Verschil tussen kracht, kracht en krachtige Verschil tussen
De woorden 'kracht', 'kracht' en 'krachtig' zijn allemaal vormen van hetzelfde concept. Alle drie de woorden kwamen via het Frans uit het Latijn. Zowel 'kracht' als 'kracht' komen van de Latijnse en Franse spelling van 'kracht' - hoewel het ook in het Frans 'vigur' en 'kracht' werd gespeld - wat ongeveer hetzelfde betekent als de moderne woorden doen. De Latijnse 'kracht' kwam van het adjectief 'vigeo', wat betekende 'Ik gedij', 'Ik gedonder', of 'Ik leef'. 'Vigorous' nam een meer indirecte route naar het Engels. Het adjectief werd voor het eerst gevormd in het middeleeuwse Latijn als 'vigorosus' van het woord 'vigor', werd de Franse 'vigoros' en werd vanaf daar in het Engels overgenomen.
'Vigor' en 'vigor' zijn beide zelfstandige vormen. Ze verwijzen meestal naar kracht. Dit betekent bijna altijd een actieve blijk van kracht, zoals gewichtheffen, in plaats van passieve kracht, zoals het volhouden van een ontbering. Ze verwijzen vooral naar het concept van kracht of naar het als een capaciteit. Iemand met veel kracht of kracht zou de mogelijkheid hebben om veel kracht te tonen als ze erop werden geduwd.
Hoewel ze anders gespeld zijn, is er geen verschil tussen de twee andere dan de regio van de spreker of speller. In de Verenigde Staten is het gebruikelijker om het woord 'kracht' te spellen. In het Verenigd Koninkrijk of andere Commonwealth-dialecten is 'groeikracht' de meest voorkomende spelling. De reden waarom de spelling anders is in de Verenigde Staten is een man genaamd Noah Webster. Hij was de schrijver van het eerste woordenboek van de Verenigde Staten en een aantal taalprimers. Een van zijn doelen was, naast het verbeteren van geletterdheid, om de taal en enkele spellingen te vereenvoudigen. In die tijd was er een discussie over welke spelling voor sommige woorden moest worden aangenomen, omdat sommige mensen de taal wilden gebruiken om meer op het Latijn te lijken en anderen de voorkeur gaven aan de Engelse spelling. Zijn idee om het te vestigen was om voor veel van deze woorden terug te keren naar Latijnse schrijfwijzen en aangezien hij erg invloedrijk was in de Verenigde Staten, vielen zijn ideeën aan. Dit is waarom het gebruikelijk is om sommige woorden gespeld met een z in Amerikaans Engels te zien, zoals in het 'ize'-einde: zo werd het in het Latijn gespeld. Voor de woorden zoals groeikracht die kunnen worden gespeld met een u of zonder, zoals 'kleur' en 'kleur' of 'eer' en 'eer', was de vorm zonder de u de oorspronkelijke Latijnse spelling.
Omdat de spelling oorspronkelijk 'kracht' was, leidt dat tot de vraag waarom Engels de u in de eerste plaats heeft opgepikt. Deze woorden werden geleend van het Frans, waar het -eindpunt een andere uitspraak weerspiegelde. Sommige spellingen voor deze woorden werden bewaard, zelfs als de uitspraak in het Engels niet de Franse spelling weerspiegelde. Een goed voorbeeld is 'kolonel', dat precies hetzelfde is als 'kernel', maar de spelling van een heel andere Franse uitspraak behoudt.Hoewel 'kracht' en 'kracht' hetzelfde worden uitgesproken, is er nog steeds de overgeërde u in één van hen.
'Vigorous' is het adjectiefformulier. In tegenstelling tot het zelfstandig naamwoord, wordt het niet geaccepteerd om het 'krachtig' te spellen, omdat dat een spelfout is. Toen het werd geleend van het Frans, had het woord niet het - ons hierin omdat de spelling werd overgenomen uit het Latijn. Het woord 'krachtig' betekent het hebben van de kwaliteiten of het vermogen van actieve kracht. Het kan ook een sterke of snelle groei betekenen.
Om samen te vatten, zijn 'kracht' en 'kracht' hetzelfde woord dat op verschillende manieren is gespeld. Het zijn zelfstandige naamwoorden en beide betekenen kracht of het vermogen tot kracht. 'Krachtig' is een bijvoeglijk naamwoord en het betekent om de kwaliteiten van kracht of vitaliteit te hebben.
