Verschil tussen Apocrine en Eccrine zweetklieren Verschil tussen
Huid (lagen, klieren, bloedvaten)
Apocrine versus Eccriene zweetklieren
De huid is het grootste orgaan van het menselijk lichaam. Het bestaat uit verschillende structuren zoals de zweetklieren, haarzakjes, bloedvaten, zenuwuiteinden en de drie lagen - epidermis, dermis en hypodermis. Het zal je misschien verbazen dat er zoveel structuren aanwezig zijn, perfect georganiseerd in de dunne laag zichtbare huid.
Er zijn twee soorten zweetklieren in de huidlaag; de ene soort zijn de apocriene zweetklieren die vloeistof afscheiden in de zak van de haarzak, waardoor deze uiteindelijk uit de huid komt. De andere soort is de eccriene zweetklier die zweet direct op het oppervlak van de huid afgeeft. Men kan de afscheiding van de klieren als volgt gelijkstellen: de apocriene klieren scheiden stoffen indirect uit, terwijl de eccriene klieren direct via een kanaal afscheiden. Eccriene klieren worden ook wel meroconale klieren genoemd. Over het algemeen zijn de apocriene klieren bij de mens in zeer weinig aantallen aanwezig en bevinden ze zich op weinig geselecteerde delen van het lichaam, terwijl de eccriene klieren in grote aantallen over het hele lichaam aanwezig zijn. Bij zuigelingen zijn de apocriene klieren overal in het lichaam aanwezig, maar uiteindelijk worden ze vervangen en beperkt tot slechts enkele delen, zoals bij volwassenen.
Apocriene klieren worden aangetroffen in de oksels, tepelhof van de borst, perineum (gebied tussen anus en geslachtsorganen), in het oor en in de oogleden, terwijl de eccriene klieren overal in het lichaam aanwezig zijn, behalve het bovenstaande genoemde delen. Het secretoire deel van de apocriene klieren is groter dan het secretoire gedeelte van de eccriene klieren. Daarom lijken de apocriene klieren groter dan de eccriene klieren. Apocriene klieren bevinden zich diep in de huidlagen, maar eccriene klieren zijn aan de oppervlakte zo geplaatst dat hun kanalen direct het huidoppervlak bereiken. Een zeer onderscheidend kenmerk van apocriene klieren is dat ze vóór de puberteit inactief zijn. De hormonale golf tijdens de puberteit zorgt voor een verandering in de grootte van de klieren en start het functioneren van deze klieren. Apocriene zweetklieren scheiden een vloeistof af die feromoonachtige verbindingen bevat die het andere geslacht aantrekt. Dit fenomeen komt voor bij alle zoogdieren, niet alleen bij mensen. Apocriene klieren worden aangedreven door adrenaline en daarom nemen ze in omvang toe in tijden van stress, seksuele stimulatie, angst, pijn en angst. Daarentegen worden de eccriene klieren gebruikt bij het regelen van de temperatuur en het afkoelen van het lichaam, samen met de uitscheiding van ongewenste stoffen door middel van zweet. Ze helpen ook bij de bescherming van de huid. Wanneer er overtollige warmte in het lichaam aanwezig is, scheiden de eccriene klieren een heldere vloeistof af, zweet genaamd, die het huidoppervlak afkoelt.Eccriene klieren worden aangedreven door zowel neurale als hormonale mechanismen en dienen dus als middelen voor temperatuurregulatie in het lichaam. Eccriene zweetklieren scheiden overtollig water en elektrolyten uit door dit mechanisme. Bepaalde ingrediënten in zweetachtige antilichamen en immunoglobulinen veroorzaken preventie van bacteriële kolonisatie op het oppervlak van de huid en dienen daarom als een beschermend mechanisme.
Apocriene klieren scheiden een dikke heldere vloeistof af, terwijl de eccriene klieren een helder dun, waterig zweet afscheiden. Dit zweet afgegeven door de eccriene klieren bestaat uit meer water en natriumchlorideverbinding die de zoute smaak aan het zweet verleent.
Samenvatting: Apocriene klieren worden beschouwd als gemodificeerde klieren die was in de oren afscheiden, melk in de tepelhof van de borst en afscheidingen van de ciliaire klieren in de oogleden. Eccriene klieren zijn zweetklieren van het lichaam en worden overal in het lichaam verspreid. Apocriene klieren scheiden stoffen af door ze in een haarzakje te legen terwijl eccriene klieren direct via een kanaal op het huidoppervlak terechtkomen.
