Verschil tussen lymfoedeem en oedeem Verschil tussen

Lymfoedeem versus oedeem

Oedeem is een klinische term in de geneeskunde waarin vloeistoffen, met name interstitiële vloeistoffen, zich verzamelen en zich onder het huidoppervlak verzamelen. Interstitiële vloeistof is een vloeistof die afkomstig is van interstitiële ruimten of weefselruimten die de cellen de voedingsstoffen geven die nodig zijn en functies voor de uitscheiding van afvalstoffen. Aan de andere kant, lymfoedeem optreedt als gevolg van een defect lymfestelsel. Bij lymfoedeem nestelt zich een opeenhoping van vocht rond de benen en kuiten waardoor de benen uitpuilen, zwaarder en groter zijn.

Oedeem kan worden geclassificeerd als pitting, gegeneraliseerd en orgaanspecifiek oedeem. Bij putjesvorming, wanneer u druk uitoefent op de huid, blijft de inkeping enkele seconden staan. Een goed voorbeeld is perifeer oedeem dat meestal wordt gezien bij patiënten met congestief hartfalen, zwangere vrouwen en patiënten met spataderen. Dit wordt meestal gezien in de benen, kuiten en voeten. Voor gegeneraliseerd oedeem betreft dit het hele lichaam. Dit komt vaak voor bij kinderen met nefrotisch syndroom en leverfalen. De laatste classificatie van oedeem is orgaanspecifiek en kan voorkomen in de hersenen, longen en ogen. Deze orgaanspecifieke oedemen zijn het gevolg van het teweegbrengen van een abnormale balans van osmotische druk die resulteert in accumulatie van vloeistof. Diagnostische onderzoeken zoals een CT-scan en röntgenopname kunnen de beelden produceren die nodig zijn om vochtophoping te zien in geval van orgaanspecifiek oedeem.

Lymfoedeem kan worden ingedeeld van milde tot extreme gevallen. Het is vrij moeilijk om een ​​diagnose te stellen omdat de symptomen niet meteen zichtbaar zijn. Er is de zogenaamde enscenering door het Expertcomité van de Wereldgezondheidsorganisatie over filariasis. Stadium nul of de latente fase houdt geen lymfoedeem in. Fase 1 is de putfase. De maat van het been is nog steeds normaal. Fase 2 is onomkeerbaar voor de inkepingen. In dit stadium worden de bloedvaten stijf en raakt het lymfestelsel defect. Het been wordt ook groter. Fase 3 is de laatste classificatie. Dit is ook onomkeerbaar. De weefsels worden stijf en maken het been enorm.

Behandeling voor oedeem is afhankelijk van het orgaan. Maar in huidgerelateerd oedeem kunnen ontstekingsremmende medicijnen worden gebruikt. Bij gegeneraliseerd oedeem worden lisdiuretica gewoonlijk gebruikt, zoals Lasix die via een intraveneuze route wordt geïnjecteerd. De vloeistof zal dan via de urine worden vrijgegeven. Voor hersenoedeem worden osmotische diuretica gebruikt, zoals mannitol, om de vochtophoping in de hersenen te verminderen. Behandeling voor lymfoedeem hangt af van de ernst. Compressiekousen worden meestal gebruikt voor lymfoedeem om de veneuze sufficiëntie te verhogen en verdere complicaties te voorkomen, zoals veneuze stasis die tromboflebitis veroorzaakt.

Oedeem en lymfoedeem zijn twee gevallen waarin een persoon medische behandeling moet zoeken. Het is leuk om de feiten te kennen, zodat een persoon het kan onderscheiden voor zijn of haar gezondheid.

Samenvatting:

1.

Lymfoedeem is een ophoping van vocht, met name in het gebied van benen en kuiten, terwijl oedeem kan optreden op verschillende delen van het lichaam.

2.

Lymfoedeem is vrij moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen niet direct aanwezig zijn. Oedeem daarentegen is met het blote oog waar te nemen. In geval van orgaanspecifiek oedeem, stellen diagnostische tests de arts in staat om het oedeem te visualiseren.

3.

Behandeling voor oedeem hangt af van de classificatie. Behandeling voor lymfoedeem is meestal compressiekousen. Andere methoden zijn chirurgie en lasers.