Verschil tussen TDD en TDMA Verschil tussen
TDD versus TDMA
TDD en TDMA zijn twee technologieën die worden gebruikt om de beschikbare bandbreedte te maximaliseren. TDD staat voor Time Division Duplexing terwijl TDMA staat voor Time Division Multiple Access. Beide technologieën maken gebruik van tijddeling om de beschikbare bandbreedte te verdelen. Het verschil tussen TDD en TDMA is hun hoofddoel. TDD is een duplextechnologie die ernaar streeft dezelfde frequentie te gebruiken om een continue informatiestroom in beide richtingen te bieden. TDMA, aan de andere kant, is een multiplextechnologie. Het belangrijkste doel is om meerdere signalen te combineren in een enkel kanaal. Dit wordt gebruikt in mobiele toepassingen waarbij honderden mobiele telefooneenheden verbinding kunnen maken met een enkel basisstation.
Een onderscheidende factor tussen TDD en TDMA is de lengte van de frames die ze gebruiken. TDMA gebruikt een vaste lengte frames die vervolgens worden toegewezen aan de individuele signalen die het kanaal gaan gebruiken. Elk frame kan alleen een specifieke hoeveelheid gegevens bevatten, dus een signaal kan voor zijn gegevens meer dan één frame vereisen. Daarentegen gebruikt TDD geen vaste framelengte en kan deze afhankelijk van de omstandigheid worden gevarieerd. Als het downlink-verkeer aanzienlijk meer is dan het uplink-verkeer, zou aan de eerstgenoemde een groter tijdsbestek worden toegewezen en aan de laatste zou zijn tijdsbestek worden verkleind. Als het signaal in TDMA meer dan één tijdskader vereist, kan het er zoveel krijgen als het nodig heeft. Maar de tijdframes zijn mogelijk niet sequentieel van aard, omdat andere signalen de volgende frames kunnen grijpen.
TDMA is een technologie die tegenwoordig nog steeds wordt gebruikt, voornamelijk in de cellulaire communicatiesector waar meerdere telefoons een zeer beperkte bandbreedte gebruiken. TDD is een vrij oud concept dat nog steeds behoorlijk van toepassing is vandaag. Hoewel het niet langer wordt gebruikt, is TDD de basis van sommige andere technologieën die worden gebruikt in moderne technologieën zoals UMTS en WiMax.
Tijdsverdeling is een zeer breed concept dat door veel technologieën wordt gebruikt. Het biedt het beste niveau van partitionering wanneer het beschikbare frequentiebereik niet echt geschikt is voor het aantal gebruikers dat moet worden ondergebracht. Tijdsverdeling wordt ook gebruikt in combinatie met technologieën zoals frequentiedeling om partitionering verder te verbeteren.
Samenvatting:
- TDD concentreert zich op het retoursignaal terwijl TDMA zich zorgen maakt over het mengen van meerdere signalen
- TDMA heeft een vaste framelengte terwijl TDD nog niet
- TDMA nog steeds in gebruik is terwijl TDD net wordt gebruikt als basis voor andere technologieën
