Het verschil tussen kapitalisme en libertarisme Verschil tussen
Inleiding De term libertarianism > beschrijft in essentie het politieke systeem waarin een overheid prioriteit geeft aan het recht van het individu om eigendom te bezitten en vrijheid te genieten (Takala, 2007). De term kapitalisme is daarentegen beschrijvend voor een economisch systeem dat prioriteit geeft aan het privébezit van onroerend goed door de handel in industrieproducten op een vrije markt (Klein, 2007). De theorieën van libertarisme en kapitalisme werden voor het eerst naar voren gebracht in de loop van de 17 th en 18 e eeuwen in Europa (Takala, 2007).
Deze periode, die ook gekenmerkt wordt door industrialisatie in verschillende Europese landen, zou de drang naar meer rechten van burgers wiens leven snel veranderde door de uitvinding van massaproductie, zien. Er zijn vergelijkingen getrokken tussen libertarisme en kapitalisme, omdat deze theorieën zowel het behoud van mensenrechten als het recht van de gewone burger op bescherming van zijn eigendom en leven door de staat ondersteunen (Takala, 2007). De manifestatie van de werkelijke effecten van het kapitalisme in de afgelopen vijf decennia bewijst echter dat er aanzienlijke praktische verschillen zijn tussen deze twee theorieën.Libertarisme is in de eerste plaats een politieke theorie die stelt dat particulieren individuele rechten hebben, terwijl kapitalisme een economische theorie is die het belang van bescherming van privé-ondernemingen bevestigt en eenmanszaak om de ontwikkeling van de vrije markt te bevorderen en het kapitaal te vergroten. Het belangrijkste verschil tussen deze twee theorieën heeft echter te maken met de politieke en economische structuren die in de samenleving ontstaan als gevolg van hun praktijk. De libertaire wet bevordert de rechten van alle individuen om hun professionele en persoonlijke doelstellingen te bereiken, op voorwaarde dat ze geen inbreuk maken op de rechten van anderen. In theorie lijkt het kapitalisme hetzelfde concept te ondersteunen.
Het is onjuist te beweren dat het kapitalisme, zoals het libertarisme, gebaseerd is op de bevordering van individuele rechten, omdat het moderne kapitalisme heeft bewezen dat het aandeelhouders, zoals bedrijfsleiders, en niet gewone burgers zijn die het meest profiteren van de vrije markthandel. Karl Marx beweerde dat kapitalistische winsten in wezen neerkomen op meerwaarde die is gecreëerd door de diefstal van menselijke arbeid (Kang, 2002). Hoewel dit niet altijd in alle gevallen accuraat hoeft te zijn, is het duidelijk dat kapitalisten de neiging hebben om voor moeilijke keuzes te staan, ongeacht of ze hun respect voor individuele rechten willen behouden of bedrijfsdoelstellingen ten koste van anderen willen bereiken (Takala, 2007).
In tegenstelling tot kapitalisten geven libertariërs geen prioriteit aan de behoeften en wensen van rijke mensen, of verdedigen ze de regeringsstelsels die mogelijk zijn gecreëerd om in hun grillen te voorzien. Het libertarisme ondersteunt een markt waar elke burger, of hij nu rijk of arm is, gelijke kansen krijgt om aan de markt deel te nemen door diensten of producten te verkopen. Libertariërs zien ook af van het ondersteunen van overheidsingrijpen in de markt, omdat dit vaak tot gevolg heeft dat grote bedrijven veel voordelen ontvangen vanwege hun bijdragen aan de overheid.
Conclusie