Verschillen tussen Dihydropyridine en Nondihydropyridine Verschil tussen

Dihydropyridine versus Nondihydropyridine

zijn. Als u een hoge bloeddruk heeft, bent u waarschijnlijk bekend met calciumkanaalblokkers. Dit zijn medicijnen die uw arts voorschrijft om uw bloeddruk te verlagen. Calciumantagonisten richten zich op de gladde spieren van de arteriën en dwingen hen te ontspannen en leiden tot perifere vasodilatatie, een proces dat leidt tot een lagere bloeddruk. Hoewel alle calciumblokkers op dit proces vertrouwen om hoge bloeddruk te genezen, zijn ze nog steeds in twee categorieën te onderscheiden: dihydropyridine en non-hypotropyridine. Als uw geneesmiddel in de categorie dihydropyridine valt, gebruikt u waarschijnlijk Felodipine, Nifedipine, Nicardipine of Amlodipine voor uw bloeddrukbehandeling. Als uw arts u daarentegen een geneesmiddel tegen nondihydropyridine heeft voorgeschreven, kunt u kiezen tussen Verapamil of Diltiazem, de twee populairste nondihydropyridine-geneesmiddelen op de markt. U vraagt ​​zich misschien af, waarom zijn calciumblokkers in twee soorten verkrijgbaar als ze hetzelfde proces gebruiken bij het richten op de gladde spieren van de arteriën? De reden hiervoor is dat DHP en niet-DHP-geneesmiddelen significante verschillen hebben, gaande van toxiciteitsniveaus, hemodynamische bijwerkingen en geneesmiddelinteracties.

Ten eerste scoren DHP-geneesmiddelen, met betrekking tot inotrope effecten, hoger in perifere vasodilatatie in vergelijking met niet-DHP-geneesmiddelen. Dit betekent dat DHP-geneesmiddelen de calciumconcentraties niet zo veel verminderen als niet-DHP-geneesmiddelen. In plaats daarvan vertrouwen ze op een toename van sympathische tonus via baroreceptoren, wat leidt tot een positief inotroop effect. Niet-DHP-geneesmiddelen hebben daarentegen een negatief inotroop effect omdat ze de calciumconcentraties minimaliseren en de hartfunctie negatief beïnvloeden. Dit betekent dat patiënten met cardiovasculaire aandoeningen geen niet-DHP-geneesmiddelen zouden moeten nemen. Artsen schrijven gewoonlijk DHP-medicijnen voor om verergering van cardiovasculaire aandoeningen te voorkomen.

Ten tweede hebben niet-DHP-geneesmiddelen geen negatieve invloed op de hartslag van patiënten. In feite is het nuttig bij het behandelen van hartritmestoornissen zoals aritmie. Niet-DHP-geneesmiddelen richten zich op langzame atrioventriculaire geleiding evenals het verlagen van de snelheid van het sinoatriale knooppunt. Dit proces is perfect voor de behandeling van atriale fibrillatie en supraventriculaire tachyaritmieën of "aritmie" in termen van de leek. Aan de andere kant hebben DHP-geneesmiddelen geen invloed op de sinoatriale knoop noch op de atrioventriculaire geleiding, waardoor ze niet effectief zijn voor de behandeling van aritmie. Er zijn zelfs meldingen dat DHP-medicijnen de hartslag verhogen in plaats van het te normaliseren.

Ten derde hebben zowel DHP- als niet-DHP-geneesmiddelen hun aandeel aan negatieve bijwerkingen.Zoals eerder vermeld, kunnen patiënten met cardiovasculaire aandoeningen geen non-DHP-medicijnen nemen, terwijl DHP-geneesmiddelen de neiging hebben om de hartslag te verhogen. Bovendien worden DHP-medicijnen niet voorgeschreven voor zwangere patiënten omdat ze duizeligheid, hoofdpijn en blozen veroorzaken. Zowel DHP- als niet-DHP-geneesmiddelen kunnen ook constipatie en zure reflux veroorzaken.

Wat betreft geneesmiddelinteracties hebben niet-DHP's de neiging om het effect van cytochrome enzymen evenals de P-glycoproteïne-medicijntransporteur te blokkeren. Dit betekent dat alle geneesmiddelen die door het enzymsysteem worden ingenomen, verhoogde effecten hebben op het hele lichaam. Er dient ook te worden opgemerkt dat, omdat niet-DHP-geneesmiddelen de hartslag normaliseren, deze niet gelijktijdig met bètablokkers moeten worden genomen, omdat dit kan resulteren in blokkering van de AV-knoop.

Samenvatting:

DHP- en niet-DHP-geneesmiddelen worden gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen. Hoewel ze hetzelfde basisproces van vaatverwijding gebruiken, hebben ze extra mechanismen die ze geschikt kunnen maken voor bepaalde aandoeningen.

De positieve, inotrope effecten van DHP-medicijnen maken ze ideaal voor patiënten met cardiovasculaire aandoeningen. Aan de andere kant triggeren de calciumverlagende effecten van niet-DHP-geneesmiddelen een negatieve inotrope reactie die cardiovasculaire stoornissen kan verergeren.

Niet-DHP-geneesmiddelen normaliseren de hartslag en zijn vooral nuttig voor patiënten met aritmie. DHP-geneesmiddelen doen het tegenovergestelde en mogen niet worden gebruikt door patiënten die de hartslag willen normaliseren omdat is aangetoond dat ze de hartslag verhogen in plaats van deze verlagen.

DHP-medicijnen mogen niet worden gebruikt door zwangere patiënten omdat ze leiden tot duizeligheid, hoofdpijn en blozen. Alle calciumkanaalblokkers kunnen constipatie en zure reflux veroorzaken.

Niet-DHP-geneesmiddelen versterken de effecten van alle geneesmiddelen die door het enzymsysteem worden ingenomen. Bovendien mogen niet-DHP-geneesmiddelen niet in samenhang met bètablokkers worden gebruikt.