Verschil tussen naïef en onschuldig Verschil tussen

Naïef versus onschuldig

Kinderen zijn van nature onschuldig; ze zien en zien dingen met ogen en gedachten die niet bezoedeld zijn met iets slechts of onaangenaams. Voor hen is alles fris en onaangeroerd en is er voor hen om te verkennen en te ervaren.

Terwijl ze groeien, neemt hun onschuld af en hoewel ze bepaalde kenmerken van de kindertijd kunnen behouden, wordt hun onschuld vervangen door naïviteit. Hoewel ze misschien niet zo zorgeloos zijn als toen ze kinderen waren, hebben ze nog steeds een zekere mate van zuiverheid.

Onschuldig zijn en naïef zijn kan synoniem zijn, maar ze zijn verschillend en hebben attributen die van elkaar verschillen. Onschuld is het kenmerk dat je je nergens bewust van bent, terwijl naïviteit niet in staat is om naar behoren te functioneren in de maatschappij.

'Onschuldig' wordt gedefinieerd als 'een eigenschap of kenmerk van een persoon die zondeloos en onaangetast is door kwaad, boosaardigheid of wangedrag en als zodanig niet besmet is met een onaangename emotie. "Een goed voorbeeld is een kind dat, in vergelijking met volwassenen, onervaren is en geen kennis heeft van wereldse en slechte dingen.

De term komt van het Latijnse woord dat 'vrij van' en 'nocere' betekent, wat 'gewond of gewond' betekent. "Dus het betekent letterlijk" vrij van verwondingen of pijn "en kan ook verwijzen naar iemands gebrek aan het vermogen om kwaad te doen of een ander te verwonden.

Een onschuldige persoon is onschadelijk, heeft een goed karakter en is openhartiger en rechtlijniger in vergelijking met zijn leeftijdsgenoten. Het is iets anders dan onwetendheid, dat is het gebrek aan kennis, informatie en opleiding en wordt beschouwd als een vorm van incompetentie.

'Naïef' wordt gedefinieerd als 'een eigenschap of kenmerk van een persoon die eenvoudig is en iemand die geen ervaring en bedrog heeft. "Hij heeft geen verraderlijke of sluwe gedachten en weet geen trucjes om iemand te misleiden.

De term komt van het Franse woord "naïef" dat is afgeleid van het Oudfranse woord "naïf" dat "natuurlijk of inheems" betekent. "Het kan ook zijn afgeleid van het Latijnse woord" nativus ", wat" inheems, natuurlijk of rustiek "betekent. "

Naïef zijn heeft het kenmerk dat vrij is van kunstgreep, complexiteit en pretentie. Een naïef persoon is zich niet bewust van of bezorgd over de reacties van anderen op zijn daden of persoonlijkheid. Hij maakt zich ook geen zorgen over de alledaagse dingen die de wereld te bieden heeft.

Samenvatting:

1. "Onschuldig" is de eigenschap van iemand die niet is aangetast door kwaad, boosaardigheid of wangedrag, terwijl "naïef" de eigenschap is van iemand die ervaring mist en vrij is van sluwe of verraderlijke gedachten.

2. Een onschuldige persoon heeft geen onaangename gedachten of emoties, terwijl een naïef persoon vrij is van complexiteit of pretentie.

3. Zowel "onschuldig" als "naïef" zijn kenmerken die aantonen dat ze niet in staat zijn om te verwonden. "Onschuldig" verwijst naar onervarenheid en de afwezigheid van kennis over wereldse of slechte dingen, terwijl "naïef" verwijst naar onbezorgdheid over alledaagse dingen of de reactie van mensen op zijn daden of persoonlijkheid.