De verschillen tussen het oude Egypte en Mesopotamië Verschil tussen
Inleiding
De oude beschavingen van Mesopotamië en Egypte werden beide gefaciliteerd door rivieren die in hun midden liepen. De Eufraat, Tigris en de Nijl deponeerden slib langs rivieroevers waardoor het aangrenzende land buitengewoon vruchtbaar werd. Dit leidde tot de ontwikkeling van steden als Ur en Eriku in Mesopotamië en Thebe in het oude Egypte. In Egypte diende de Nijl als een vervoermiddel en bood ook bescherming tegen vijanden, omdat de moerassige delta's invasie bijna onmogelijk maakten. Het Oude Egypte en Mesopotamië hadden echter fundamentele verschillen in de manier waarop hun samenlevingen werden geregeerd, evenals in ontwikkelingen betreffende het culturele en religieuze leven.
Verschillen tussen het oude Egypte en Mesopotamië
Het oude Egypte had een andere politieke structuur dan Mesopotamië. In het oude Egypte werd de farao beschouwd als de vertegenwoordiger van de goden op aarde. De burgers van het oude Egypte geloofden dat hun farao een god was, en zag af van rechtstreeks naar zijn gezicht te kijken, zelfs wanneer hij door hem werd aangesproken (Richards & Van Buren, 2000). De meerderheid van de edellieden die benoemd waren tot belangrijke posities in het oude Egypte waren verwant aan de farao. Bij zijn dood kon alleen een zoon van de farao hem opvolgen. In het oude Mesopotamië bestond de samenleving uit zelfbesturende regionale staten gedurende tien eeuwen voordat Sargon de Grote in 2370 vGT tot koning werd uitgeroepen (Brisch et al., 2008). De inwoners van Mesopotamië beschouwden de koning of zijn opvolgers echter niet als goddelijk. In Mesopotamië waren de meeste schrijvers leden van adellijke families en niet gerelateerd aan heersende koningen.
Een ander groot verschil tussen het oude Egypte en Mesopotamië heeft te maken met religie en cultuur. In Mesopotamië konden vrouwen vergunningen krijgen om deel te nemen aan de handel en zelfs onroerend goed te beheren. Er waren echter regels vastgelegd in de Code van Hammurabi die hen beletten onroerend goed te erven nadat hun echtgenoten stierven (Suter & Croddy, 1983). In het oude Egypte mochten vrouwen echter een derde van de eigendommen van hun man overnemen toen ze weduwen werden. Het oude Egypte en Mesopotamië hadden sterk ontwikkelde culturen die de ontwikkeling van schrijfstijlen en talen ondersteunden.
In Mesopotamië ontwikkelden de Sumeriërs het schrijfsysteem dat bekend staat als spijkerschrift om het bewaren van records te vergemakkelijken (Richards & Van Buren, 2000). Spijkerschrift, dat werd uitgedrukt door middel van taartvormen, werd geschreven in kleitabletten die vervolgens zouden worden blootgesteld aan de zon om te drogen. In het oude Egypte gebruikten de schriftgeleerden hiërogliefen om ideeën en concepten uit te drukken. Deze taal had zowel alfabetische elementen als logo's (Richards & Van Buren, 2000).
In het oude Egypte, zoals in Mesopotamië, werden meerdere goden en godinnen vereerd. In Mesopotamië dienden grote gebouwen met de naam ziggurats als tempels waar gelovigen offers konden brengen en bidden (Connan, 1999). In het oude Egypte waren tempels gewone huisachtige structuren waar rituelen vaak door priesters werden uitgevoerd om talloze goden en godinnen tevreden te stellen. Oude Egyptenaren zorgden ook voor hun voorbereiding op het hiernamaals tijdens hun leven op aarde.
Ze geloofden dat de Ka, of menselijke ziel, niet zonder zijn lichaam in het hiernamaals kon overleven (National Gallery of Art, 2015). De priesters van het oude Egypte waren belast met het uitvoeren van mummificatie om lijken te behouden. Grote tombes bekend als piramides werden gebouwd voor overleden farao's om hun lichamen en bezittingen te behouden, zodat ze ze konden gebruiken in het hiernamaals. Zoals afgebeeld in Gilgamesh, Enkidu en de Netherworld, waren de mensen in Mesopotamië ook voorzichtig om zichzelf voor te bereiden op het leven na de dood (Brisch et al., 2008). Bovendien begroeven ze dode lichamen in keramische potten die vervolgens in opgravingen werden geplaatst, nadat ze eerst in matten of tapijten waren afgedekt. Conclusie
