Het verschil tussen NBFC's en banken Verschil tussen

Met de dramatische toename van de globalisering worden bedrijven steeds complexer. Om rekening te houden met deze complexiteit, zijn financiële instellingen begonnen met het aanbieden van een reeks financiële producten en diensten. Deze financiële instellingen zijn ongelooflijk belangrijk; ze zijn het levensbloed van bedrijven over de hele wereld, vooral tijdens de fluctuaties van de markt. Ze dragen niet alleen bij aan economische welvaart in tijden van economische opleving, maar worden ook een cruciale financieringsbron als de economie niet goed presteert.

Naarmate het aantal financiële instellingen toeneemt, neemt de concurrentie tussen hen echter toe, wat heeft geleid tot een verscheidenheid aan producten die zowel aan banken als niet-bancaire klanten tegen concurrerende prijzen worden aangeboden. Dit creëert een moeilijke keuze voor alle investeerders en kredietnemers die op zoek zijn naar financiële kansen.

Voordat u een product kiest, kunt u het beter vergelijken met andere producten op de markt door te kijken naar de functies die het biedt. Bovendien helpen beoordelingen van deze producten bij het beoordelen van de betrouwbaarheid van het product. De reputatie van een instelling telt ook. Instellingen met een goede marktpositie vragen vaak een relatief hogere prijs voor hun product. Daarom moet een potentiële klant niet alleen evalueren of hij of zij een financiële of niet-financiële instelling wil, maar ook de reputatie van de instelling en de diensten die deze biedt.

Banken zijn een van de meest voorkomende financiële instellingen over de hele wereld. Maar er zijn ook niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC's) die leningen en andere financiële activiteiten uitvoeren. Hoewel er overeenkomsten zijn tussen NBFC's en banken, verschillen ze ook in veel opzichten.

NBFC's

Een NBFC, ook wel een niet-bancaire financiële onderneming genoemd, is een entiteit die is geregistreerd onder de Companies Act van 1956. De Indiase overheid heeft deze instellingen gevormd omdat zij sterk de voorkeur gaf aan het aanbieden van bancaire diensten aan achtergestelde bevoorrechten individuen die het moeilijk vonden om toegang te krijgen tot banken. De Reserve Bank of India (RBI) kan een bedrijf registreren als NBFC als het aan twee criteria voldoet: (1) zijn financiële activa maken meer dan 50 procent van het totale vermogen uit en (2) de inkomsten uit die activa vormen meer dan 50 procent van het bruto inkomen.

Een NBFC is geen bank, maar verstrekt leningen vergelijkbaar met banken, zoals het aanbieden van voorschotten, spaar- en beleggingsproducten en het beheren van aandelenportefeuilles, kredietfaciliteiten, verhandelingen op geldmarkt, geldtransfers, enz. Bovendien zijn NBFC's ook betrokken bij activiteiten zoals woningfinanciering, huurkoop, durfkapitaal, leasing en infrastructuurfinanciering.Deze instellingen accepteren alleen termijndeposito's en ontvangen geen deposito's die op afroep terugbetaalbaar zijn. ICICI en SBI-factoren zijn twee voorbeelden van niet-bancaire financiële bedrijven.

NBFC-instellingen vallen onder verschillende categorieën: (1) een beleggingsmaatschappij met als hoofdactiviteit de verwerving van effecten, (2) een leningvennootschap, (3) een exclusief vermogensbeheerder, (4) een infrastructuurfinancieringsmaatschappij met ten minste 75 procent van zijn vermogen in infrastructuurkredieten, (5) een systematisch belangrijke kernbeleggingsmaatschappij en (6) een infrastructuurschuldfonds.

Om ervoor te zorgen dat deze instellingen naar behoren functioneren, heeft de RBI regels en voorschriften opgesteld voor het accepteren van deposito's, zoals een verplichte kredietwaardigheidsbeoordeling, een verplicht beheer van liquide activa voor terugbetaling aan deposanten, blootstellingslimiet, het storten van boeken, adequaat kapitaalonderhoud, en inspectie van de NBFC's.

