Verschil tussen slaapapneu en narcolepsie Verschil tussen
Zowel slaapapnoe als narcolepsie zijn verstoringen in het slaappatroon van de mens. De gelijkenis eindigt hier echter. De twee condities vinden hun oorsprong op verschillende momenten in het leven van een man, komen om verschillende redenen voor en worden daarom anders behandeld. Dus wat IS het verschil tussen de twee condities? Laten we eens kijken:
- Slaapapneu verwijst naar korte perioden waarin de persoon slaapt maar niet ademt. Wanneer hij niet kan ademen (en het kan ongeveer 15 seconden duren!), Daalt het zuurstofniveau in zijn bloed. Hierdoor wordt hij herhaaldelijk wakker. Dientengevolge worden mensen met slaapapneu meestal gekenmerkt door alle symptomen van een persoon die slaapgebrek heeft!
Een persoon met narcolepsie, aan de andere kant, zal overdag herhaaldelijk slaapgedrag vertonen. Meestal is de persoon niet in staat om zijn inslaap onder controle te houden, ongeacht waar hij zich bevindt. Het wordt ook gekenmerkt door gestoorde nachtrust, slaapverlamming en hallucinaties.
- Laten we de leeftijd nemen waarop deze twee omstandigheden zich voordoen. Hoewel slaapapneu meestal een persoon van 40 jaar of ouder treft, begint narcolepsie meestal als een persoon adolescent is. Het komt uiterst zelden voor dat een persoon met narcolepsie wordt gediagnosticeerd wanneer hij in de leeftijd van 30 of 40 is.
- Dus wat veroorzaakt de twee voorwaarden? Slaapapneu treedt op als gevolg van drie zeer verschillende omstandigheden en ze zijn dienovereenkomstig gecategoriseerd. Als een persoon bijvoorbeeld centrale slaapapneu heeft, is het een basisprobleem met het functioneren van de hersenen wanneer hij slaapt. De hersenen weigeren de spieren te laten inhaleren en daarom stopt de persoon met ademen! Obstructieve apneu treedt op wanneer hij niet in staat is om te ademen vanwege iets dat de luchtdoorgang belemmert. Een gemengde slaapapneu treedt op vanwege beide bovengenoemde redenen!
Narcolepsie treedt op vanwege het slecht functioneren van een groep zenuwcellen die hypocretine-neuronen worden genoemd. Ze worden ook geassocieerd met een bepaald leukocytantigeen, HLA genaamd. Sommige wetenschappers denken dat het een soort auto-immuunziekte is.
- Narcolepsie wordt behandeld met een combinatie van drugs- en gedragstherapie. De ernst van de symptomen en de specifieke situatie van de patiënt bepalen welke behandeling hij krijgt. Een patiënt met slaapapneu wordt behandeld volgens de reden die de aandoening veroorzaakt. Als het obstructief is, kan hij worden geadviseerd over tandheelkundige apparatuur en CPAP (continue positieve luchtwegdruk). Hij kan ook medicijnen voorgeschreven krijgen.
Samenvatting:
1. Slaapapneu verwijst naar perioden waarin een persoon stopt met ademen terwijl hij slaapt.Narcolepsie is een aandoening waarbij een persoon overdag herhaaldelijk in slaap valt.
2. Narcolepsie treft een persoon tijdens zijn tienerjaren, terwijl slaapapneu meestal begint om 40!
3. Slaapapneu treedt op vanwege het slecht functioneren van de hersenen of door obstructies in de luchtpassage. Narcolepsie is een gevolg van het slecht functioneren van zenuwcellen.
4. Narcolepsie wordt behandeld door gedragstherapie en medicijnen. Slaapapneu wordt behandeld door chirurgie, medicijnen of tandheelkundige toepassingen.
