Verschil tussen prokaryotische en eukaryotische vertaling | Vertaling in prokaryoten tegen eukaryoten
Vertaling in prokaryoten tegen eukaryoten
Er zijn verschillende betekenissen voor de term vertaling, maar als het ook prokaryotische of eukaryote translatie, heeft de contextuele betekenis daarvan betrekking op een van de processen in de gen expressie en eiwitsynthese. Er zijn verschillen in het proces van vertaling tussen prokaryoten en eukaryoten, die concreet in dit artikel worden beschreven.
Prokaryotische Vertaling
Wanneer de mRNA-streng wordt verwerkt om te vertalen naar eiwit bij de ribosomen, wordt de prokaryotische vertaling in actie gezegd. Er is geen nucleaire envelop in prokaryoten, en de niet-coderende nucleotiden zijn ook afwezig. Daarom vindt de RNA-splitsing niet plaats, en de ribosomale subeenheden kunnen direct translation starten, aangezien de mRNA-vorming in prokaryoten plaatsvindt. De tRNA moleculen dragen aminozuren die specifiek zijn met het anticodon.
Aangezien de transcriptie plaatsvindt, passen de twee ribosomale subeenheden (50S en 30S eenheden) samen met het initiële tRNA molecuul samen aan de mRNA streng. Het volgende tRNA-molecuul (gebaseerd op de codonsequentie in de mRNA-streng) komt naar de grote ribosomale subeenheid, en de twee aminozuren die aan de tRNA-moleculen zijn gehecht zijn verbonden met een peptidebinding. De peptidebinding wordt voortgezet volgens de codonsequentie van de mRNA-streng en een eiwit genaamd release factor stopt het vertaalproces. Bij prokaryotische vertaling kunnen er in één stap weinig eiwitten worden gesynthetiseerd. Daarnaast kunnen er weinig vertalingen gelijktijdig plaatsvinden in prokaryoten, hoewel polysomen. Het zou belangrijk zijn te vermelden dat tRNA moleculen niet worden opgelost nadat de peptidebinding is voltooid, maar kan extra aminozuren dragen om bij te dragen voor translatie in prokaryoten.
Eukaryotische Vertaling
Omzetting van informatie in de getranscribeerde mRNA-streng in eiwitten in eukaryote organismen is de eukaryotische vertaling. Echter, met de aanwezigheid van zowel coderende als niet-coderende nucleotiden in eukaryoten, moet de splitsing van die van de RNA-streng plaatsvinden voordat de mRNA-streng klaar is voor translatie. Bovendien staat de aanwezigheid van nucleaire envelop niet toe dat de ribosomen dicht bij het genetische materiaal in de kern komen. Daarom vindt het vertaalproces plaats buiten de kern of in het cytoplasma.
Er zijn twee hoofdvormen van initiatie in eukaryote vertaling, bekend als de cap-afhankelijke en cap-independent.Er is een speciaal eiwit met een label bevestigd aan het 5'-uiteinde van de mRNA-streng, die bindt aan de kleine ribosomale subeenheid (40S-eenheid). De vertaling gaat door met de assemblage van grote ribosomale subeenheid (80S-eenheid), kleine subeenheid met mRNA-streng en tRNA met aminozuren. De peptidebinding vindt daarna plaats en de eukaryote afgiftefactoren beëindigen het proces nadat het eiwit is gesynthetiseerd.
Wat is het verschil tussen prokaryotische en eukaryotische vertaling?
• Omdat er geen kernenvelop is, vindt prokaryotische vertaling plaats in de buurt van het genetische materiaal. Eukaryotische vertaling vindt echter plaats in het cytoplasma en nooit binnen de kern vanwege de aanwezigheid van nucleaire envelop.
• Proteïne capping en RNA splitsing vinden plaats voor de vertaling in eukaryoten, maar er zijn geen dergelijke stappen in prokaryotische vertaling.
• Vertaling begint als de ontmanteling van het DNA en het synthetiseren van mRNA-streng plaatsvinden in prokaryoten, maar eukaryotische vertaling start na afronding van mRNA synthese en eiwit capping met splitsing.
• Betrokken ribosomale subunits bij prokaryotische vertaling zijn 30S en 50S, terwijl eukaryoten 40S en 80S ribosomale subeenheden in vertaling hebben.
• Inleiding en verlenging zijn complexere factor-ondersteunde processen in eukaryotische vertaling dan bij prokaryotische vertaling. De beëindigingen zijn echter in beide organismen vrijwel hetzelfde.