Bank

Banken, aan de andere kant, zijn financiële instellingen die onder het gezag van een overheid vallen. Ze voeren bankactiviteiten uit, zoals het verstrekken van leningen, het accepteren van deposito's, het beheren van opnames, het leveren van nutsvoorzieningen en het opheffen van cheques. Banken zijn de topinstituten in een bepaalde economie; zij controleren het financiële systeem van een land. Hun rol als financiële tussenpersoon, tussen deposanten en kredietnemers, maakt het mogelijk dat een economie soepel functioneert.

Er zijn verschillende soorten banken; er zijn bijvoorbeeld banken in de publieke sector, buitenlandse banken en banken in de privésector. Hun verantwoordelijkheden omvatten het maken van kredietproducten, het verstrekken van leningen, het beheren van stortingen, het veiligstellen van geldoverdrachten en het leveren van openbare nutsvoorzieningen. Banken zijn echter grofweg onderverdeeld in centrale banken en commerciële banken. Elk land heeft slechts één centrale bank, maar het aantal commerciële banken is onbeperkt.

Aandeelhouders zijn de feitelijke eigenaars van bankinstellingen en banken werken met de bedoeling winst te maken om de welvaart van aandeelhouders te vergroten.

Verschillen tussen NFBC's en banken

Er zijn een aantal verschillen tussen banken en NBFC's.

Autorisatie

Het eerste en belangrijkste verschil tussen beide is het autorisatieniveau. NBFC's zijn niet verplicht om een ​​bankvergunning aan te houden om bankdiensten aan het publiek te verstrekken. Integendeel, banken zijn geautoriseerd door overheden en hun uiteindelijke doel is om het grote publiek te dienen.

Oprichting

Zoals reeds besproken, werden NBFC's opgericht krachtens de Companies Act van 1956. Banken daarentegen waren geregistreerd onder de Banking Regulation Act van 1949. Aldus volgen de instellingen verschillende regels en voorschriften voor het verstrekken van van diensten.

Demand Deposit

Demand deposit of DD is een fonds waaruit een individu op elk moment een storting van de financiële instelling kan opnemen. NBFC's accepteren geen DD's voor financiële transacties. Deze accounts worden echter veel gebruikt in banken om betalingen te verrichten.

Onderhoud van reserveratio

De reserveratio is een deel van het saldo van de deposant dat door een bank als contant moet worden aangehouden, zoals voorgeschreven door de centrale bank in de meeste landen.NBFC's hoeven de reserveverhouding niet te handhaven om te kunnen functioneren in de economie, maar het is verplicht voor banken om dit te doen omdat het de geldvoorziening in een land in een bepaalde periode beïnvloedt.

Buitenlandse investeringen

NBFC's mogen een financiële investering doen van maximaal 100 procent, wat aanzienlijk hoger is dan het percentage dat aan banken is toegestaan, namelijk. e., 74 procent.

Betalingssysteem en afwikkelingen

NBFC's maken geen deel uit van het betalings- en afwikkelingssysteem, terwijl banken worden beschouwd als de kern van dat systeem.

Depositoverzekeringsfaciliteit

De faciliteit voor depositoverzekeringen aangeboden door de Deposit Insurance and Credit Guarantee Corporation is niet beschikbaar voor NBFC's, maar banken kunnen deze faciliteit zeker gebruiken om het geld van hun klanten te beschermen.

Andere functies

Er zijn een aantal andere verschillen tussen de functies die door beide soorten instellingen worden geboden. Zo mogen NBFC's, in tegenstelling tot banken, geen deposito's verzamelen en mogen ze geen cheques uitgeven. Bovendien mogen NBFC's niet worden betrokken bij industriële of agrarische activiteiten, noch kunnen zij deelnemen aan vastgoedconstructies. Banken kunnen ook vraagconcepten afgeven, maar NBFC's kunnen dat niet.

Het is erg belangrijk om de verschillen tussen deze instellingen te leren, omdat de juiste instelling u kan helpen betere beslissingen te nemen op basis van uw financiële doelen. Met de snel veranderende markttendensen telt elke cent, dus het kiezen van een instelling is een van de belangrijkste beslissingen die u moet nemen. Hiermee kunt u niet alleen effectief plannen, maar kunt u ook aanpassingen in uw plan aanbrengen in het geval er een wijziging optreedt die u niet onder controle hebt.