralisatie zijn niet beperkt tot het bestuur. De twee termen kunnen verwijzen naar centralisatie en decentralisatie van politieke entiteiten, bestuursorganen, veiligheidstroepen, economische autoriteiten en sociale groepen; en
3. Beide systemen kunnen effectief zijn in het bevorderen van economische groei en politieke stabiliteit.

Verschil tussen centralisatie en decentralisatie

Centralisatie en decentralisatie zijn twee zeer verschillende processen die een land op verschillende manieren kunnen vormen. In een gecentraliseerde staat wordt het besluitvormingsproces de verantwoordelijkheid van weinig mensen en is het in handen van de centrale overheid. Omgekeerd streeft een gedecentraliseerde staat naar deelname van lokale autoriteiten en overheidsinstanties. Toch is het vermeldenswaard dat een gecentraliseerde staat niet noodzakelijkerwijs een autoritaire of despotische staat is en dat een gedecentraliseerd systeem op dezelfde manier niet noodzakelijkerwijs een hogere mate van publieke inspraak met zich meebrengt. Beide systemen hebben voor- en nadelen, en enkele van de belangrijkste verschillen tussen de twee zijn:

Het centralisatieproces kan om verschillende redenen worden gestart: sommige regeringen zijn van mening dat er meer controle is over het politieke en economische systeem van het land. kan economische groei, orde en welvaart teweegbrengen. Omgekeerd initiëren andere regeringen het proces van centralisatie om meer controle uit te oefenen op de bevolking en de lokale en openbare vrijheden te beperken. Het proces van decentralisatie zorgt in plaats daarvan noodzakelijkerwijs voor meer lokale en regionale autonomie, terwijl de macht van de centrale overheid enigszins kan worden verminderd. Decentralisatie kan het resultaat zijn van een politieke en economische crisis, of kan gebaseerd zijn op expliciet beleid en intenties; en

1. Als we nadenken over efficiëntie, kunnen we geloven dat een gecentraliseerde overheid in staat is beslissingen sneller te nemen en uit te voeren, omdat het bureaucratische proces korter en sneller is. Maar hoewel beslissingen sneller genomen kunnen worden, zijn ze misschien niet aangepast aan de behoeften van de bevolking. Omgekeerd bevinden beleidsmakers zich in een gedecentraliseerde staat dichter bij de bredere bevolking en kunnen ze dus de regionale en lokale behoeften vaststellen - en zo meer nuttige en effectieve wetten en rekeningen bevorderen.
2. Verschil tussen centralisatie en decentralisatie

In de wereld van vandaag kunnen we veel voorbeelden van gecentraliseerde en gedecentraliseerde landen identificeren: Denemarken, Noorwegen en het VK passen in de eerste categorie, terwijl Zwitserland, de VS en China gedecentraliseerde staten zijn.Voortbouwend op de verschillen die in de vorige paragraaf zijn geschetst, kunnen we enkele andere kenmerken identificeren die het proces van centralisatie onderscheiden van het tegenovergestelde.

Centralisatie vs Decentralisatie met de vergelijking Tabel

Centralisatie	Decentralisatie	Etnische diversiteit
Een gecentraliseerde overheid eindigt vaak met het over het hoofd zien van de specifieke behoeften van kleinere en lokale gemeenschappen. Omdat ze ver van de bevolking verwijderd zijn, zien beleidsmakers vaak het belang in van het boekhouden van etnische diversiteit en het bevorderen van culturele integratie en gelijkheid.	In een gedecentraliseerd systeem zijn beleidsmakers vaak in staat om etnische minderheden en kleinere gemeenschappen te targeten met hun wetten en rekeningen. Een gedecentraliseerd model kan verschillende belangen beter dienen.	Participatie
Een gecentraliseerd systeem sluit niet noodzakelijk de participatie van het publiek uit - hoewel het voor de overheid gemakkelijker is om beslissingen te nemen en uit te voeren zonder dat ze door het publiek hoeven te worden gecontroleerd.	Er wordt vaak gedacht dat een gedecentraliseerd systeem de inspraak van het publiek bevordert en bevordert. Toch is dit niet altijd het geval - China is bijvoorbeeld een gedecentraliseerd eenpartijsysteem, waarin de communistische partij strikte controle heeft over de bevolking en alle publieke beslissingen.	Conflictoplossing
Een gecentraliseerde overheid kan leiden tot lokale en regionale onrust wanneer lokale gemeenschappen niet tevreden zijn of zich verwaarloosd voelen door het centrale beleid. Tegelijkertijd is een gecentraliseerde overheid vaak beter in staat om onderhandelingen met derde partijen en andere landen af ​​te handelen.	In een gedecentraliseerde toestand kunnen sociale en regionale onrust beter worden aangepakt omdat beleidsmakers dichter bij de brede bevolking staan. Tegelijkertijd kan een gedecentraliseerde overheid echter minder invloed hebben op het omgaan met en onderhandelen met derde partijen en andere landen.	Samenvatting: Neem een ​​boodschap mee naar huis over de centralisatie versus decentralisatie

Centralisatie en decentralisatie zijn twee processen die het politieke, sociale en economische aspect van een land diepgaand beïnvloeden. In een gecentraliseerde staat is de macht in handen van de centrale overheid, maar dit vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs in een autoritair of despotisch regime. Veel westerse democratieën gebruiken een gecentraliseerd systeem om doublures te beperken en te voorkomen dat ze geld verspillen aan nutteloze bureaucratische processen. Een gecentraliseerde toestand heeft veel voordelen (d.w.z. efficiëntie, snelheid, etc.) maar heeft tegelijkertijd verschillende nadelen. De centralisatie van macht wordt vaak gezien als een vermindering van publieke participatie, en de gecentraliseerde overheid wordt vaak beschuldigd van politieke en economische mislukkingen.

In gedecentraliseerde toestand worden functies en verantwoordelijkheden (niet altijd evenveel) verdeeld over regio's, steden en lokale autoriteiten. Er wordt vaak gedacht dat het gedecentraliseerde systeem de participatie en gelijkheid van het publiek bevordert, aangezien beleidsmakers dichter bij de bevolking staan ​​en aangepaste wetgeving en wetsvoorstellen kan voorstellen en aannemen om tegemoet te komen aan de specifieke behoeften van lokale gemeenschappen en minderheidsgroepen.Het proces van decentralisatie kan beginnen na een grote politieke en economische crisis of kan het gevolg zijn van expliciet beleid. Verschillende landen, zoals het Verenigd Koninkrijk of Spanje, hebben de autonomie van lokale regio's en gebieden zelfs verhoogd om gelijke groei te bevorderen.

Centralisatie en decentralisatie zijn twee heel verschillende processen - maar wetenschappers en behandelaars hebben niet kunnen vaststellen of de ene beter is dan de andere. Niet alle gecentraliseerde landen zijn hetzelfde en niet alle gedecentraliseerde landen zijn hetzelfde. Het gecentraliseerde systeem is beter geschikt voor kleine landen, terwijl het gedecentraliseerde model ideaal is in het geval van grote en zeer diverse landen zoals China of de Verenigde Staten.