Verschil tussen scanf en fgets Verschil tussen

Scanf vs fgets

Scanf en fgets zijn twee veelgebruikte functiezinnen in C-programmering en die in de loop van de tijd zijn geïmplementeerd in andere programmeertalen. Scanf verwijst naar scanformaten. Scanf richt zich op de invoer van geldige tokens en deze worden geparseerd afhankelijk van het opgegeven formaat. Focussen op hun verschillen in uitvoering en de codes die ze bevatten helpt bij de algehele implementatie van het hele proces is een goede manier om inzicht te geven in de verschillen tussen de twee. Fgets is, aan de andere kant, een functie van de C-bibliotheek die zich sinds het begin heeft verspreid om in andere bibliotheken te worden gebruikt.

Gebruik van fgets wordt ontmoedigd in de hedendaagse programmatie, omdat het is overgelaten aan de C89- en C99-normen die achterwaartse compatibiliteit toestaan. Toch moet het gebruik van fgets goed worden geadresseerd om ervoor te zorgen dat de algemene resultaten codes zijn die kunnen worden uitgevoerd. De programmeur die fgets gebruikt, moet zich daarom bewust zijn van de maximale bovengrens van het aantal tekens dat nodig is om voldoende buffer mogelijk te maken. Dit is een moeilijke uitdaging zonder voorafgaande kennis van de gegevens. Het is vanuit dit ontwerp dat een poort die het gebruik van computerbeveiliging mogelijk maakt wordt verschaft in het geval van een bufferoverloop. Om bovenstaande reden worden nieuwe programma's moppen niet aanbevolen om fgets te gebruiken.

De scanf-functie retourneert alle beschikbare items die overeenkomen. Het is belangrijk om op te merken dat het niet altijd de bedoeling is dat u een gelijk aantal artikelen krijgt zoals gevraagd. De items kunnen minder zijn dan de gevraagde items. In het geval dat een stroom uitgeput is, wordt een EOF-fout gegeven. Ditzelfde scenario wordt ook gezien als het lezen mislukt voordat een overeenkomst van items is voltooid. De scanf-functie retourneert vervolgens het totale aantal items dat met succes is gematcht, waarvan minder dan die van het gevraagde aantal.

Een ander verschil tussen fgets en scanf is de mogelijkheid om fgets uit een bepaald bestand te lezen, op voorwaarde dat het geopend is. Scanf leest alleen uit standaardinputs, niet uit een bestand. Het is ook belangrijk om op te merken dat fgets alleen een regel tekst op een bepaald moment uit een bestand leest. Scanf daarentegen kan tekst per regel lezen, maar het maakt het ook mogelijk om conversies in numerieke typen af ​​te handelen, afkomstig van tekenreeksen. Fgets wordt in de meeste gevallen gebruikt om een ​​bepaalde gegevenslijn te lezen, terwijl scanf wordt gebruikt voor het ontleden van de gegevens.

Een ander ding dat als een verschil naar voren komt, is dat scanf de controle van grenzen niet uitvoert, terwijl fgets een betere keuze biedt die de evaluatie mogelijk maakt. Scanf kan vervolgens worden gebruikt om de grenzen te evalueren nadat ze zijn gecontroleerd door fgets.

Een ander belangrijk ding om op te merken is dat scanf zoekt naar een specifiek patroon dat is gedefinieerd in het opmaakargument op een specifieke invoer.Deze invoer wordt stdin genoemd. De gegeven invoer in dit geval kan een stringbestand zijn, afhankelijk van de gebruikte variant. Fgets, aan de andere kant, leest specifiek een regel uit het bestand en kopieert dit naar de uitvoer van de buffer. Over het algemeen kan worden gesteld dat er bij scanf geen limieten zijn voor het specifieke aantal tekens dat kan worden gelezen in het standaardgebruik. Fgets heeft een maximum aantal tekens dat kan worden gelezen.

Samenvatting

Scanf verwijst naar scanformaten.

Scanf richt zich op de invoer van geldige tokens.

Scanf parseert invoer afhankelijk van het opgegeven formaat.

Fgets zijn een functie van de C.

Scanf leest alleen uit standaardinvoeringen.

Fgets leest alleen een regel tekst op een bepaald moment uit een bestand.

Scanf voert geen controles voor grenzen uit.